به گزارش کارگر آنلاین ، برخى قنوت در این آیه را به معنى همان قنوت در نماز مىدانند ولى غالب مفسران و فقیهان معتقدند، قنوت در این آیه به همان معنى لغوى (خضوع و خشوع) مىباشد.1 در هر صورت حتى اگر به این آیه یا آیۀ 43 سورۀ آلعمران بر استحباب قنوت استدلال نشود تردیدى نیست که قنوت یکى از اجزاى مستحب نماز است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم و امامان معصوم علیهم السلام بسیار به آن توجه داشتند. در بعضى روایتها اشاره شده که چون در محضر خدا براى نماز مىایستیم، دعا مىکنیم. جا داشت که در پایان رکعت دوّم نیز که ایستادن در محضر خدا تمام مىشود و به رکوع مىرویم خدا را ستایش کنیم و او را بخوانیم.2
1) . ر. ک: بحارالانوار، علامه طباطبایى، ج 82، ص 195-194
2) ر. ک: شیخ صدوق، علل الشرایع، ج 1، ص 260