به گزارش کارگرآنلاین دعا کردن تنها عبادت نیست. تشعشعى است که از روح دعا کننده بر مى‏خیزد ، نیرومندترین شکل انرژى است که شخص مى‏تواند تولید کند . تاثیر دعا بر روح و جسم آدمى، به اندازه تاثیر غده‏هاى ترشح کننده بدن قابل اثبات است . نتایج آن را مى‏توان از راه افزایش کارآمدى بدن، افزایش نیروى فکرى، زیادتر شدن طاقت اخلاقى، و عمیق‏تر شدن فهم آدمى از واقعیت‏هایى که با روابط بشرى همراه است، اندازه گرفت .
 
اگر صمیمانه به دعا و نماز بپردازید ، خواهید دید زندگى شما به صورت عمیق و مشهود تغییر خواهد کرد . در اشخاصى که زندگى درونى‏شان بدین گونه تقویت‏ یافته، آرامش و سکونى خاص دیده مى‏شود . در عمق ضمیر شعله‏اى فروزان مى‏شود و آدمى خود را مى‏بیند . خود خواهى و خود پسندى احمقانه و ترس‏ها و آزها و اشتباهات خود را کشف مى‏کند .
 
در درونش الزام اخلاقى و فروتنى عقلانى پدید مى‏آید و به این ترتیب، روح به کشور لطف و عنایت الهى سفر مى‏کند . نیروى دعا به اندازه نیروى جاذبه زمین حقیقت دارد . من، به عنوان یک پزشک، بیمارانى را دیده ‏ام که پس از مایوس شدن از هر نوع درمان در نتیجه تاثیر دعا از بستر بیمارى برخاسته‏ اند . تنها نیرویى که ظاهرا بر قوانین طبیعت‏ پیروز مى‏شود، دعا است . هر وقت دعا به صورتى شگفت‏ انگیز چنین اثرى از خود ظاهر سازد ، مى‏گویند «معجزه‏» صورت گرفته است . 
 
بسیارى از مردم دعا را پناهگاه ضعیفان یا درخواست کودکان براى به دست آوردن خیرات مادى تصور مى‏کنند . این تصور به همان اندازه نا به جا است که کسى تصور کند باران ابزار پر کردن آبخورى مرغان است . اگر بخواهیم درست‏ سخن بگوییم، باید دعا را فعالیتى به شمار آوریم که براى تکامل صحیح شخصیت و آخرین مرحله کمال ملکات انسانى ضرورت دارد . اجتماع کامل و هماهنگ بدن و فکر و روح تنها در دعا و نماز پدید مى‏آید و به آدمى که همچون نى شکننده است، نیرومندى و استقامتى برون از حد تصور مى‏بخشد .
 
حقیقت کلماتى مانند «از خدا بخواهید ، به اجابت‏ خواهد رسید» با آزمایش بشرى به اثبات رسیده است . دعاى حقیقى مانند رادیوم منبع نوعى انرژى درخشان است که از خود آن پیدا مى‏شود.
 
چرا دعا نیرویى چنین مؤثر به ما میبخشد؟
براى پاسخ به این پرسش (البته خارج از قضاوت علم) باید به این نکته اشاره کنم که همه دعاها در یک چیز اشتراک دارند . دعاى دسته جمعى در یک مسجد با آداب و تشریفات خود و در خواست‏ ساده مرد بدوى براى این‏که شکار خوب نصیبش شود ، هر دو یک حقیقت را نشان مى‏دهند و آن این‏که انسان‏ها مى‏خواهند نیروى محدود خود را از راه پیوستگى با سر چشمه پایان‏ ناپذیر همه انرژى‏ها تقویت کنند و از آن مدد گیرند .
 
وقتى دعا مى‏کنیم و نماز مى‏خوانیم، خود را به نیروى فنا ناپذیرى که جهان را مى‏گرداند ، پیوند مى‏زنیم . مى‏خواهیم بخشى از این نیرو براى نیازمندى‏هاى ما مصروف شود . حتى در این حاجت‏ خواستن، نقص‏هاى بشرى ما جبران مى‏شود .چون از حالت نماز و دعا بیرون مى‏آییم، قوى‏تر شده ‏ایم و آرامش پیدا کرده ‏ایم .
 
امروز ، بیش از هر زمان دیگر ، دعا در زندگى ضرورت دارد . کم توجهى به دین، جهان را به کناره پرتگاه کشانیده است . متاسفانه عمیق‏ ترین منابع نیرو و کمال ما توسعه نیافته مانده است . دعا که اساسى‏ ترین ورزش روح است، باید در زندگى خصوصى ما دخالت داشته باشد . روح از یاد رفته آدمى باید چنان محکم شود که دیگر بار وجود خود را اثبات کند . اگر نیروى دعا بار دیگر آزاد شود و در زندگى مردان و زنان دخالت کند و اگر روح ، مراد خود را شجاعانه آشکار سازد ، امید آن که تیر دعاهاى ما براى رسیدن به جهانى بهتر به هدف اجابت رسد ، وجود دارد .