کارگرآنلاین: ابراهیم فرجی پور، دبیر انجمن کوهنوردی کارگران کشور: کوهنوردی در ایران شاید یکی از فراگیر ترین رشته ورزشی بوده و با حفظ اصالت انسان دوستی، اندیشه و تفکر رفاقت بدون رقابت توانسته بسیاری از اقشار مردم را در این رشته ورزشی مشارکت و سهیم نماید.

در این خصوص آن چیزی که باعث موفقیت ورزش کوهنودی گردیده و منجر به رشد و شکوفایی آن شده همفکری ,همدلی و همکاری همه جانبه آن در رسیدن به هدف مشترک و کسب ارزشهای انسانی است. از اینرو بخشی از ورزش کوهنوردی کشور از نظر طبقاتی متعلق به صنف کارگری می باشد. البته هدف از این نوشته قصد تفکیک صنف های ورزش کوهنوردی نیست, لذا همه قشرهای جامعه در کوهنوردی هدف مشترکی داشته و از هم جدایی ناپذیر هستند, ولی آنچه بخش کارگری را متمایز میکند جایگاه حقوقی وصنفی آن در وزارت کار و کارخانجات می باشد. بدو ن شک هر رشته ورزشی برای گرفتن مطالبات و حقوق صنفی خود باید ازمتولیان و مبادی ذیربط پیگیری و اقدام نماید.

از این رو بخشی از هماهنگی های اداری گروههای کوهنوردی کارگری باید از طریق فدراسیون ورزش کارگری و وزارت کار پیگیری و مطالبه شود. طبق اطلاعات بدست آمده در خصوص ورزش کوهنوردی کارگران سوابق و مدارک معتبری در دست نیست,ولی بر اساس نقل و قولهای بدست آمده  این رشته ورزشی حدودا از 5 دهه قبل بصورت انفرادی آغاز و بتدریج در واحد های اقتصادی و کارخانجات تبدیل به صعودهای گروهی گردید,و در طول زمان با حضورکوهنوردان شاغل,با انگیزه و توانمند, گروهای کوهنوردی کارگری در برخی از استانهای قدمت و فعالیت بیشتری داشته و صعودهای بزرگ و ارزشمندی از خود بجا گذاشته اند.آنچه به عنوان سابقه و یادگار ارزشمند از این تاریخچه باقی مانده, جان پناه کارگر بروی قله توچال می باشدکه توسط کوهنوردان کارگر در سال 1343 ساخته شد و هنوز به عنوان میراث ماندگارحفظ و صیانت شده است,آنچه مسلم است در ساخت وساز بسیاری از جان پناههای کشور کوهنوردان کارگر در طول سالیان اخیرفعالانه مشارکت داشته وسهیم بوده اند. ورزش کوهنوردی کارگران در سالهای اخیربا تمام کم و کاستی, انسجام و رشد مطلوبی داشته و در فراز و نشیب جامعه توانسته قداست کارگری خود را حفظ کرده ونسبت به سازماندهی انجمن های کوهنوردی در استانها موفقیت چشمگیری نماید. از اینرو اگر به فعالیت کوهنوردی کارگران درگذشته نظری اجمالی داشته باشیم,اراده و علاقه مندی, امید به آینده روشن نتیجه این تلاشها بوده ,که با تمام مشکلات و مصائب با حداقل تجهیزات کوهنوردی و ابزارهای دوخته شده و دست ساز,این فعالیت ها با تمام موانع و مشکلات روزمره ,همچنان ادامه یافته است.

بدون شک ورزش کوهنوردی کارگری نیز همانند دیگر رشته های ورزشی دارای نقاط ضعف و قوت بوده,ولی نظم و انظباط تشکلاتی و عزم واراده راسخ در صنف کارگری حایز اهمیت است. بدون شک حضور منظم و قبول نظم و انظباط, رعایت اجرای مقررات در محل و محیط کار در اراده و نظم پذیری کارگران بی تاثیر نیست , از اینرو یقینا کارگران درکارگروهی اراده و انسجام بیشتری داشته و با اعتماد به فعالیت های ورزشی می پردازند. در این خصوص بر کسی پوشیده نیست بسیاری از برنامه های کشوری و ملی با حمایت مالی واحدهای تولیدی و شرکت ها انجام گرفته, و نیز بسیاری از اعصای تیم ملی ازطبقه کارگردر کارخانجات و مراکز کارگری می باشند.

با توجه به اینکه بخشی از این سرمایه های مادی وانسانی در واحدهای تولیدی با نظارت و درچار چوب قوانین وزارت کارمی باشند,ولی متاسفانه بخشی از مدیران ورزشی مراکزتربیت بدنی و کارخانجات در رابطه با کوهنوردی سیاست حمایتی نداشته ودر جهت بهبود و توسعه آن سرمایه گذاری نمی کنند.بی تفاوتی و نداشتن برنامه اصولی برای ترویج و گسترش ورزش کوهنوردی کارگران کشور باعث ایجاد انفعال وتفکر کناره گیری بخشی از کوهنوردان کارگر با تجربه میگردد,ولذا آنان بناچار برای ارتقاء ورزش حرفه ای جذب سازمانها و گروهای آزاد میشوند. لذا مسئولین و مدیران کارخانجانت و مراکز تربیت بدنی باید توجه داشته باشند که کوهنوردی هم به عنوان یک رشته ورزشی رایج در کشور نیاز به حمایت داشته و لازم است علاقه مندان و مخاطبین آن را از حمایت خود محروم نکنیم.

گرچه اکنون ورزش کوهنوردی کارگران با کم لطفی برخی مدیران در جامعه جایگاه کم رنگی داشته ولی اقتدار و اوج شکوفایی این رشته ورزشی در سالهای اخیر برکسی پوشیده نیست برنامه های کوهنوردی در استانها با مشارکت حد اکثری کارگران انگیزه مثبت ایجاد کرد و باعث ارتباط بسیار قوی بین کوهنوردا ن کارگرکشور شدکه منجر به صعودهای بزرگ به قلل علم کوه و چهار جبهه دماوند و نیز اکثر قلل ایران گردید . از آن پس این فعالیت ها با پی گیری  اداره کل امور ورزش ادامه یافت ودر سال 1381 صعود به قله آرارات و سپس جهت ایجاد انگیزه و جذب کوهنوردان حرفه ای در سال 1382 تیمی منتخب از کوهنوردان کارگر کشوربه قله ماربل وال با موفقیت اجرا شد. در ادامه برای تداوم و  توسعه ورزش کوهنوردی کارگری در استانها در سال 1386پس از بر گزاری اردو های آمادگی تیم منتخب کارگران کشور جهت صعودبه قله آیلند پیک و کمپ اصلی اورست اعزام گردید.

در سال 1387  تیمی منتخب از کارگران کوهنورد کشور جهت صعود به قله 8165 متری برود پیک اعزام و این قله مرتفع  نیز  با موفقیت صعود شد, و برای اولین بار در جهان صنف مستقل کارگران به یک قله 8000 متری صعود کردند, که در جامعه کوهنوردی باعث افتخار است.

آنچه در این مدت انجام گرفته وبه دست آمده با تلاش بی وقفه و خستگی ناپذیر کسانی بوده که با اشتیاق وعرق وعلاقه کارگری تمام مصائب و سختیها را تحمل کرده تا قداست و حرمت این رشته ورزشی را بین کارگران تعمیم وگسترش دهند. امروزه کارگران بدلیل خستگی ناشی از روابط پر اضطراب و نامطلوب محیط کار و نیز بخشهای زیان آورو سختی تولید, نیازمند فعالیت ورزشی و فراغت از محل کار, پناه جستن به محیط ارام کوهستان می باشند . اکنون کوهنوردی در همه عرصه ها باید به عنوان نسخه ورزشی در جامعه کارگری هدف گذاری گردد، دیگرکوهنوردی به عنوان تفریح و تفنن نیست, بلکه به عنوان نیاز خانواده و ایجاد نشاط و شادابی از قید وبندهای جامعه صنعتی باید برنامه ریزی شده ومشارکت خردمندانه همه افشار جامعه بخصوص کارگران و مشاغل زیان آوردر اولویت قرار گیرد,لذا کوهستان به دلیل داشتن محیط پاکیزه و آرام  بهترین عامل رفع خستگی و افزایش توان روحی و جسمی بوده و در بازگشت کارگران با کسب انرژی و توان بیشتر در کار و تولید نقش آفرینی خواهند کرد .

با توجه به موارد ذکر شده ,اهمیت و ترویج ورزش کوهنودی در فدراسیون ورزش کارگری جایگاه ویژه ای داشته و با ایجاد زمینه و شرایط بهترمیتوان با همکاری و هم فکری فعالین کوهنوردی کارگری و مدیران واحدهای تولیدی به بازسازی تشکیلات منسجم و قوی کوهنوردی کارگری در کشور پرداخت. /ایلنا