تاریخ : 00:00 - 1399/12/25
کد خبر : 648443
سرویس خبری : فرهنگی
 

مناجاتی که امام(ره) دلبسته آن بود

مناجاتی که امام(ره) دلبسته آن بود

سیدمحمدامین علیدوست: شعبان ماه پیامبر اعظم(ص) است؛ ماهی که به منزله مقدمه و دالان ورودی ماه مبارک رمضان، از اهمیت باطنی و معنوی ویژه‌ای برخوردار است. از بین همه اعمال و مراقبات ماه شعبان، «مناجات شعبانیه» جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده است؛ مناجاتی که زمزمه و ورد عارفان و سالکان در این ماه آسمانی بوده است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در تاریخ 27/2/96 در دیدار اقشار مختلف مردم با اشاره به دلبستگی حضرت امام(ره) به مناجات شعبانیه فرمودند: «بنده یک ‌وقتی از امام بزرگوار سوال کردم در بین این دعاهای مأثور از اهل‌بیت علیهم‌السلام، شما بیشتر دلبسته‌ کدام دعا هستید و به آن انس دارید؛ فرمودند: مناجات شعبانیه و دعای کمیل. ایشان، این مرد عارف پخته‌ عمل‌کننده‌ در راه خدا، به این ۲ دعا توجه داشتند». امام خمینی(ره) در طول سال‌های رهبری‌شان، در موارد متعددی به مناجات شعبانیه و اهمیت آن اشاره و درباره آن سخن گفته‌اند. یکی از نکات ویژه‌ای که حضرت امام(ره) درباره این مناجات فرمودند، این بود که مناجات شعبانیه جزو معدود ادعیه‌ای است که همه ائمه اطهار بر حسب روایات بر خواندن آن در ماه شعبان مداومت می‌ورزیدند و این از ویژگی‌های خاص این مناجات است. امام در این باره فرموده‌اند: «مناجاتی که در ماه شعبان هست؛ من در نظر ندارم که در هیچ یک از ادعیه گفته شده باشد که ادعیه مال همه ائمه است. این دعای شعبان، مناجات شعبان، مناجات همه ائمه است». (صحیفه امام/ ج 21/ ص 2) امام خمینی(ره) در سخنرانی دیگری تاکید می‌کنند: «اگر کسی روی مناجات شعبانیه کار کند، معارف آن را دنبال کند و در آن تفکر کند، با همین مناجات به مقامات معنوی خواهد رسید». ایشان می‌فرمایند: مناجات «شعبانیه» را خوانده‌اید؟ بخوانید آقا! مناجات شعبانیه از مناجات‌هایی است که اگر انسان دنبالش برود و فکر در آن بکند، انسان را به یک جایی می‌رساند (صحیفه امام/ ج 19/ ص 253). این یادداشت کوتاه را با بیانی از رهبر حکیم انقلاب به پایان می‌برم که فرمودند: «این فِقره‌ معروف دعای مناجات شعبانیه: «اِلهی هَب لی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلیکَ وَ اَنِر اَبصارَ قُلوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها اِلَیک»، از جملاتی بود که در بیانات امام تکرار می‌شد؛ مکرر در سخنرانی به مناسبت‌های گوناگون، این فِقره‌ از دعا را می‌خواندند. این نشان‌دهنده‌ این است که این بزرگوار به این مناجات و به این مضامین و به این ایام بابرکت انس داشتند».∎​


منبع : روزنامه وطن‌امروز