به گزارش کارگر آنلاین به نقل از حوزه، شهید روحانی علیرضا خانی(مهدوی) در سال ۱۳۳۹، در خانواده‌ای متدین و مذهبی، در شهر تبریز، معصومانه بر گلیم خاک پای نهاد.
از همان دوران کودکی، عشق سرشار به اهل بیت عصمت و طهارت و حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) در سینه او موج می زد.
علاقه عجیبی به عزاداری و نوحه‌سرایی داشت. هنوز هم ندای نوحه‌های او از هیئت‌های عزاداری به گوش می‌رسد. بعد از گرفتن دیپلم، عشق الهی و علاقه او به معارف، مسیر حرکتش را به سوی حوزه‌های علمیه تغییر داد.
در سال ۱۳۵۷ به حوزه علمیه تبریز رفت و در مدارس علمیه طالبیه و ولیعصر(عج) به تحصیل مقدمات علوم اسلامی مشغول شد.
مراحل کسب علوم حوزوی را با سرعت پشت سر نهاد و برای تکمیل دروس و کسب علم از محضر اساتید بزرگوار حوزه علمیه و بهره برداری معنوی از حرم مطهر حضرت معصومه (س)، زادگاه خود را به مقصد قم ترک کرد.
در جریان توطئه حزب منفور خلق مسلمان در تبریز، به وظیفه شرعی و قانونی خود جامه عمل پوشانید و نقش فعالی را در بیداری اذهان مردم و معرفی این حرکت انحرافی ایفاء نمود.
در تعطیلات تابستانی دروس حوزه، به تبریز بر می‌گشت و همراه با تبلیغ، به تشکیل کلاس‌های عربی، آموزش قرآن و اصول و عقائد همت می گماشت.
او دلی به مهربانی نسیم، روحی به استواری کوه و جانی به تواضع گسترده دشت‌ها داشت.
مقلد امام بود و به رهبرش عشق می ورزید. او که از قافله حسینیان زمان بود، ندای «هل من ناصر ینصرنی» حسینی را با جان و دل لبیک گفت؛ با صدای بلند، ندای «هیهات من االذله» را تکرار کرده و به این پیام مظلوم اعصار، جامه عمل پوشانید.
وقتی که آتش جنگ شعله‌ور شد و غرب و جنوب کشور اسلامی آماج حملات وحشیانه دشمن قرار گرفت، او داوطلبانه حوزه را به مقصد جبهه ترک کرد. عازم سوسنگرد شد و نه ماه مسئولیت فرهنگی آن منطقه را به عهده گرفت.
ایشان با تشکیل مراسم نماز جماعت، دعای کمیل، پخش نوار، مجله و کتاب در سنگرها، در بالا بردن روحیة معنوی و رزمی رزمندگان نقش به سزایی را ایفاء نمود.
نماز جماعت را در زیر آتش دشمن، در مسجد جامع سوسنگرد بر پا داشت. او تندیس اخلاص، تلاش و ایمان بود. در عملیات طریق القدس دست به سلاح برد؛ همگام و همراه با رزمندگان به سوی دشمن بعثی حمله ور شد.
سر انجام این سرباز فداکار و عاشق امام زمان (عج) در ۱۳۶۰/۰۹/۰۸ در منطقه بستان و در میدان مین دشمن، توسط انفجار مین به همراه موج انفجار به هوا پر کشید. پیکر خونینش پاره پاره شد و با بالهایی سوخته به پای شمع بزم افتاد.
آری او از دنیای فانی به عالم باقی شتافت و زندگی جاودانه یافت.
روح بلندش همواره در جوار اولیاء الهی متنعم باد
