به گزارش کارگرآنلاین قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللهِ أَنْ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ وَ سَعى فی خَرابِها أُولئِکَ ما کانَ لَهُمْ أَنْ یَدْخُلُوها إِلاَّ خائِفینَ لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظیمٌ
کیست ستمکارتر از آن‌کس که از بردن نام خدا در مساجد او جلوگیرى کرد و سعى در ویرانى آن‌ها نمود؟! چنین کسانى نمى‌توانند، جز با ترس و وحشت، وارد این [کانون‌هاى عبادت]شوند. بهره‌ی آن‌ها در دنیا رسوایى است و در آخرت، عذاب عظیم [الهى]!
تفسیر آیه ۱۱۴ سوره بقره
امام علی (ع) منظور پروردگار (از مساجد در این آیه)، همه‌زمین است؛ بنابر سخن پیامبر (ص) که فرمودند: «زمین برای من مسجد قرار داده شده و خاک آن پاک و طاهر است». بنابر آنچه از شأن نزول‌ها و برخی روایات بدست می‌آید، آیه درباره کسانی نازل شده است که درصدد تخریب مساجد برآمده بودند. در طول تاریخ، تخریب مساجد و یا جلوگیری از رونق آنان بار‌ها به دست افراد منحرف و طاغوت‌ها صورت گرفته است.
از تخریب بیت المقدّس و آتش زدن تورات به دست مسیحیان به رهبری شخصی به نام «فطلوس» گرفته تا ممانعت قریش از ورود مسلمانان به مسجدالحرام، نشانه‌ای از همین تلاش هاست.
امروز نیز از یک سو شاهد تخریب مساجد باقیمانده از صدر اسلام در کنار قبور ائمه بقیع علیهم السلام به بهانه مبارزه با شرک هستیم و از طرف دیگر ویرانی مساجد تاریخی، همانند مسجد بابری در هند که نشانگر قدمت مسلمانان در شبه قارّه هند است، به چشم می‌بینیم. این‌ها همه حکایت از روحیّه کفرآلود طاغوت‌ها و جاهلانی دارد که از یاد و نام خداوند که در مراکز توحید طنین انداز می‌شود، وحشت دارند.
این آیه به والدین و بزرگانی که از رفتن فرزندانشان به مساجد ممانعت به عمل می‌آورند، هشدار می‌دهد. اگر خرابی مسجد ظلم باشد پس آباد کردن مسجد، انفع کار‌ها می‌باشد.
پیام‌های آیه ۱۱۴ سوره بقره
- ۱-گاهی ظلم فرهنگی، بزرگترین ظلم هاست. «وَ مَنْ أَظْلَمُ» (در قرآن «اظلم»، به افترا بر خدا و بستن و تعطیل کردن خانه خدا گفته شده که هر دو جنبه فرهنگی دارد.)
- ۲-خرابی مسجد تنها با بیل و کلنگ نیست، بلکه هر برنامه‌ای که از رونق مسجد بکاهد، تلاش در خرابی آن است. «مَنَعَ مَساجِدَ اللّهِ»
- ۳-مساجدی مورد قبول هستند که در آن‌ها یاد خدا زنده شود. مطالب خداپسند و احکام خدا بازگو شود. «یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ»
- ۴-دشمن از در و دیوار مسجد نمی‌ترسد، ترس او از زنده شدن نام خدا و بیداری مسلمانان است. «أَنْ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ»
- ۵-مساجد سنگر مبارزه اند، لذا دشمن سعی در خرابی آن‌ها دارد. «سَعی فِی خَرابِها»
- ۶-مسجد باید پررونق و پرمحتوا وهمانند سنگر فرماندهی نظامی باشد. همچنان که جاسوس از رخنه به مراکز نظامی در وحشت و اضطراب است، باید مخالفان و دشمنان نیز از نفوذ و ورود به مساجد، در ترس ونگرانی باشند. «ما کانَ لَهُمْ أَنْ یَدْخُلُوها إِلاّ خائِفِینَ»
- ۷-کسانی که با مقدّسات دینی به مبارزه برمی خیزند، علاوه بر قهرالهی در قیامت، گرفتار ذلّت وخواری دنیا نیز می‌شوند. «سَعی فِی خَرابِها... لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ»