کارگرآنلاین: اکثر هنرمندان و از جمله اهالی سینما حمایت کامل خود را از تیم مذاکره کننده کشورمان اعلام داشته اند. از جمله نیکی کریمی و رضا کیانیان دو بازیگر مطرح سینما، با نگارش یادداشت هایی، دیدگاه های مثبت خود را در این باره تشریح کرده و درباره آینده کشور و فردای بعداز توافق نظراتشان را به رشته تحریر درآورده اند. در ادامه یادداشت های این دو هنرمند را ملاحضه خواهید نمود. یادداشت نیکی کریمی بازیگر و کارگردان سینما که در شماره امروز روزنامه شرق به چاپ رسیده است، به شرح زیر است: جامعه امروز ایران، جامعه‌ای پر از ناهنجاری‌های مختلف و البته مشکلات مختلف است. مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سرازیر شده و از طرف دیگر مردم هم در این تنگناها، به جای بازگشت به اصول و آرامش، هرروز بیشتر از دیروز در ناهنجاری‌های فرهنگی گرفتار می‌شوند و حواس‌شان نیست که شرایط سخت، آنها را هم سخت کرده است. اتفاقات چند سال گذشته، این وضعیت ناخوشایند را به وجود آورده و حالا در چنین شرایطی بیشتر از آنکه حواس‌مان به حل مشکلات و ناهنجاری‌ها باشد، همه نگاه‌ها به سمت مذاکرات هسته‌ای رفته است و اینکه در نهایت نتیجه چه می‌شود. آدم‌ها تمام اتفاقات زندگی خود را به نتیجه مذاکرات موکول کرده‌اند و اتفاقی که در وین می‌افتد. مهم هم است. به هرحال این پرونده‌ای است که در سال‌های اخیر یکی از دلایل اصلی مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم بوده و زندگی خود را به نتیجه این پرونده مرتبط می‌دانند. اما در کنار تمام این اهمیت، جای چیزهای دیگری خالی است؛ فرهنگ‌سازی تعطیل شده و مردم دیگر حتی به پیام‌های اخلاقی روی بیلبوردها هم نگاه نمی‌کنند چه برسد به برنامه‌ها، همایش‌ها و... که هرچندوقت یک‌بار به هدفی برگزار می‌شود و هیچ نتیجه‌ای هم ندارد. فرهنگ همدلی و همزبانی هم از بین رفته است. دیگر مثل گذشته آدم‌ها به یکدیگر اعتماد ندارند و در این بی‌اعتمادی ترجیح می‌دهند فقط گلیم خود را آب بیرون بکشند و دیگران، آدم‌هایی که در کنار آنها در اجتماع زندگی می‌کنند و سرنوشت‌شان، دیگر اهمیتی ندارد. این فرهنگ تهی مخرب، سرنوشت جامعه را عوض کرده و در کنارش مشکلاتی مثل بیکاری، فقر و سختی زندگی باعث شده تا هیچ‌کس حواسش به روزگار و شرایطی که در آن هستیم نباشد. در این شرایط مذاکرات هسته‌ای و اتفاقی که در وین رخ می‌دهد، همه توجهات را جلب کرده؛ اتفاقی که در نگاهی امیدوار و خوش‌بینانه می‌توانیم درباره آن بگوییم؛ با رسیدن توافق، تمام این نگاه‌های منتظر و امیدوار مردم به نتیجه مطلوب و دلخواه خود می‌رسد و همین می‌تواند جایی برای امیدواری باشد. مردمی که نتیجه انتظار خود را بگیرند، با شور و اشتیاق بیشتری به خود و آینده خود و جامعه نگاه می‌کنند. مردمی که امیدوار می‌شوند، نشانه‌های خطرهای مختلف اجتماعی را سریع‌تر درک می‌کنند و برای رفع آنها پیشقدم می‌شوند. امیدواری حساسیت خوبی برای از بین بردن مشکلات و ناهنجاری‌ها را ایجاد می‌کند و باعث می‌شود، همدلی و همزبانی که حلقه مفقودشده جامعه این‌ روزهای ما است، دوباره پیدا شود و روزهای آینده بهتر از قبل ساخته شوند. ..................................... یادداشت رضا کیانیان بازیگر مطرح سینمای کشورمان نیز که در شماره دیروز روزنامه اعتماد به چاپ رسیده بود، به شرح زیر است: سروصداها درباره مذاکرات هسته‌ای خیلی زیاد است. مردم تمام توجه خود را به اخبار و اتفاقاتی داده‌اند که در وین رخ می‌دهد و تمام حواس‌شان به وین است. درست هم است. در گذشته بسیار بسیار دیدیم که خبرها و سوژه‌های زیادی توجه مردم را به خود جلب می‌کرد که چندان اهمیت نداشت، اما مردم درگیرش می‌شدند و باقی مسائل را فراموش می‌کردند. اما درباره مذاکرات هسته‌ای و این سران شش کشور قدرتمند جهان که دورهم جمع‌ شده‌اند، این اتفاق چندان عجیب نیست و عجیب نیست که مردم مرکز زندگی خود را به نتیجه این مذاکرات بسته‌اند و توجه به تک تک اتفاق‌هایی که در وین می‌افتد. اما تمام این توجه و درگیری، که بخشی از عادت فرهنگی ما می‌آید و اینکه عادت داریم بعضی مسائل را آنقدر بزرگ کنیم که دیگر به جنبه‌های مختلف آن نگاه نکنیم، نباید وارد مسیری شود که خستگی و ناامیدی را به همراه می‌آورد. این‌ روزها و در شرایطی که مذاکرات ادامه‌ دار شده، زیاد می‌شنویم که می‌گویند؛ خسته شده‌ایم، یا ای‌ کاش زودتر تمام شود و حرف‌هایی از این دست. این جملات و این مدل طرزتفکر از همان توجه تمام و کمال می‌آید که باعث می‌شود یادمان برود، اگر ما از عید تا همین روزها منتظر نتیجه بودیم، دیپلمات‌های ما و تیم مذاکرات، مدت‌هاست که برای رسیدن به نتیجه مناسب وقت و انرژی گذاشته‌اند و این‌ روزها خسته و پراز استرس و فشار همچنان در میدان مذاکرات مانده‌اند و تلاش می‌کنند. خستگی اصل نباید برای ما باشد، چون ما در نقش حامیان تیمی هستیم که دوران سختی را می‌گذراند و باید به جای تمام حرف‌های ناامیدکننده و از روی خستگی، با حرف‌ها و همراهی‌ها، آرامش را ایجاد کنیم. مساله هسته‌ای هم تنها مساله ما نیست. ما باید بدانیم که بعد از به نتیجه رسیدن مذاکرات، همچنان راه درازی در پیش داریم و مسائل مهم دیگری پیش روی ماست؛ در حوزه اقتصاد، ما هنوز با گرانی روبه‌رو هستیم و گرانی به همین راحتی و ناگهان با یک توافق درمان نمی‌شود. در حوزه اجتماعی، ما با مساله بیکاری دست و پنجه نرم می‌کنیم؛ اتفاقی که باعث شده تا خیل عظیمی از جمعیت جوانان کشور دچار آسیب‌های ناشی از آن شوند و حل بحران بیکاری هم از آن دسته مسائلی نیست که یک‌شبه اتفاق بیفتد و در کنار برنامه‌ریزی‌های مدیران اجتماعی به همت جمعی احتیاج دارد. در حوزه طبیعی هم مشکلات بزرگ هستند؛ آلودگی هوا و محیط‌ زیست، چالش اساسی این روزهای ما است. ما روزبه‌روز در هوایی مسموم‌تر و زمینی که ناسالم‌تر می‌شود، زندگی می‌کنیم و آن بخشی از رفتارهای سالم اجتماعی را که به محیط‌ زیست کمک می‌کند، خودمان انجام نمی‌دهیم. بحران بی‌آبی، دیگر چیزی نیست که کسی از آن خبر نداشته باشد، اما در همین بی‌آبی هم ما حواس‌مان را پرت کردیم و بی‌توجه به اتفاقی که در حال رخ ‌دادن است، روزگار می‌گذرانیم و نگران آینده مذاکرات هسته‌ای هستیم. مسائل و بحران‌هایی که به نظر کوچک می‌آیند، در اطراف ما بسیار بسیار زیاد است و در کنار تمام اینها، به جای ناامید شدن و توجه به یک مساله، باید کمی سر را بچرخانیم و به اتفاق‌هایی نگاه کنیم که خودمان هم می‌توانیم در حل آن پیش‌قدم شویم. دیدنی‌ها کم نیست. ما باید درست نگاه کنیم و با دقت بیشتری بخواهیم که روزگاری آرام‌تر، بهتر و امیدوارتر داشته باشیم. با اتمام مذاکرات، تازه کار ما شروع می‌شود و از الان باید به فکر آن روزگار و بهبودش باشیم. منبع: خبر ایرانی