زمانی که امام علی علیه اسلام به دنیا آمد، مادرش نام ایشان را اسد نهاد، ولی زمانی که پدرش این نام را شنید، با این نام مخالفت کرد و نام او را علی گذاشت.

حضرت علی(ع) در طول زندگی القاب متفاوتی داشته است که در این مطلب تعدادی از این القاب را معرفی می‌کنیم.

حیدر

زمانی که امام علی علیه اسلام در جنگ خیبر به مصاف با پهلوان یهودیان می‌رود خود با لقب حیدر معرفی می‌کند و از آن زمان به بعد لقب حیدر را برای امام علی به کار می‌بردند.

امیر المومنین

در روایات و دعا‌ها ما این لقب برای امام علی(ع) را بسیار دیده‌ایم، این لقب یکی از زیباترین القاب امام علی علیه اسلام است و فقط هم برای امام علی(ع) به کار می‌رود نه هیچ کس دیگر.

در زمان پیامبر اصحاب از جمله انصار و مهاجرین در حضور پیامبر حضرت علی را امیرالمومنین صدا می‌زدند و پیامبر از شنیدن این اسم تبسم می‌کرد.

ابوتراب

ابوتراب جزو کنیه‌های امام علی علیه اسلام محسوب می‌شود، این کنیه را پیامبر به او داده بود، درباره اینکه چگونه پیامبر این کنیه را به امام علی داد چند روایت وجود دارد.

در حدیثی اماده است که امام علی در نخلستان‌ها خوابیده بودند که پیامبر پیش ایشان رفتند و خطاب به امام گفته اند که‌ای ابوتراب برخیز و پس از آن داستان شهادتش را پیش گویی کرد.

در حدیث دیگری اماده است که امام علی علیه اسلام در سایه مسجد به خواب رفته بود که پیامر امد و دید ردای او افتاده زمین و خاکی شده است، پیامبر شروع به پاک کردن خاک‌ها کرد و خطاب به امام علی گفت برخیز‌ای ابوتراب.

اسد

اسد در معنا به معنی شیر است و علت این لقب شخصیت شیرسان امام علی علیه اسلام است. در بعضی از اشعار فارسی نیز از این لقب به معنی شیر خدا استفاده شده است.

وصی

از پیامبر روایتی نقل شده است که پیامبر می‌فرماید: لکل نبی وصی و وارث و ان وصیی و وارثی علی ابن ابی طالب.

هر پیامبری وصی و وارثی دارد و وصی و وارث من علی ابن ابی طالب است. به همین دلیل بود که به پیامبر لقب وصی داده شد.

ولی

روزی حضرت علی برای اقامه نماز به مسجد رفته بودند به هنگام نماز فقیری به مسجد آمد و درخواست کمک از افراد حاضر در مسجد کرد، چون کسی نبود به او کمک کند، مرد فقیر می‌خواست که مسجد را ترک کند که ناگهان حضرت علی انگشتر خود را به هنگام نماز به او داد، بعد از این اتفاق آیه‌ای به پیامبر نازل شد که گفته شده بود، ولی شما خدا و رسول اوست و کسانی که ایمان آورده اند، نماز را به پا می‌دارند و در هنگام نماز زکات می‌پردازند.

تمام مفسرین اتفاق نظر دارند که فردی که در آیه به آن اشاره شد حضرت علی است.