به گزارش کارگرآنلاین  متن این حدیث از کتاب تحف العقول منتشر می‌شود.

قَالَ الْحَسَنُ بْنُ رَاشِدٍ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع‏) إِذَا نَزَلَتْ بِکَ نَازِلَةٌ فَلَا تَشْکُهَا إِلَى أَحَدٍ مِنْ أَهْلِ الْخِلَافِ وَ لَکِنِ اذْکُرْهَا لِبَعْضِ إِخْوَانِکَ فَإِنَّکَ لَنْ تُعْدَمَ خَصْلَةً مِنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ إِمَّا کِفَایَةً وَ إِمَّا مَعُونَةً بِجَاهٍ أَوْ دَعْوَةً مُسْتَجَابَةً أَوْ مَشُورَةً بِرَأْیٍ.

حسن بن راشد گفت: امام صادق علیه السلام فرمود: اگر به گرفتارى و مشکلی دچار شدىد نزد هیچ مخالف مذهبی شکوه مکن؛ در عوض با بعضى از برادرانت در میان بگذار که یکى از این چهار نتیجه را دارد؛ یا رفع آن را به عهده مى‏ گیرد؛ یا اگر نتواند با آبروی خود کمک می‌کند و از دیگران استمداد می‌نماید؛ یا دعا می‌کند و مستجاب می‌شود؛ یا رأیى و نظری می‌دهد که به حل مشکل کمک می‌کند.

(تحف العقول عن آل الرسول ص، ص: 379)