و آن «پنج» دعاست:
اول:
از معاویة بن عمّار نقل‌شده: از امام صادق(علیه‌السلام) درخواست کردم تا برای رزق دعایی به من بیاموزد، آن حضرت این دعا را به من آموخت و من برای زیاد شدن رزق، چیزی بهتر از این ندیدم.
اللّٰهُمَّ ارْزُقْنِی مِنْ‌فَضْلِکَ الْوَاسِعِ الْحَلالِ الطَّیِّبِ، رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَیِّباً بَلاغاً لِلدُّنْیا وَالْآخِرَةِ صَبّاً صَبّاً، هَنِیئاً مَرِیئاً مِنْ غَیْرِ کَدٍّ وَلَا مَنٍّ مِنْ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ إِلّا سَعَةً مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ، فَإِنَّکَ قُلْتَ: ﴿وَ سْئَلُوا اللّٰهَ مِنْ فَضْلِهِ﴾، فَمِنْ فَضْلِکَ أَسْأَلُ، وَمِنْ عَطِیَّتِکَ أَسْأَلُ، وَمِنْ یَدِکَ الْمَلْأَىٰ أَسْأَلُ.
خدایا نصیبم کن از احسان گسترده‌ات، حلال، پاکیزه، روزی فراخ، حلال، پاک‌، دلپذیر برای دنیا و آخرت، ریزان ریزان، گوارا، لذیذ، بدون زحمت و بدون منّت کشیدن از احدی از بندگانت، جز وسعتی از فضل واسعت، زیرا تو فرمودی: «از فضل خدا بخواهید»، پس از فضل تو می‌خواهم و از عطای تو درخواست می‌نمایم و از دست انباشته تو می‌طلبم.
دوم:
از امام باقر(علیه‌السلام) روایت شده: به زید شحّام فرمود: برای درخواست روزی، در سجده نماز واجب بگو:
یَا خَیْرَ الْمَسْؤُولِینَ، وَیَا خَیْرَ الْمُعْطِینَ، ارْزُقْنِی وَارْزُقْ عِیَالِی مِنْ فَضْلِکَ، فَإِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ.
ای بهترین درخواست شده و ای بهترین عطا کننده، مرا و عیالم را از فضلت روزی بخش، به درستی که تو صاحب فضل بزرگ هستی.
سوم:
از ابو بصیر نقل شده: از حاجت خود به حضرت امام صادق(علیه‌السلام) شکایت کردم و از آن جناب خواستم، برای رزق دعایی به من بیاموزد، حضرت این دعا را به من آموخت؛ از زمانی که آن را خواندم دیگر محتاج نشدم.
فرمود: در نماز شب در حال سجده بگو:
یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ، وَیَا خَیْرَ مَسْؤُولٍ، وَیَا أَوْسَعَ مَنْ أَعْطَىٰ، وَیَا خَیْرَ مُرْتَجىً، ارْزُقْنِی وَأَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ رِزْقِکَ، وَسَبِّبْ لِی رِزْقاً مِنْ قِبَلِکَ، إِنَّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.
‌ای بهترین خوانده‌شده و ای بهترین درخواست شده و ای وسعت بخش‌ترین کسی که عطا کرد و ای بهترین امید شده، روزی‌ام ده و بر من از روزی‌ات وسعت ده و سبب‌سازی کن برایم روزی را از سوی خودت، به درستی که تو بر هر کاری توانایی.
نویسنده گوید: شیخ طوسی در کتاب «مصباح» این دعا را در سجده آخر رکعت هشتم نافله شب ذکر فرموده.
چهارم:
روایت شده: رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) این دعا را برای طلب روزی آموزش داد:
یَا رَازِقَ الْمُقِلِّینَ، وَیَا رَاحِمَ الْمَساکِینِ، وَیَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ، وَیَا ذَاالْقُوَّةِ الْمَتِینِ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیْتِهِ، وَارْزُقْنِی وَعافِنِی وَاکْفِنِی مَا أَهَمَّنِی.
ای روزی دهنده نیازمندان و ای رحم کننده بر مسکینان و ای سرپرست مؤمنان و ای صاحب نیروی استوار، بر محمّد و اهل‌بیتش درود فرست، روزی‌ام ده و سلامتی کاملم بخش و مرا از آنچه به اندوه‌ام برده کفایت کن.
پنجم:
ابو بصیر این دعا را برای طلب روزی از حضرت صادق(علیه‌السلام) روایت کرده: و آن حضرت فرمود: این دعای علی بن الحسین(علیه‌السلام) است که خدا را به آن می‌خواند:
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ حُسْنَ الْمَعِیشَةِ، مَعِیشَةً أَتَقَوَّىٰ بِهَا عَلَىٰ جَمِیعِ حَوَائِجِی، وَأَتَوَصَّلُ بِها فِی الْحَیاةِ إِلَىٰ آخِرَتِی، مِنْ غَیْرِ أَنْ تُتْرِفَنِی فِیها فَأَطْغَىٰ، أَوْ تُقَتِّرَ بِها عَلَیَّ فَأَشْقىٰ، أَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ، وَأَفْضِلْ عَلَیَّ مِنْ سَیْبِ فَضْلِکَ نِعْمَةً مِنْکَ سابِغَةً وَعَطاءً غَیْرَ مَمْنُونٍ، ثُمَّ لَاتَشْغَلْنِی عَنْ شُکْرِ نِعْمَتِکَ بِإِکْثارٍ مِنْها، تُلْهِینِی بَهْجَتُهُ، وَتَفْتِنُنِی زَهَراتُ زَهْوَتِهِ، وَلَا بِإِقْلالٍ عَلَیَّ مِنْها یَقْصُرُ بِعَمَلِی کَدُّهُ، وَیَمْلَأُ صَدْرِی هَمُّهُ، أَعْطِنِی مِنْ ذٰلِکَ یَا إِلٰهِی غِنىً عَنْ شِرَارِ خَلْقِکَ، وَبَلاغاً أَنالُ بِهِ رِضْوانَکَ، وَأَعُوذُ بِکَ یَا إِلٰهِی مِنْ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ مَا فِیها، وَ لَا تَجْعَلْ عَلَیَّ الدُّنْیا سِجْناً، وَلَا فِراقَها عَلَیَّ حُزْناً، أَخْرِجْنِی مِنْ فِتْنَتِها مَرْضِیّاً عَنِّی، مَقْبُولاً فِیها عَمَلِی، إِلَىٰ دَارِ الْحَیَوانِ وَمَساکِنِ الْأَخْیَارِ، وَأَبْدِلْنِی بِالدُّنْیَا الْفانِیَةِ نَعِیمَ الدَّارِ الْباقِیَةِ؛
خدایا نیکی معیشت را از تو می‌خواهم، معیشتی که به آن بر همه خواسته‌هایم نیرو گیرم و به آن در زندگی به آخرتم برسم، بی‌آنکه در فراوانی نعمتم قرار دهی تا طغیان کنم، یا به آن بر من تنگ گیری تا بدبخت شوم، از روزی حلالت بر من فراخی ده و بر من از ریزش فضلت، از نزد خود نعمت کامل و عطای بی منّت عنایت کن و مرا به فراوانی آن، از شکر نعمتت غافل مکن که زیبایی‌اش سرگرمم سازد و خوش‌رنگی‌های شگفت‌انگیزش دلم را برباید و نه با کم دادنش به من که از زحمت در به دست آوردنش، عملم برای خدا ضعیف گردد و اندوهش سینه‌ام را پر کند، ای معبود من، از معیشت، آن اندازه به من عطا کن که بی‌نیازی از بندگان شرّیرت باشد و رساننده‌ای که به وسیله آن به خشنودی‌ات برسم، ای معبود من، از شرّ دنیا و آنچه در آن است به تو پناه می‌آورم، دنیا را بر من زندان و فراقش را بر من اندوه قرار مده، مرا از فتنه‌های آن، درحالی‌که از من راضی باشی و عملم در آن پذیرفته باشد، به‌ سوی خانه زندگی ابدی و خانه‌های خوبان بیرون آور و دنیای فانی را برایم به نعمت‌ خانه باقی تبدیل کن؛
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ أَزْلِها وَزِلْزالِها وَسَطَوَاتِ شَیاطِینِها وَسَلاطِینِها، وَنَکالِها، وَمِنْ بَغْیِ مَنْ بَغَىٰ عَلَیَّ فِیها . اللّٰهُمَّ مَنْ کادَنِی فَکِدْهُ، وَمَنْ أَرادَنِی فَأَرِدْهُ، وَفُلَّ عَنِّی حَدَّ مَنْ نَصَبَ لِی حَدَّهُ، وَأَطْفِئ عَنِّی نارَ مَنْ شَبَّ لِی وَقُودَهُ، وَاکْفِنِی مَکْرَ الْمَکَرَةِ، وَافْقَأْ عَنِّی عُیُونَ الْکَفَرَةِ، وَاکْفِنِی هَمَّ مَنْ أَدْخَلَ عَلَیَّ هَمَّهُ، وَادْفَعْ عَنِّی شَرَّ الْحَسَدَةِ، وَاعْصِمْنِی مِنْ ذٰلِکَ بِالسَّکِینَةِ، وَأَلْبِسْنِی دِرْعَکَ الْحَصِینَةَ، وَأَحْیِنِی فِی سِتْرِکَ الْوَاقِی، وَأَصْلِحْ لِی حالِی، وَصَدِّقْ قَوْلِی بِفِعالِی، وَبَارِکْ لِی فِی أَهْلِی وَمٰالی.
خدایا از سختی و لرزش‌هایش و از یورش‌های شیاطین و سلاطین و از عذابش و تجاوز هرکه در آن بر من تجاوز کند به تو پناه می‌آورم. خدایا هرکه بر ضد من نقشه کشید، تو بر ضد او نقش بکش و هرکه نسبت به من قصد بد دارد، تو نسبت به او قصد بد کن و تیزی اسلحه کسی که تیزی اسلحه‌اش را برای من قرار داد، کند کن و آتش کسی که هیزمش را بر ضد من افروخته، خاموش نما و فریب فریبکاران را از من کفایت کن و دیده کافران را از من کور کن و اندوه کسی که اندوهش را بر من وارد نموده کفایت کن و شرّ حسودان را از من برطرف نما و مرا از این‌ها با آرامش حفظ کن و زره محکمت را به من بپوشان و در پوشش نگهداری‌ات زنده‌ام بدار و حالم را اصلاح کن و گفتارم را به کردارم راست آر و به من در خاندان و دارایی‌ام برکت ده.