افزایش قیمت لوازم‌خانگی برقی، به کاهش تقاضا برای خرید این وسایل و افزایش تعمیرات منجر شده است. خرید یک یخچال «سایدبای ساید» باکیفیت متوسط این روزها دست‌کم ۶۰ میلیون تومان بودجه نیاز دارد؛ معادل دستمزد ۲۰ ماه حقوق یک کارگر ساده که این رقم در سه سال قبل، معادل دستمزد حدود ۸ ماه بود.
مصرف‌کنندگان بازار لوازم‌خانگی می‌گویند توان خرید و نو کردن لوازم‌خانگی را مثل قبل ندارند لذا عمدتا به تعمیر همان داشته‌های خانگی رو آورده‌اند که البته در این رابطه نیز کمبودهایی درخصوص لوازم‌یدکی به‌ویژه در قطعات یخچال‌های خارجی به چشم می‌خورد.
البته این تمام ماجرا نیست چون از آن سو فروشندگان هم دل خوشی از این افزایش قیمت ندارند و ادعا می‌کنند فروش آنها به حداقل ممکن رسیده است و مشتری چندانی برای خرید در بازار نیست.
مهم‌ترین مشکلی که درحال‌حاضر بیش از عوامل دیگر خودنمایی می‌کند این است که میزان خرید مردم کاهش یافته چرا که با توجه به افزایش هزینه‌ها برای بیمه، حمل‌ونقل، دستمزد و... قیمت لوازم‌خانگی افزایش یافته است و مورد دیگری که روی افزایش قیمت لوازم‌خانگی تاثیر دارد وابستگی لوازم‌خانگی به ارز است زیرا نوسانات ارزی روی قیمت لوازم‌خانگی تاثیر مستقیم می‌گذارد. این شرایط به نقطه‌ای رسیده است که فعالان بازار لوازم‌خانگی می‌گویند تقاضا برای خرید لوازم‌خانگی به نقطه انجماد نزدیک شده است.
البته خروج شرکت‌های خارجی که به عرضه کالاهای قاچاق و فاقد خدمات پس از فروش منجر شده است و همچنین افزایش قیمت محصولات آنها، موجب استقبال مردم از تولیدات داخلی شد. تولیدات داخل کشور با کالاهای خارجی قابل رقابت هستند و بخشی از این استقبال ناشی از کیفیت خوب محصولات است.
تعداد ۱۶۴ شرکت تولیدکننده لوازم‌خانگی در ایران مشغول فعالیت هستند و بیشتر آنها از نظر کیفیت و استاندارد و تولید توانایی صادرات به کشورهای آسیای میانه را دارند.
یکی از فروشندگان لوازم‌خانگی درخصوص دلیل تفاوت قیمت لوازم‌خانگی ایرانی در فروشگاه‌های متفاوت گفت: سود قانونی فروشندگان لوازم‌خانگی ۷ درصد است اما برخی فروشگاه‌ها براساس تعهدی که به شرکت‌ها دارند یا برای پرداخت بدهی‌هایشان، سود خود را به ۲ یا ۳ درصد می‌رسانند و این موضوع باعث تفاوت قیمت بین فروشگاه‌ها است.