‏‏به گزارش ایسنا، روزنامه «کیهان» به نقل از مرحوم سیداحمد خمینی نوشت: یک روز بعد از ظهر حدود هفت الی هشت موشک به اطراف جماران اصابت کرد.‏‎ ‎‏خدمت امام رفتم و عرض کردم: اگر یک مرتبه یکی از موشک‌های ما به کاخ صدام بخورد‏‎ ‎‏و صدام طوری بشود ما چقدر خوشحال می‌شدیم، اگر موشکی به نزدیکی‌های اینجا - جماران - بخورد و سقف اینجا پایین بیاید و شما یک طوری بشوید چه؟ امام در پاسخ‏‎ ‎‏گفتند: «والله قسم، من بین خودم و آن سپاهی که در سه‌راه بیت است هیچ امتیاز و فرقی‏‎ ‎‏قائل نیستم. والله قسم، اگر من کشته شوم یا او کشته شود برای من فرقی نمی‌کند.» من‏‎ گفتم: ما که می‌دانیم شما اینگونه هستید اما برای مردم فرق می‌کند. امام فرمودند: «نه،‏‎ ‎‏مردم باید بدانند اگر من در یک جایی بروم که بمب، پاسداران اطراف منزل مرا بکشد و‏‎ ‎‏مرا نکشد، من دیگر به درد رهبری این مردم نخواهم خورد. من زمانی می‌توانم به مردم‏‎ ‎‏خدمت کنم که زندگی‌ام مثل زندگی مردم باشد. اگر مردم یا این پاسداران یا کسانی که در‏‎ ‎‏این محل هستند یک طوری‌شان بشود، بگذارید به من هم بشود تا مردم بفهمند همه در‏‎ ‎‏کنار هم هستیم.» گفتم: پس تا کی می‌خواهید اینجا بنشینید؟ به پیشانی مبارکشان ‌اشاره‏‎ ‎‏کردند و فرمودند: «تا زمانی که (ترکش) موشک به اینجا بخورد.»