محمود علی گو سرپرست کل دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی، گفت: کودکان و همسران آزار دیده، سالمندان و معلولان آزاردیده، زنان و دختران در معرض آسیب اجتماعی، افرادی که قصد خودکشی دارند یا اقدام به خودکشی کرده اند، کودکان خیابانی، دختران و پسران فراری از منزل ، ساکنین سکونتگاههای غیر رسمی و مناطق حاشیه نشین با تاکید بر گروههای هدف اورژانس اجتماعی و سایر افرادی که در شرایط بحرانی قرار دارند، مشمول دریافت خدمات برنامه اورژانس اجتماعی هستند.
وی برنامههای اورژانس اجتماعی برای خدمات بیشتر را موارد زیر دانست:
• توسعه مراکز و فعالیتهای اورژانس اجتماعی و تیمهای خدمات سیار جهت تسهیل دسترسی به خدمات تخصصی اورژانس اجتماعی
• ارتقاء تجهیزات مراکز خط تلفن ۱۲۳ به منظور افزایش تماسهای ورودی و امکان پاسخگویی به تماسهای بیشتر
• راه اندازی سامانههای ثبت اطلاعات خدمت گیرندگان اورژانس اجتماعی
• اجرای برنامههای اطلاع رسانی و معرفی خدمات اورژانس اجتماعی به شهروندان
• برگزاری دورههای آموزشی و بازآموزی برای ارتقا دانش تخصصی کارشناسان
سرپرست کل دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی گفت: بر اساس تماسهای انجام شده با خط تلفن ۱۲۳ اورژانس اجتماعی در سال ۹۹ بیشترین تماس به ترتیب در موضوعات زیر بوده است:
علی گو افزود: ۳۸/۲ درصد از تماسهای اورژانس اجتماعی در موضوعات خشونت خانگی بوده است. مداخله در موارد خشونتهای خانگی شامل: مداخله در موارد کودک آزاری، همسرآزاری، معلول یا سالمند آزاری و اختلاف خانوادگی حاد است.
وی عوامل موثر بر خشونت زنان را ویژگیهای فردی و خانوادگی، محیط و طبقه اجتماعی، قدرت مردان در بعد اقتصادی، میزان حمایت سازمانهای پشتیبانی کننده از زن، نقش رسانهها و حمایتهای قانونی در جامعه دانست.
سرپرست کل دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی تصریح کرد: کنترل فقر و اعتیاد، مقابله با تجمل گرایی و تشویق فرهنگ ساده زیستی، اصلاح الگوهای همکاری و مشارکت در امور منزل، توجه بیشتر به حقوق زنان و رعایت آن از طرف مردان، بالا بردن فرهنگ فردی و اجتماعی و تقویت اعتقادات مذهبی میتواند در زمینه کنترل خشونت در خانواده مفید باشد.
وی بیان کرد: وقتی فرد دچار خشونت میشود میتواند با شماره تلفن ۱۲۳ تماس گرفته و یا به مراکز اورژانس اجتماعی در سراسر کشور مراجعه نماید.
علی گو خاطرنشان کرد: خشونت خانگی یک آسیب اجتماعی است که به سلامت جسمی و روانی قربانی و کل خانواده صدمه میزند و اثرات آن میتواند سالها حتی پس از توقف خشونت ادامه داشته باشد. همچنین، بر سلامت و رشد ذهنی، اجتماعی و هیجانی کودکان و نوجوانانی که شاهد و یا قربانی خشونت خانگی هستند تاثیر گذاشته و میتواند یک عامل خطر برای سوء مصرف مواد و الکل، پرخاشگری و خشونت و بزهکاری و انواع مشکلات روان شناختی در بزرگسالی باشد.