شرح حدیث اول از «کتاب حجّت»، بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ فِی کِتَابِ اللَّهِ إِمَامَانِ إِمَامٌ یَدْعُو إِلَى اللَّهِ وَ إِمَامٌ یَدْعُو إِلَى النَّار

حدیث :

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‌، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ غَالِبٍ، عَنْ جَابِرٍ:
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام، قَالَ: قَالَ: «لَمَّا نَزَلَتْ هذِهِ الْآیَةُ: «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ»، قَالَ الْمُسْلِمُونَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَ لَسْتَ إِمَامَ النَّاسِ کُلِّهِمْ أَجْمَعِینَ؟ قَالَ: فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: أَنَا رَسُولُ اللَّهِ إِلَى النَّاسِ أَجْمَعِینَ، وَ لکِنْ سَیَکُونُ مِنْ بَعْدِی أَئِمَّةٌ عَلَى النَّاسِ مِنَ اللَّهِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی یَقُومُونَ فِی النَّاسِ، فَیُکَذَّبُونَ، وَ یَظْلِمُهُمْ أَئِمَّةُ الْکُفْرِ وَ الضَّلَالِ وَ أَشْیَاعُهُمْ، فَمَنْ وَالَاهُمْ وَ اتَّبَعَهُمْ وَ صَدَّقَهُمْ، فَهُوَ مِنِّی وَ مَعِی وَ سَیَلْقَانِی، أَلَا وَ مَنْ ظَلَمَهُمْ وَ کَذَّبَهُمْ، فَلَیْسَ مِنِّی وَ لَامَعِی، وَ أَنَا مِنْهُ بَرِی‌ءٌ».

ترجمه :

امام باقر علیه السلام : وقتى آیه : «روزى که هر گروهى را با پیشوایشان فرا مى خوانیم» نازل شد ، مسلمانان گفتند : اى پیامبر خدا! مگر شما ،پیشواى همه مردم نیستید؟ پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود : «من، فرستاده خدا به سوى همه مردم هستم ؛ ولى پس از من، پیشوایانى الهىاز اهل بیتم براى مردم خواهند بود که در میان مردم [به رهبرى] بر مى خیزند ؛ لیکن تکذیب مى شوند و پیشوایان کفر و گم راهى و پیروانشان برایشان ستم روا مى دارند . هر که آنان را دوست بدارد و از ایشان پیروى کند و تصدیقشان نماید ، از من است و با من است و مرا ملاقات خواهدکرد و آگاه باشید هر که به ایشان ستم روا دارد و تکذیبشان کند ، از من نیست و با من نیست و من از او بیزارم» .
الکافی : ج ۱ ص ۲۱۵ ح ۱؛ دانشنامه قرآن و حدیث: ج۱۰، ص۵۲۴