به گزارش کارگرآنلاین، او به واسطه ارسال هایش در زمین به دیوید بکهام فوتبال بانوان ایران مشهور شده است.
در یکی از برنامههای 90، گلی که شما به تیم سیرجان زده بودید، بهعنوان یکی از برترین گلهای ماه انتخاب شد. بازتاب این اتفاق چگونه بود؟
برای خودم هم جالب بود. شاید اگر گلهای استقلال و پرسپولیس در این نظرسنجی نبود، میتوانست رأی اول را بهدست آورد. به هر حال، اتفاق خوبی بود.
همه بازیها فیلمبرداری میشوند؟
نه! همه بازیها فیلمبرداری نمیشوند. امیدوارم که باز هم این اتفاق بیفتد. استقبال مردم هم خیلی خوب بود. فیلم این بازی را به فدراسیون ارسال کرده بودند و فدراسیون هم پس از بررسی فیلم، گل مرا انتخاب کرد.
در کل استقبال از بازیها چگونه است؟
استقبال خیلی خوبی از بازیها میشود؛ مثلا از بازی ذوبآهن با تیم ما استقبال بسیار خوبی شد. حدود 400 نفر به ورزشگاه آمده بودند. با توجه به اینکه سکو و جایگاه تماشاگر نداریم.
با توجه به اینکه با حجاب بازی میکنید، تماشاگر مرد هم دارید؟
نه! مردان اجازه ندارند به دیدن بازیهای ما بیایند.
پدرتان هم بازی شما را ندیده است؟
پدرم یکی، دو بار به ورزشگاه آمد و بازی مرا دید. این برای دو، سه سال پیش بود ولی نماینده فدراسیون فوتبال اجازه نمیدهد که مردان به ورزشگاه بیایند.
حضور خانوادهها در ورزشگاه تا چه اندازه روی کار شما تأثیرگذار است؟
زمانی که خانوادههای ما در ورزشگاه باشند، بیشتر انگیزه میگیریم و تلاش بیشتری میکنیم. دوست دارم پدرم بازیهای مرا ببیند. بودن خانوادهها در ورزشگاه انگیزه فوتبالیستهای زن را بیشتر میکند.
آینده فوتبال زنان را چطور میبینید؟
اگر همین روال ادامه پیدا کند دوباره از «رنکینگ» فیفا خارج میشویم. حتی از زمان مسابقات غرب آسیا که چند سال قبل دوم شده بودیم، عقبتر هستیم. این شرایط، نابودی فوتبال زنان را به همراه دارد.
پس از دو سال تیم ملی زنان تشکیل شد و این تیم مجدد به «رنکینگ» فیفا بازگشت. این بازگشت چه حاصلی برای فوتبال زنان تا این لحظه داشته است؟
حدود دو تا دو سال و نیم خبری از تشکیل تیم ملی نبود.بعد از این مدت خانم آزمون سرمربی شدند و واقعا زحمات زیادی برای تیم ملی کشیدند.پس از تشکیل تیم فرصت زیادی برای آمادهسازی تیم برای جام ملتهای آسیا نداشتیم. بهمن ماه تمرینات را شروع کردیم و 11 فروردین عازم ویتنام شدیم. در ویتنام بهنظرم فراتر از حد انتظار ظاهر شدند. با دو ماه تمرین نمایش خوبی ارائه دادیم و جای امیدواری بود.
در این دو ماه بازی تدارکاتی هم برگزار کردید؟
بله! دو بازی با تیم اوکراین انجام دادیم، ولی بعدا متوجه شدیم که تیم ملی زیر 20 سال اوکراین بود نه تیم ملی.
تیم ملی نمایندهای ندارد تا با مسئولان فدراسیون فوتبال درباره مشکلات موجود صحبت کند؟
باور کنید دستمان به جایی بند نیست. حتی مدتی که اردو بودیم نتوانستیم پول فاکتورهای رفت و آمدمان به تهران را بگیریم. تنها با سرپرست تیم، خانم کاکاوند در تماس بودیم. حتی در مورد لباسهایمان به سرپرست تیم گفتیم که با مسئولان فدراسیون فوتبال صحبت کنند که ایشان هم پیگیر این موضوع بودند؛ چون لباسها در حد و اندازههای یک تیم ملی نبود.
تفاوت زیادی بین فوتبال زنان و مردان از لحاظ امکانات سخت افزاری و مالی وجود دارد؟
اصلا فوتبال زنان با فوتبال مردان و شرایط آنها قابل مقایسه نیست. یکی از مشکلاتی که ما داریم مساله دستمزدهاست. پولی که در فوتبال به ما میدهند حتی با بازیکن مردی که روی نیمکت مینشیند یا حتی در لیست 18 نفره هم نیست، قابل قیاس نیست. دریافتی پارسال من پنج میلیون تومان بود که این مبلغ را از کل قراردادم گرفتم؛ یعنی حدود 18 درصد. با این پول نمیتوانم تغذیه یک ورزشکار حرفهای را داشته باشم.
بالاترین دستمزد بازیکنان شما چقدر است؟
فکر کنم بالاترین میزان دستمزد 25 میلیون تومان است.
پس به لژیونر شدن هم به سختی میشود دست یافت؟
هماکنون خودم را آن اندازه آماده نمیبینم که بخواهم لژیونر شوم؛ چون فیلم خاصی از مسابقاتمان نداریم که باشگاههای خارجی، آن را ببینند. بنابراین باید با هزینه خودمان برای تست دادن برویم.
دلیل این همه کمبود چیست؟
واقعیت این است که اسپانسری نداریم که ما را حمایت کند. کمکهایی که به باشگاههای فوتبال زنان میشود خیلی کم است؛ مثلا حدود 5تا 10میلیون به ما کمک میشود که اصلا کافی نیست. اسپانسرهای رسمی که مثل تیمهای فوتبال مردان ما را حمایت کنند نداریم. مساله دیگری که باید به آن اهمیت بدهیم، این است که نگاه جنسیتی را برداریم. ما زنان 50درصد جامعه هستیم. بنابراین چرا باید با مردان فرق کنیم؟!
با توجه به مشکلاتی که وجود دارد، چه ارزیابی از لیگ فوتبال زنان دارید؟
کیفیت مسابقات سال به سال بهتر میشود. نسبت به چند سال قبل بازیها خیلی جذابتر شدهاند، اما انگیزهها کمتر شده است. بازیکنان خیلی تلاش میکنند تا به چشم بیایند. همه تیمها حرفهایی برای گفتن دارند اما حیف که کسی بازیهای ما را نمیبیند.
با این وصف، همچنان به فوتبال ادامه میدهید؟
بله! فوتبال را خیلی دوست دارم. حتی اگر زمانی هم بازی را کنار بگذارم دنبال مربیگری و داوری میروم.
سقف آرزوهای شما تا کجاست؟
بازی در جام جهانی یکی از آرزوهای ورزشیام است که امیدوارم روزی به آن برسم.
منبع: جام نیوز