به گزارش کارگرآنلاین به تعبیر امام صادق علیه السلام، قرآن کلام خدا است که بر زبان پیامبر جاری شده «کَلَامُکَ النَّاطِقُ عَلَى لِسَانِ رَسُولِکَ»(مکارم الأخلاق، ص: 343). پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلّم در یک مقامی از قرب خدا هستند که به تعبیری زبانشان زبان خدا است، البته نمی خواهیم بگوییم خدای متعال جسم است و زبان دارد ولی پیامبر زبان خدا است، وقتی حرف می زند گویا خدا حرف می زند «وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى * إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى»(نجم/3-4)
اذن ورود به قرآن
«کَلَامُکَ النَّاطِقُ عَلَى لِسَانِ رَسُولِکَ» این استدعا دعای ورود به قرآن است که در بسیاری از قرآن ها در اول قرآن آمده، همچنین مرحوم محدَث قمی در مفاتیح الجنان در اعمال شب اول ماه رمضان این دعا را آورده و می گویند از اعمال ماه رمضان تلاوت قرآن است و هر وقت خواستی قرآن بخوانی این دعا را بخوان که به منزله اذن دخول به قرآن است.
قرآن مانند حرم امام است و همانطور که انسان به هنگام ورود به حرم دستور دارد که اجازه بگیرد و اذن دخول بخواند و حتی برخی بزرگان گفته اند که اگر اذن دخول را خواندید و حالت توجه در شما پیدا شد و متأثر شدید علامت این است که به شما اذن دخول داده اند، قرآن هم همین طور است که وقتی می خواهیم به ساحت قرآن نزدیک و وارد فضای قرآن شویم خوب است این دعا را بخوانیم که به منزله اذن ورود به قرآن است.
قرآن کلام ناطق خدا است، با هر کسی به اندازه خودش حرف می زند و از اسرار به اندازه ظرفیتش به او می گوید. لذا کتاب خدا که علم خدا در او هست خزانه اسرار الهی است و کلام ناطق خدا که با ما سخن می گوید، گویا است.
«وَ کَلَامُکَ النَّاطِقُ عَلَى لِسَانِ رَسُولِک» خدایا این سخن تو است که بر زبان پیامبر جاری شده است. اگر ما سخن می گوییم، سخن گفتن را خدای متعال به ما یاد داده، «الرَّحْمنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الْإِنْسانَ * عَلَّمَهُ الْبَیانَ»(الرحمن/1-4) خدای متعال به ما یاد داده چگونه آنچه را که در درون خودمان می دانیم به زبان بیاوریم که این می شود کلام. علم خود را در قالب کلاممان می ریزیم و کلام ما ظرف علم ما است. هنگامی که کسی حرف می زند از حرف زدن او می توان فهمید که چگونه شخصی است؛ عالم است یا عام، مؤمن است یا کافر وغیره. انسان گوهر وجود خویش را در کلامش می ریزد و کلام او ظرف حقایقی است که در وجودش قرار دارد.
خطاب قرآن به هرکس، به قدر ظرفیت اوست
قرآن کلام کیست؟ «وَ کَلَامُک». خدایا سخن تو است، تو حرف زده ای و حقایقی را که می خواستی به ما برسانی در قالب کلام ریخته ای. «کَلَامُکَ النَّاطِق»، کلام گویای تو است. این کلام صامت هم نیست بلکه با هرکس به اندازه ظرفش حرف می زند. وقتی وجود مقدس نبیّ اکرم، آیه قرآن را می خوانند هر کسی به اندازه خودش این کلام را می شنود و این کلام با او حرف می زند. با همه به طور یکسان سخن نمی گوید. سلمان یک طور می فهمد و می شنود و ابوذر یک طور دیگر می شنود. به کفّار که می رسد، می فرماید «وَ فی آذانِهِمْ وَقْراً»(اسراء/٤٦) گوششان سنگین است و نمی شنوند شما چه می گویی. همچنین در مورد کفّار می فرماید «وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً»(اسراء/45) ای پیامبرهنگامی که شما قرآن را می خوانی، ما بین تو و آنهایی که به آخرت ایمان ندارند یک حجاب می اندازیم؛ البته این حجاب پوشیده است و کسی نمی بیند اما قرآن به فهم آنها نمی رسد. پس قرآن کلام ناطق خدا است، با هر کسی به اندازه خودش حرف می زند و از اسرار به اندازه ظرفیتش به او می گوید. لذا کتاب خدا که علم خدا در او هست خزانه اسرار الهی است و کلام ناطق خدا که با ما سخن می گوید، گویا است.