به گزارش کارگرآنلاین،نوره الکعبی از فوریه ۲۰۱۶ در سمت مسوول امور خارجه کمیسیون ملی فدرال امارات متحده عربی فعالیت می‌کند. وی نخستین شهروند این کشور است که نامش در فهرست ۱۰۰ متفکر جهانی مجله فارین پالیسی قرار گرفته است. یورونیوز، در پی قطع روابط دیپلماتیک امارات متحده عربی و چند کشور عربی دیگر با قطر گفت‌وگویی با نوره الکعبی انجام داده است.

آیا شورای همکاری کشورهای خلیج فارس در آستانه فروپاشی است؟ آیا امکان ترمیم آن وجود دارد یا باید منتظر واکنش‌هایی بیش‌تر باشیم؟
واکنش‌های بزرگ یا آن‌طور که نامیده می‌شود تشدید وضعیت با توجه بحران قطر، طی ۲۰ سال گذشته انباشته شده و مسائل زیادی وجود دارد که ما به عنوان دولت در دیدارهای زیادی به آن پرداخته‌ایم. همین‌طور در بسیاری از موارد با توجه به سیاست‌های دولت قطر به آن پرداخته شده است. در سال ۲۰۱۴ قطر تعهدی را امضا کرد که در دوران ملک عبدالله بود. این تعهد بر شرایطی تاکید داشت که رعایت نشد و به وعده‌ها نیز عمل نشده است.

مثلا چه وعده‌هایی؟
مثل خودداری از دخالت در امور کشورهای منطقه و همین طور تامین مالی سازمان‌های تروریستی و افراطی. قطر پایگاه امنی برای افراطی‌ها و اخوان المسلمین بوده و رسانه‌هایی مثل تلویزیون الجزیره دارند که من می‌توانم آن را سخن‌گوی رادیکال‌هایی مثل یوسف عبدالله القرضاوی بنامم که پدر معنوی اخوان المسلمین است. او فردی است که دستش بیشتر از یک بمب‌گذار انتحاری به خون آغشته است. او منادی تضعیف ثبات و امنیت در منطقه است.

آیا ابوظبی و ریاض تلاش می‌کنند که هسته اتحاد نظامی اسلامی تشکیل دهند؟
امارات متحده عربی و رهبری عربستان سعودی، مصر و بحرین، ما یک دیدگاه را داریم. این دیدگاه بر پایه اطمینان یافتن از آن است که سیاست‌هایی روشن برای تضمین ثبات و کامیابی این منطقه داریم. این یک هدف مشترک است. ما نمی‌توانیم در قلب چنین منطقه‌ای با آن‌چه‌ که در اطرافمان در حال روی دادن است به لحاظ اقتصادی و اجتماعی کامیاب باشیم. به باورم پس از نشست ریاض، توافقی درباره کشوری که از تروریسم حمایت می‌کند وجود داشته و آن هم ایران است. دولت قطر این را نپذیرفته و این مساله نیز که پذیرفته نشود که ایران منبع ترور در منطقه است، برای ما موضوعی اصلی است. گام‌های بعدی علیه دولت قطر، انتخاب دولت قطر است. آن‌ها می‌توانند انتخاب کنند که از شرایطی که در نشست ریاض و توافق ۲۰۱۴ بود پیروی کرده و اطمینان دهند که اجرا می‌شود. همین طور دولت قطر باید اعتماد ما را دوباره به دست آورد.

و در غیر این صورت؟
در غیر این صورت، این قطر است که انتخاب کرده تا منزوی باشد. به باورم با این گام‌های اخیر درخصوص منزوی ساختن و تحریم‌های اقتصادی ما پیامی به دولت قطر داده‌ایم. این پیام آن است که ما به مدت ۲۰ سال منتظر بوده‌ایم و از سال ۲۰۱۴ صبر کرده‌ایم. آیا آن‌ها چشم اندازی برای تضمین ثبات و کامیابی اقتصادی و به دست آوردن اعتماد کشورهای اطراف خود دارند؟ آیا این چیزی است که می‌خواهند در دراز مدت به دست آورند؟ اگر این چیزی است که می‌خواهند به دست آورند ما از آنان می‌خواهیم که درباره اقدامات اخیرشان بیاندیشند. اقداماتی که امنیت این منطقه و نیز کشور خودشان را نیز تضعیف کرده است. اگر تحریم‌ها افزایش یابد چه اتقاقی برایشان می‌افتد؟ به نظرم عواقبش چیزی است که ما نمی‌خواهیم شاهدش باشیم به ویژه نمی‌خواهیم که مردم قطر از آن در رنج باشند.

آیا به اقدام نظامی هم می‌اندیشید؟
نه. به این مساله فکر نمی‌کنیم. شورای همکاری کشورهای خلیج فارس طی ۳۶ سال گذشته یک پیکره بسیار قوی بوده است. ما اهداف، فرهنگ و تاریخ مشترک داریم. ما همچنین به یکدیگر پیوسته‌ایم. دوستان، خانواده و از زوایایی دیگر ما می‌خواهیم به عنوان ملل کشورهای شورای همکاری خلیج فارس با هم رشد کنیم. ما تمامی احتمالات را امتحان می‌کنیم. هر آن‌چه که به ما کمک کند و در مسیر امن و قوی‌تر ساختن ما باشد و به ما بهترین امکانات را برای مردم و منطقه‌مان بدهد، امتحان می‌کنیم. تعهد شورای همکاری کشورهای خلیج فارس بسیار روشن و رویکردش بسیار قوی است.

آیا احتمال اخراج قطر از این شورا وجود دارد؟
این انتخاب قطر است. ما نمی‌خواهیم در آینده شاهدش باشیم. ما نمی‌خواهیم ببینیم که کشوری مثل قطر از شورای همکاری کشورهای خلیج فارس اخراج شود. به همین دلیل است که تکرار می‌کنیم دو راه وجود دارد. راه عاقلانه که مسیر شفاف بودن و توقف دو رویی در سیاست خارجی است و راه دیگر هم مسیر منزوی شدن است./نامه نیوز