بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که اگزما خطر اضطراب و افسردگی را افزایش می‌دهد، اما تخمین‌ها در مورد اندازه این خطر بسیار متفاوت است.

بررسی بهترین شواهد موجود نشان می‌دهد که اگزما با ۶۳ درصد افزایش احتمال ابتلاء به افسردگی یا اضطراب مرتبط است.

هنگامی که محققان این دو وضعیت سلامت روان را به طور جداگانه تجزیه و تحلیل کردند، دریافتند که اگزما با ۶۴ درصد افزایش خطر افسردگی و ۶۸ درصد افزایش خطر اضطراب مرتبط است.

آنها در این مطالعه، داده‌های ۲۰ مطالعه را جمع آوری کردند که در مجموع شامل ۱۴۱,۹۱۰ فرد مبتلا به اگزما و ۴,۷۳۶,۲۲۲ فرد در گروه کنترل بود که این بیماری را نداشتند.

محققان بر این باورند که خارش، اختلال در خواب، و انزوای اجتماعی ممکن است خطر افسردگی یا اضطراب را در این بیماران افزایش دهد.

دکتر «ویویان شیء»، متخصص پوست از دانشگاه علوم پزشکی آرکانزاس، گفت: «پرداختن به مؤلفه سلامت روان اگزما بسیار مهم است زیرا استرس می‌تواند باعث تشدید یا بدتر شدن علائم موجود شود.»

نویسندگان این تجزیه و تحلیل جدید تاکید می‌کنند که مکانیسم‌های فیزیولوژیکی که اگزما و سلامت روان را به هم مرتبط می‌کند نامشخص است.

اما آنها معتقدند دلایل فیزیولوژیکی مشترک مانند فشار اکسایشی و التهاب در این مشکلات نقش دارند.

استرس و اضطراب می‌توانند تولید مولکول‌های التهابی مانند هیستامین‌ها را افزایش دهند که به نوبه خود باعث خارش می‌شوند. سپس خاراندن ممکن است به پوست آسیب رسانده و التهاب را تشدید کند.

مطالعه دیگری نشان داد که داروی ضد افسردگی فلوکستین (پروزاک) علائم درماتیت آتوپیک را در موش‌ها کاهش می‌دهد و همزمان علائم مشابه اضطراب را تسکین می‌دهد.

به نظر می‌رسد فلوکستین هم استرس روانی و هم پاسخ‌های التهابی را سرکوب می‌کند.

آزمایش‌های بالینی در انسان نشان داد که دارویی به نام دوپیلوماب که مولکول‌های سیگنال‌دهنده ایمنی را مهار می‌کند، نه تنها اگزما را بهبود می‌بخشد، بلکه اضطراب یا افسردگی را نیز کاهش می‌دهد.