کارگرآنلاین: در حالی روزنامه های اصولگرا اتفاقات دیروز هیأت رئیسه مجلس و انتخاب آقای مطهری و پزشکیان به عنوان نواب رئیس را در کانون توجه قرار نداده اند که روزنامه های اصلاح طلب، این موضوع را اصلی ترینن موضوع مورد پردازش قرار داده اند.


در همین زمینه، روزنامه شرق در گزارشی با تیتر «هیأت‌رئیسه در حلقه امید » نوشته است: ١٢ سال پس از پایان آخرین مجلسی که اصلاح‌طلبان در هیأت‌رئیسه آن حضور داشتند، روز گذشته یک بار دیگر اصلاح‌طلبان وارد ترکیب یک‌ساله هیأت‌رئیسه پارلمان شدند تا مجلس دهم در امتداد رأی‌آوری لیست امید و تشکیل فراکسیون امید، در انتخابات هیأت‌رئیسه نیز نشانه‌های بازگشت خود را به رخ رقیب بکشند.

آخرین‌باری که اصلاح‌طلبان بر این کرسی‌ها نشسته بودند، ٢٢ خرداد ٨٣ بود و آن روز مهدی کروبی، سیدمحمدرضا خاتمی و بهزاد نبوی به‌عنوان رئیس و نایب‌رئیس اول و دوم و محمدرضا تابش، مرحوم احمد بورقانی‌فراهانی، غلامرضا گرزین، محمد قمی، سهیلا جلودارزاده، ناصر خالقی، سیدابراهیم امینی، اسماعیل جبارزاده و محمد نعیمی‌پور بودند. از آن جمع، امروز محمدرضا تابش و سهیلا جلودارزاده در مجلس دهم حضور دارند که اولی برای انتخابات هیأت‌رئیسه نامزد نشد و دومی در انتخابات روز گذشته با وجود کاندیداتوری، موفق به اخذ رأی لازم نشد تا هیأت‌رئیسه مجلس دهم نیز مانند سه مجلس اصولگرای هفتم و هشتم و نهم، از حضور زنان خالی باشد.


البته روزنامه قانون در همین مورد با کمی اغماض در مطلبی با عنوان « رنگین کمان هیات رئیسه » نوشت: « انتخابات هیأت رئیسه‌ مجلس قرار بود طبق‌گفته‌های مسئولان بهارستان روز چهارشنبه برگزار شود. ولی ناگهان روز گذشته بعد از تائید تصویب اعتبارنامه‌های نمایندگان در صحن علنی، انتخابات هیات رئیسه برگزار و جابه‌جایی‌های مهم و قابل توجهی نیز در این کارزار رخ‌داد. بیشترین نکته‌ای که در این بین سبب دلسردی جریان تندرو شد، حذف گزینه‌های پایداری و اقلیت‌آفندی از هیأت رئیسه بود.

این جریان دو روز گذشته در اقدامی قابل تامل شروع به ایجاد فضای برد و باخت کردند! بازندگان سیاسی 92 و 94 که نمی‌دانستند سرخوردگی خود را چگونه جبران کنند با ابراز خوشحالی برای پیروزی که هیچ نقشی در آن نداشتند، سعی کردند به نوعی خود را در پیروزی دیگری شریک کنند در صورتی که به هیچ وجه افراد منتخب غیر از محمد دهقان گزینه‌های آنها نبودند.با حذف دهقان از هیات‌رئیسه اصلی مجلس و جایگزینی علی‌ مطهری، باور آنان زودتر از آنچه انتظار داشتند از هم پاشید و پیش از آنکه خیال می‌کردند، بهارشان به خزان تبدیل شد.


همچنین این روزنامه در کاریکاتور زیر نسبت به نامزد شدن کواکبیان برای ریاست مجلس واکنتش نشان داده است.

همچنین حسین مرعشی در گفت و گو با اعتماد در مطلبی با عنوان « به هدفمان رسیدیم » بیان می دارد: «رأی‌گیری اولیه برای هیأت‌رییسه موقت در واقع یک نوع کشف رأی بود و نشان داد که آقای لاریجانی و طیف ایشان در مجلس بنا به دلایلی که خودشان می‌دانند امتیاز زیادی به اعضای جبهه پایداری دادند. از سوی دیگر برخی افرادی که خارج از مجلس حامی ریاست آقای لاریجانی بودند، توجه نکردند که حمایت از لاریجانی در این مقطع باید از حمایت از جبهه پایداری تفکیک شود. به اعتقاد من اگر چند روز فرصت بیشتری وجود داشت امکان اینکه این نقیصه برطرف شود، وجود داشت. اما فرصت، بسیار کم بود و امکان مذاکره و رایزنی برای این موضوع فراهم نشد. اما با همه اینها به اعتقاد من ترکیب هیات‌رییسه دیروز به واقعیت مجلس نزدیک شد. واقعیت این است که جبهه پایداری اقلیت بسیار ناچیزی است.احتمال اینکه در سال آینده این ترکیب هم تغییر کند و هیات‌رییسه به‌طور‌کامل از تندروها خالی شود بسیار محتمل است. به هر حال اینها همان‌هایی بودند که با سیاست‌های لاریجانی در مجلس نهم بسیار مخالف بودند و شکافت اساسی بین آنها وجود دارد و بی‌شک این شکافت در طول ماه‌های آینده دوباره و به شکل بدتری از مجلس قبل خود را نشان خواهد داد».


جعفر شجونی نیز در گفت و گو با آرمان با عنوان « ای کاش هر۲۹۰ نماینده مجلس زن بودند » بیان کرده است: در انتخابات مجلس خبرگان «معرفه ها» رای نیاوردند بلکه«نکره ها» رای آوردند.از سوی دیگر در انتخابات مجلس نیز افرادی مانند آقای حدادعادل رای نیاوردند و به جای ایشان چند دختر مجهول الهویه که هیچ کس آنها را نمی‌شناسد رای آوردند و وارد مجلس شورای اسلامی شدند!! به نظرمن رای نیاوردن اصولگرایان در تهران با نوعی «ترفند انتخاباتی» همراه بوده است.با این وجود اصولگرایان خویشتن داری کردند و نسبت به ترفند‌های انتخاباتی صورت گرفته در انتخابات هفتم اسفند اظهار نظر نکردند.این در حالی است که اصلاح‌طلبان در سال ۸۸نسبت به نتیجه انتخابات اعتراض کردند و به خیابان‌ها ریختند.

من هیچ گونه اعتقادی به اصلاح‌طلبان مرد ندارم چه برسد به اصلاح‌طلبان زن. ای کاش هر ۲۹۰ نماینده مجلس زن بودند و قصد داشتند به کشور خدمت کنند. برخی از زنان که در گذشته در مجلس حضور داشتند پس از مدتی سر از کشورهای خارجی درآوردند و در آنجا کشف حجاب کردند.در نتیجه زنانی که وارد مجلس دهم شدند باشد شأن وجایگاه خود را حفظ کنند.


با این حال روزنامه اصولگرای جوان در یادداشتی با عنوان «چشم‌انداز تمایز و کارایی مجلس دهم» به قلم عبدالله گنجی، آمارهای جالبی از مجلس دهم ارائه کرده و می نویسد: «بدون تردید ترکیب مجلس دهم به هیچ یک از مجالس بعد از انقلاب شبیه نیست، بنابراین باید آن را تجربه‌ای جدید در عرصه قانونگذاری در نظام دانست. پیچیدگی آن را زمانی بهتر می‌توان فهمید که رئیس مجلس اصولگرای هشتم در مجلس دو ترکیبی دهم همان رأیی را اخذ می‌کند(237 رأی) که هشت سال پیش کسب کرد و جالب‌تر اینکه یک جریان با بیش از 100 نماینده با کاندیدای ریاست 11 رأیی مواجه می‌شود. جالب‌تر اینکه رأی علی مطهری نسبت به رأی انتخابات موقت ثابت است، اما رقیب او(دهقان) با ریزش 18رأیی مواجه می‌شود که معلوم نیست آن ریزش به کجا تعلق می‌گیرد و آقای حاجی‌بابایی تقریبا ثابت می‌ماند. عارف برای ریاست مجلس با 103 رأی مواجه می‌شود، اما اصلاح‌طلب دیگر با 158 رأی که معلوم نیست آن 55 نفر چرا به عارف رأی نداده‌اند، اما به پزشکیان و لاریجانی رأی می‌دهند.

بدون تردید ریزش رأی دکتر دهقان (بدون تعلق گرفتن ریزش‌ها به رقیب) را باید نوعی خودزنی درون‌جریانی دانست که از سوی نزدیک‌ترین افراد به ریاست مجلس صورت گرفته است، اما نیابت علی مطهری از آن‌رو برای اصلاح‌طلبان مهم است که در تریبونی قدرتمندتر حنجره آنان خواهد شد و کاری که وی برای اصلاح‌طلبان می‌کند قطعاً از عارف، کواکبیان و حتی پزشکیان برنخواهد آمد. امید است شانه‌های مطهری به مثابه پله سکولارها به کار گرفته نشود. از دیگر ویژگی‌های خاص رأی دیروز که کارآمدی مجلس را به چالش خواهد کشید اینکه: در میان یارگیری دو جریان عمده کشور، عددی نزدیک به 50 نماینده به هر دو طرف حال می‌دهند یا در جایی به یک جریان حال می‌دهند و در جای دیگر به آن دیگری. این افراد را که بین فراکسیون‌ها رفت و برگشت دارند، باید «جریان سیال» مجلس نامید که ممکن است دو جریان عمده در طرح و لوایحی که به میدان می‌آورند آنان را علیه هم به کار گیرند. نگرانی عمده برای مجلس آتی این است که هماوردی فراکسیون‌های دوگانه و بازی سیال‌ها به صورتی درآید که هیچ جریانی نتواند مقتدرانه در مجلس ظاهر شود و در نتیجه چیزی در سبد مردم قرار نگیرد. آسیب دیگر مجلس آن است که پرتجربه‌های آن کم‌شمارند و ممکن است در کارآمدی آن از یک‌سو و مدیریت بیرونی آن از سوی دیگر مؤثر افتد. »


سعدالله زارعی در یادداشتی در کیهان با عنوان «دو بال پرواز امام» نوشت: «از یک منظر می‌توانیم بگوئیم «مستضعف‌گرایی» و «ایدئولوژی‌گرایی» دو عنصر مکمل همدیگر بودند به گونه‌ای که مستضعفان با تکیه امام به ایدئولوژی و اسلام انقلابی در انقلاب به مصادر مهم دست پیدا کرده و عملاً مانع سیطره جریان های منحرف شدند و از سوی دیگر، به میدان آمدن محرومان سبب گسترش اسلام انقلابی شد به گونه‌ای که انواع دیگری از اسلام‌ها که حضرت امام گاهی آن‌ها را «اسلام آمریکایی» و گاهی «اسلام متحجرین» خطاب می‌کرد، به حاشیه رفتند.

حضرت امام تا آخرین روزهای حیات طیبه خود روی این دو عنصر حساسیت ویژه‌ای داشتند و بر این اساس بود که آن ندای تاریخی سر داده شد: «تا من زنده هستم نخواهم گذاشت لیبرال‌ها بر این مملکت حاکم شوند» و توصیه می‌کردند که «نگذارید انقلاب بدست نااهلان و نامحرمان بیفتد». الان هم اگر مشکلات کشور را کالبدشکافی کنیم درمی‌یابیم که اگر در جایی ضربه‌ای خورده‌ایم به واسطه غفلت از یکی از این دو عنصر یا هر دوی آن‌هاست. پاسداشت توده‌های محروم و مستضعف در این بود که منافع و مصالح این طبقه نسبت به طبقات دیگر ترجیح داشته باشد اما زمانی که از یک سو می‌شنویم بعضی از خانواده‌ها توانایی پرداخت پول ویزیت پزشک و دارو را ندارند و از طرف دیگر می‌شنویم که در یک سازمان دولتی، حقوق‌های 80 میلیون تومانی پرداخت می‌شود و وزیر مربوطه به جای آنکه ناراحت شود، افشای این زیاده‌خواهی را بازی با آبروی مسلمان و افراد خدمتگزار معرفی می‌کند، درمی‌یابیم که از عمل به توصیه امام تا چه اندازه فاصله گرفته‌ایم. کما اینکه در بحث «ایدئولوژی» و به عبارت واضح‌تر «اسلام‌انقلابی» هم وقتی تخطئه علنی آن را از سوی یک مقام عالیرتبه کشور مشاهده می‌کنیم، درمی‌یابیم که از دغدغه‌های آن امام راحل فاصله بسیاری گرفته‌ایم».

تابناک