تیمی از محققانی که در مرکز علوم بهداشتی دانشگاه نیومکزیکو کار می‌کنند، با پوشاندن سلول‌های سرطانی در سیلیس و تزریق آن‌ها به موش‌های آزمایش شده، موفق شدند واکسن سرطان ایجاد کنند. این گروه در مقاله خود که در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است، کار خود را با ایجاد واکسن‌های شخصی‌سازی شده سرطان و اینکه تلاش‌های آن‌ها در طول آزمایش چقدر خوب عمل می‌کند، توضیح می‌دهند.

• واکسن ضد سرطان، در هر یک یا همه اشکال آن، هدف اصلی دانشمندان پزشکی است. پیشرفت‌هایی حاصل شده است؛ برای مثال واکسنی که با HPV مبارزه می‌کند، راهی بسیار موثر برای جلوگیری از ابتلا به سرطان دهانه رحم در زنان است. اما قبل از ساخت واکسنی که مستقیما علیه تومور‌های سرطانی کار می‌کند، کار‌های بیشتری باید انجام شود یا از تشکیل آن‌ها جلوگیری می‌کند یا زمانی که قبلا تشکیل شده‌اند ریشه کن شود. چنین تحقیقاتی بیشتر مبتنی بر ایده تحریک سیستم ایمنی بدن به روش‌هایی است که باعث می‌شود با شدت بیشتری سلول‌های سرطانی را دنبال کند.
• متاسفانه، همانطور که محققان در این تلاش جدید تاکید می‌کنند، بدن آنتی ژن‌های تومور جهانی را که بتوان برای چنین واکسنی استفاده کرد، بیان نمی‌کند. آن‌ها در کار خود بر اساس تلاش‌های قبلی هستند که نشان داده‌اند سلول‌های تومور اتولوگ (سلول‌های جمع‌آوری‌شده از همان بیمار) ممکن است برای ایجاد واکسن‌های منحصربه‌فرد پلی کلونال برای انواع خاصی از سرطان‌ها استفاده شوند. این مشکل پیدا کردن یک آنتی ژن با بیان جهانی را حل می‌کند.

برای این منظور محققان رویکرد جدیدی را امتحان کرده‌اند که شامل استفاده از سلول‌های تومور اتولوگ پوشیده شده با سیلیس به طور خاص با استفاده از سیلیس‌سازی برودتی سلول‌های تومور می‌شود. این فرآیند شامل حفظ آنتی‌ژن‌های تومور بازیابی شده از بیمار با پوشاندن آن‌ها با یک لایه بسیار ریز سیلیس است، روشی که آنتی‌ژن‌ها را به گونه‌ای حفظ می‌کند که آن‌ها را برای استفاده بعدا در دسترس قرار می‌دهد و به دنبال آن یک پوشش تقلید کننده بیماری‌زا اضافه می‌شود. پوشش نهایی برای فعال کردن سلول‌های دندریتی که آنتی ژن‌ها را به سلول‌های T تحریک می‌کنند، عمل می‌کند.

محققان ایده خود را با ایجاد واکسن‌های شخصی برای موش‌های مبتلا به سرطان تخمدان آزمایش کردند. آن‌ها دریافتند واکسن طبق برنامه عمل می‌کند و سلول‌های T در حمله به سلول‌های سرطانی که تومور و ایمنی سلول‌های T اختصاصی آنتی‌ژن را ایجاد می‌کنند، تهاجمی‌تر شدند. نتیجه نهایی، ریشه کنی کامل تومور‌ها در موش‌ها بود.