به گزارش کارگرآنلاین، سوره احزاب سی و سومین سوره قرآن است و در جزء بیست و یکم و بیست و دوم آن قرار دارد.
پرداختن به داستان جنگ احزاب یا خندق در بخش مهمی از این سوره دلیل نام‌گذاری آن به نام احزاب است.
سوره احزاب همچنین درباره پیروی‌نکردن از کافران و اطاعت از خداوند، برخی از قانون‌های دوره جاهلیت، وظایف همسران پیامبر، داستان ازدواج پیامبر با زینب بنت جحش و مسئله حجاب سخن می‌گوید.
آیات اولوالارحام، تاسی، تطهیر، خاتمیت، صلوات، امانت و آیه‌ای که زنان پیامبر را اُمَّهات المؤمنین می‌خواند، از آیات مشهور و نامدار سوره احزاب است.
در کتاب مجمع البیان درباره فضیلت سوره احزاب آمده است؛ اگر کسی سوره احزاب را بخواند و به خانواده‌ش بیاموزد از عذاب قبر در امان است.
همچنین امام صادق (ع) در این باره می‌فرماید: کسانی که این سوره را زیاد می‌خوانند، در روز قیامت همراه با پیامبر (ص) و همسران او خواهند بود.
متن سوره احزاب همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّـهَ وَ لَا تُطِعِ الْکَافِرِ‌ینَ وَ الْمُنَافِقِینَ ۗ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿١﴾
اى پیامبر از خدا پروا بدار و کافران و منافقان را فرمان مبر که خدا همواره داناى حکیم است (۱)
وَ اتَّبِعْ مَا یُوحَىٰ إِلَیْکَ مِن رَّ‌بِّکَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرً‌ا ﴿٢﴾
و آنچه را که از جانب پروردگارت به سوى تو وحى مى‌شود پیروى کن که خدا همواره به آنچه مى‌کنید آگاه است (۲)
وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَ کَفَىٰ بِاللَّـهِ وَکِیلًا ﴿٣﴾
و بر خدا اعتماد کن همین بس که خدا نگهبان توست (۳)
مَّا جَعَلَ اللَّـهُ لِرَ‌جُلٍ مِّن قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ ۚ وَ مَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ اللَّائِی تُظَاهِرُ‌ونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ ۚ وَ مَا جَعَلَ أَدْعِیَاءَکُمْ أَبْنَاءَکُمْ ۚ ذَٰلِکُمْ قَوْلُکُم بِأَفْوَاهِکُمْ ۖ وَ اللَّـهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَ هُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ ﴿٤﴾
خداوند براى هیچ مردى در درونش دو دل ننهاده است و آن همسرانتان را که مورد «ظهار» قرار مى‌دهید مادران شما نگردانیده و پسرخواندگانتان را پسران واقعى شما قرار نداده است این گفتار شما به زبان شماست ولى خدا حقیقت را مى‌گوید و اوست که به راه راست هدایت مى‌کند (۴)
ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِندَ اللَّـهِ ۚ فَإِن لَّمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَ مَوَالِیکُمْ ۚ وَ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُم بِهِ وَلَـٰکِن مَّا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ ۚ وَ کَانَ اللَّـهُ غَفُورً‌ا رَّ‌حِیمًا ﴿٥﴾
آنان را به نام پدرانشان بخوانید که این نزد خدا عادلانه‌تر است و اگر پدرانشان را نمى‌شناسید پس برادران دینى و موالى شمایند و در آنچه اشتباها مرتکب آن شده‌اید بر شما گناهى نیست ولى در آنچه دلهایتان عمد داشته است مسؤولید و خداست که همواره آمرزنده مهربان است (۵)
النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ ۖ وَ أَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَ أُولُو الْأَرْ‌حَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّـهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُهَاجِرِ‌ینَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِیَائِکُم مَّعْرُ‌وفًا ۚ کَانَ ذَٰلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورً‌ا ﴿٦﴾
پیامبر به مومنان از خودشان سزاوارتر و نزدیکتر است و همسرانش مادران ایشانند و خویشاوندان طبق کتاب خدا بعضى نسبت به بعضى اولویت دارند و بر مومنان و مهاجران مقدمند مگر آنکه بخواهید به دوستان مومن خود وصیت یا احسانى کنید و این در کتاب خدا نگاشته شده است (۶)
وَ إِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَ مِنکَ وَ مِن نُّوحٍ وَ إِبْرَ‌اهِیمَ وَ مُوسَىٰ وَ عِیسَى ابْنِ مَرْ‌یَمَ ۖ وَ أَخَذْنَا مِنْهُم مِّیثَاقًا غَلِیظًا ﴿٧﴾
و یاد کن هنگامى را که از پیامبران پیمان گرفتیم و از تو و از نوح و ابراهیم و موسى و عیسى پسر مریم و از همه آنان پیمانى استوار گرفتیم (۷)
لِّیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَن صِدْقِهِمْ ۚ وَ أَعَدَّ لِلْکَافِرِ‌ینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٨﴾
تا راستان را از صدقشان باز پرسد و براى کافران عذابى دردناک آماده کرده است (۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُ‌وا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْ‌سَلْنَا عَلَیْهِمْ رِ‌یحًا وَ جُنُودًا لَّمْ تَرَ‌وْهَا ۚ وَ کَانَ اللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرً‌ا ﴿٩﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید نعمت خدا را بر خود به یاد آرید آنگاه که لشکرهایى به سوى شما در آمدند پس بر سر آنان تندبادى و لشکرهایى که آن‌ها را نمى‌دیدید فرستادیم و خدا به آنچه مى‌کنید همواره بیناست (۹)
إِذْ جَاءُوکُم مِّن فَوْقِکُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنکُمْ وَ إِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِاللَّـهِ الظُّنُونَا ﴿١٠﴾
هنگامى که از بالاى سر شما و از زیر پاى شما آمدند و آنگاه که چشم‌ها خیره شد و جان‌ها به گلوگاه‌ها رسید و به خدا گمانهایى نابجا مى‌بردید (۱۰)
هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا ﴿١١﴾
آنجا بود که مومنان در آزمایش قرار گرفتند و سخت تکان خوردند (۱۱)
وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَ‌ضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّـهُ وَ رَ‌سُولُهُ إِلَّا غُرُ‌ورً‌ا ﴿١٢﴾
و هنگامى که منافقان و کسانى که در دلهایشان بیمارى است مى‌گفتند: خدا و فرستاده‌اش جز فریب به ما وعده‌اى ندادند (۱۲)
وَ إِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِ‌بَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْ‌جِعُوا ۚ وَ یَسْتَأْذِنُ فَرِ‌یقٌ مِّنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَ‌ةٌ وَ مَا هِیَ بِعَوْرَ‌ةٍ ۖ إِن یُرِ‌یدُونَ إِلَّا فِرَ‌ارً‌ا ﴿١٣﴾
و چون گروهى از آنان گفتند: اى مردم مدینه دیگر شما را جاى درنگ نیست برگردید و گروهى از آنان از پیامبر اجازه مى‌خواستند و مى‌گفتند:خانه‌هاى ما بى‌حفاظ است ولى خانه‌هایشان بى‌حفاظ نبود آنان جز گریز از جهاد چیزى نمى‌خواستند (۱۳)
وَ لَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِم مِّنْ أَقْطَارِ‌هَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَ مَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یَسِیرً‌ا ﴿١٤﴾
و اگر از اطراف مدینه مورد هجوم واقع مى‌شدند و آنگاه آنان را به ارتداد مى‌خواندند قطعا آن را مى‌پذیرفتند و جز اندکى در این کار درنگ نمى‌کردند (۱۴)
وَ لَقَدْ کَانُوا عَاهَدُوا اللَّـهَ مِن قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ ۚ وَ کَانَ عَهْدُ اللَّـهِ مَسْئُولًا ﴿١٥﴾
با آنکه قبلا با خدا سخت پیمان بسته بودند که پشت به دشمن نکنند و پیمان خدا همواره بازخواست دارد (۱۵)
قُل لَّن یَنفَعَکُمُ الْفِرَ‌ارُ إِن فَرَ‌رْ‌تُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَ إِذًا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿١٦﴾
بگو: اگر از مرگ یا کشته شدن بگریزید هرگز این گریز براى شما سود نمى‌بخشد و در آن صورت جز اندکى برخوردار نخواهید شد (۱۶)
قُلْ مَن ذَا الَّذِی یَعْصِمُکُم مِّنَ اللَّـهِ إِنْ أَرَ‌ادَ بِکُمْ سُوءًا أَوْ أَرَ‌ادَ بِکُمْ رَ‌حْمَةً ۚ وَ لَا یَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ وَلِیًّا وَ لَا نَصِیرً‌ا ﴿١٧﴾
بگو: چه کسى مى‌تواند در برابر خدا از شما حمایت کند اگر او بخواهد براى شما بد بیاورد یا بخواهد شما را رحمت کند؟ و غیر از خدا براى خود یار و یاورى نخواهند یافت (۱۷)
قَدْ یَعْلَمُ اللَّـهُ الْمُعَوِّقِینَ مِنکُمْ وَ الْقَائِلِینَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَیْنَا ۖ وَ لَا یَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿١٨﴾
خداوند کارشکنان و مانع‌شوندگان شما و آن کسانى را که به برادرانشان مى گفتند: نزد ما بیایید و جز اندکى روى به جنگ نمى‌آورند خوب مى‌شناسد (۱۸)
أَشِحَّةً عَلَیْکُمْ ۖ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَ‌أَیْتَهُمْ یَنظُرُ‌ونَ إِلَیْکَ تَدُورُ أَعْیُنُهُمْ کَالَّذِی یُغْشَىٰ عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوکُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَیْرِ ۚ أُولَـٰئِکَ لَمْ یُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّـهُ أَعْمَالَهُمْ ۚ وَکَانَ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّـهِ یَسِیرً‌ا ﴿١٩﴾
بر شما بخیلانند و چون خطر فرا رسد آنان را مى‌بینى که مانند کسى که مرگ او را فرو گرفته چشمانشان در حدقه مى‌چرخد و به سوى تو مى‌نگرند و چون ترس برطرف شود شما را با زبانهایى تند نیش مى‌زنند بر مال حریصند آنان ایمان نیاورده‌اند و خدا اعمالشان را تباه گردانیده و این کار همواره بر خدا آسان است (۱۹)
یَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ یَذْهَبُوا ۖ وَ إِن یَأْتِ الْأَحْزَابُ یَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُم بَادُونَ فِی الْأَعْرَ‌ابِ یَسْأَلُونَ عَنْ أَنبَائِکُمْ ۖ وَ لَوْ کَانُوا فِیکُم مَّا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِیلًا ﴿٢٠﴾
اینان چنین مى‌پندارند که دسته‌هاى دشمن نرفته‌اند و اگر دسته‌هاى دشمن بازآیند آرزو مى‌کنند کاش میان اعراب بادیه‌نشین بودند و از اخبار مربوط به شما جویا مى‌شدند و اگر در میان شما بودند جز اندکى جنگ نمى‌کردند (۲۰)
لَّقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَ‌سُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن کَانَ یَرْ‌جُو اللَّـهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکَرَ اللَّـهَ کَثِیرً‌ا ﴿٢١﴾
قطعا براى شما در اقتدا به رسول خدا سرمشقى نیکوست: براى آن کس که به خدا و روز بازپسین امید دارد و خدا را فراوان یاد مى‌کند (۲۱)
وَ لَمَّا رَ‌أَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَـٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّـهُ وَ رَ‌سُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّـهُ وَ رَ‌سُولُهُ ۚ وَ مَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَانًا وَ تَسْلِیمًا ﴿٢٢﴾
و چون مومنان دسته‌هاى دشمن را دیدند گفتند: این همان است که خدا و فرستاده‌اش به ما وعده دادند و خدا و فرستاده‌اش راست گفتند و جز بر ایمان و فرمانبردارى آنان نیفزود (۲۲)
مِّنَ الْمُؤْمِنِینَ رِ‌جَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّـهَ عَلَیْهِ ۖ فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ ۖ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا ﴿٢٣﴾
از میان مومنان مردانى‌اند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند برخى از آنان به شهادت رسیدند و برخى از آن‌ها در همین انتظارند و هرگز عقیده خود را تبدیل نکردند (۲۳)
لِّیَجْزِیَ اللَّـهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَ یُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِن شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ غَفُورً‌ا رَّ‌حِیمًا ﴿٢٤﴾
تا خدا راستگویان را به پاداش راستى‌شان پاداش دهد و منافقان را اگر بخواهد عذاب کند یا بر ایشان ببخشاید که خدا همواره آمرزنده مهربان است (۲۴)
وَرَ‌دَّ اللَّـهُ الَّذِینَ کَفَرُ‌وا بِغَیْظِهِمْ لَمْ یَنَالُوا خَیْرً‌ا ۚ وَ کَفَى اللَّـهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتَالَ ۚ وَ کَانَ اللَّـهُ قَوِیًّا عَزِیزًا ﴿٢٥﴾
و خداوند آنان را که کفر ورزیده‌اند بى‌آنکه به مالى رسیده باشند به غیظ و حسرت برگرداند و خدا زحمت جنگ را از مومنان برداشت و خدا همواره نیرومند شکست‌ناپذیر است (۲۵)
وَ أَنزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُ‌وهُم مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِن صَیَاصِیهِمْ وَ قَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّ‌عْبَ فَرِ‌یقًا تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُ‌ونَ فَرِ‌یقًا ﴿٢٦﴾
و کسانى از اهل کتاب را که با مشرکان همپُشتى کرده بودند از دژهایشان به زیر آورد و در دلهایشان هراس افکند: گروهى را مى‌کشتید و گروهى را اسیر مى‌کردید (۲۶)
وَ أَوْرَ‌ثَکُمْ أَرْ‌ضَهُمْ وَ دِیَارَ‌هُمْ وَ أَمْوَالَهُمْ وَأَرْ‌ضًا لَّمْ تَطَئُوهَا ۚ وَ کَانَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرً‌ا ﴿٢٧﴾
و زمینشان و خانه‌ها و اموالشان و سرزمینى را که در آن پا ننهاده بودید به شما میراث داد، و خدا بر هر چیزى تواناست (۲۷)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ إِن کُنتُنَّ تُرِ‌دْنَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَ أُسَرِّ‌حْکُنَّ سَرَ‌احًا جَمِیلًا ﴿٢٨﴾
اى پیامبر، به همسرانت بگو: اگر خواهان زندگى دنیا و زینت آنید بیایید تا مَهرتان را بدهم و خوش و خُرّم شما را رها کنم (۲۸)
وَ إِن کُنتُنَّ تُرِ‌دْنَ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَ‌ةَ فَإِنَّ اللَّـهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنکُنَّ أَجْرً‌ا عَظِیمًا ﴿٢٩﴾
و اگر خواستار خدا و فرستاده وى و سراى آخرتید پس به راستى خدا براى نیکوکاران شما پاداش بزرگى آماده گردانیده است (۲۹)
یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ مَن یَأْتِ مِنکُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُّبَیِّنَةٍ یُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَیْنِ ۚ وَ کَانَ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّـهِ یَسِیرً‌ا ﴿٣٠﴾
اى همسران پیامبر، هر کس از شما مبادرت به کار زشتِ آشکارى کند عذابش دو چندان خواهد بود و این بر خدا همواره آسان است (۳۰)
وَ مَن یَقْنُتْ مِنکُنَّ لِلَّـهِ وَ رَ‌سُولِهِ وَ تَعْمَلْ صَالِحًا نُّؤْتِهَا أَجْرَ‌هَا مَرَّ‌تَیْنِ وَ أَعْتَدْنَا لَهَا رِ‌زْقًا کَرِ‌یمًا ﴿٣١﴾
و هر کس از شما خدا و فرستاده‌اش را فرمان بَرَد و کار شایسته کند پاداشش را دو چندان مى‌دهیم و برایش روزىِ نیکو فراهم خواهیم ساخت (۳۱)
یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاءِ ۚ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَ‌ضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُ‌وفًا ﴿٣٢﴾
اى همسران پیامبر، شما مانند هیچ یک از زنان دیگر نیستید اگر سر پروا دارید پس به ناز سخن مگویید تا آنکه در دلش بیمارى است طمع ورزد و گفتارى شایسته گویید (۳۲)
وَ قَرْ‌نَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لَا تَبَرَّ‌جْنَ تَبَرُّ‌جَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَىٰ ۖ وَ أَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ ۚ إِنَّمَا یُرِ‌یدُ اللَّـهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّ‌جْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَ‌کُمْ تَطْهِیرً‌ا ﴿٣٣﴾
و در خانه‌هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینتهاى خود را آشکار مکنید و نماز برپا دارید و زکات بدهید و خدا و فرستاده‌اش را فرمان برید خدا فقط مى‌خواهد آلودگى را از شما خاندان پیامبر بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند (۳۳)
وَ اذْکُرْ‌نَ مَا یُتْلَىٰ فِی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّـهِ وَ الْحِکْمَةِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ لَطِیفًا خَبِیرً‌ا ﴿٣٤﴾
و آنچه را که از آیات خدا و سخنان حکمت آمیز در خانه‌هاى شما خوانده مى‌شود یاد کنید در حقیقت خدا همواره دقیق و آگاه است(۳۴)
إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ وَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِینَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِ‌ینَ وَالصَّابِرَ‌اتِ وَالْخَاشِعِینَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِینَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِینَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِینَ فُرُ‌وجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاکِرِ‌ینَ اللَّـهَ کَثِیرً‌ا وَالذَّاکِرَ‌اتِ أَعَدَّ اللَّـهُ لَهُم مَّغْفِرَ‌ةً وَأَجْرً‌ا عَظِیمًا ﴿٣٥﴾
مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ایمان و مردان و زنان عبادت‌پیشه و مردان و زنان راستگو و مردان و زنان شکیبا و مردان و زنان فروتن و مردان و زنان صدقه‌دهنده و مردان و زنان روزه‌دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانى که خدا را فراوان یاد مى‌کنند خدا براى همه آنان آمرزشى و پاداشى بزرگ فراهم ساخته است (۳۵)
وَ مَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّـهُ وَرَ‌سُولُهُ أَمْرً‌ا أَن یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَ‌ةُ مِنْ أَمْرِ‌هِمْ ۗ وَ مَن یَعْصِ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِینًا ﴿٣٦﴾
و هیچ مرد و زن مومنى را نرسد که چون خدا و فرستاده‌اش به کارى فرمان دهند براى آنان در کارشان اختیارى باشد و هر کس خدا و فرستاده‌اش را نافرمانى کند قطعا دچار گمراهى آشکارى گردیده است (۳۶)
وَ إِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَیْهِ وَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَ اتَّقِ اللَّـهَ وَ تُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّـهُ مُبْدِیهِ وَ تَخْشَى النَّاسَ وَ اللَّـهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَیْدٌ مِّنْهَا وَ طَرً‌ا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لَا یَکُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَ‌جٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَ طَرً‌ا ۚ وَکَ انَ أَمْرُ اللَّـهِ مَفْعُولًا ﴿٣٧﴾
و آنگاه که به کسى که خدا بر او نعمت ارزانى داشته بود و تو نیز به او نعمت داده بودى، مى‌گفتى: همسرت را پیش خود نگاه دار و از خدا پروا بدار و آنچه را که خدا آشکارکننده آن بود در دل خود نهان مى‌کردى و از مردم مى‌ترسیدى با آنکه خدا سزاوارتر بود که از او بترسى پس چون زید از آن زن کام برگرفت و او را ترک گفت وى را به نکاح تو درآوردیم تا در آینده در مورد ازدواج مومنان با زنان پسرخواندگانشان چون آنان را طلاق گفتند گناهى نباشد و فرمان خدا صورت اجرا پذیرد (۳۷)
مَّا کَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَ‌جٍ فِیمَا فَرَ‌ضَ اللَّـهُ لَهُ ۖ سُنَّةَ اللَّـهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِن قَبْلُ ۚ وَ کَانَ أَمْرُ اللَّـهِ قَدَرً‌ا مَّقْدُورً‌ا ﴿٣٨﴾
بر پیامبر در آنچه خدا براى او فرض گردانیده گناهى نیست این سنت خداست که از دیرباز در میان گذشتگان معمول بوده و فرمان خدا همواره به اندازه مقرر و متناسب با توانایى است (۳۸)
الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِ‌سَالَاتِ اللَّـهِ وَ یَخْشَوْنَهُ وَ لَا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّـهَ ۗ وَ کَفَىٰ بِاللَّـهِ حَسِیبًا ﴿٣٩﴾
همان کسانى که پیامهاى خدا را ابلاغ مى‌کنند و از او مى‌ترسند و از هیچ کس جز خدا بیم ندارند و خدا براى حسابرسى کفایت مى‌کند (۳۹)
مَّا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّ‌جَالِکُمْ وَلَـٰکِن رَّ‌سُولَ اللَّـهِ وَ خَاتَمَ النَّبِیِّینَ ۗ وَ کَانَ اللَّـهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿٤٠﴾
محمد پدر هیچ یک از مردان شما نیست ولى فرستاده خدا و خاتم پیامبران است و خدا همواره بر هر چیزى داناست (۴۰)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُ‌وا اللَّـهَ ذِکْرً‌ا کَثِیرً‌ا ﴿٤١﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید، خدا را یاد کنید، یادى بسیار (۴۱)
وَ سَبِّحُوهُ بُکْرَ‌ةً وَ أَصِیلًا ﴿٤٢﴾
و صبح و شام او را به پاکى بستایید (۴۲)
هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَ مَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِ‌جَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَ کَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَ‌حِیمًا ﴿٤٣﴾
اوست کسى که با فرشتگان خود بر شما درود مى‌فرستد تا شما را از تاریکی‌ها به سوى روشنایى برآورد و به مومنان همواره مهربان است (۴۳)
تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْرً‌ا کَرِ‌یمًا ﴿٤٤﴾
درودشان روزى که دیدارش کنند سلام خواهد بود و براى آنان پاداشى نیکو آماده کرده است (۴۴)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْ‌سَلْنَاکَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرً‌ا وَ نَذِیرً‌ا ﴿٤٥﴾
اى پیامبر ما تو را به سمت گواه و بشارتگر و هشداردهنده فرستادیم (۴۵)
وَدَاعِیًا إِلَى اللَّـهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَ‌اجًا مُّنِیرً‌ا ﴿٤٦﴾
و دعوت‌کننده به سوى خدا به فرمان او و چراغى تابناک (۴۶)
وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللَّـهِ فَضْلًا کَبِیرً‌ا ﴿٤٧﴾
و مومنان را مژده ده که براى آنان از جانب خدا بخشایشى فراوان خواهد بود (۴۷)
وَ لَا تُطِعِ الْکَافِرِ‌ینَ وَ الْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَ کَفَىٰ بِاللَّـهِ وَکِیلًا ﴿٤٨﴾
و کافران و منافقان را فرمان مبر و از آزارشان بگذر و بر خدا اعتماد کن و کارسازى چون خدا کفایت مى‌کند (۴۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّ‌حُوهُنَّ سَرَ‌احًا جَمِیلًا ﴿٤٩﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید اگر زنان مومن را به نکاح خود درآوردید آنگاه پیش از آنکه با آنان همخوابگى کنید طلاقشان دادید دیگر بر عهده آن‌ها عده‌اى که آن را بشمارید نیست؛ پس مَهْرشان را بدهید و خوش و خرّم آن‌ها را رها کنید (۴۹)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَکَ أَزْوَاجَکَ اللَّاتِی آتَیْتَ أُجُورَ‌هُنَّ وَمَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّـهُ عَلَیْکَ وَبَنَاتِ عَمِّکَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِکَ وَبَنَاتِ خَالِکَ وَبَنَاتِ خَالَاتِکَ اللَّاتِی هَاجَرْ‌نَ مَعَکَ وَامْرَ‌أَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَ‌ادَ النَّبِیُّ أَن یَسْتَنکِحَهَا خَالِصَةً لَّکَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَ‌ضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ لِکَیْلَا یَکُونَ عَلَیْکَ حَرَ‌جٌ ۗ وَکَانَ اللَّـهُ غَفُورً‌ا رَّ‌حِیمًا ﴿٥٠﴾
اى پیامبر، ما براى تو آن همسرانى را که مَهْرشان را داده‌اى حلال کردیم و کنیزانى را که خدا از غنیمت جنگى در اختیار تو قرار داده و دختران عمویت و دختران عمه‌هایت و دختران دایى تو و دختران خاله‌هایت که با تو مهاجرت کرده‌اند و زن مومنى که خود را داوطلبانه به پیامبر ببخشد در صورتى که پیامبر بخواهد او را به زنى گیرد این ازدواج از روى بخشش ویژه توست نه دیگر مومنان ما نیک مى‌دانیم که در مورد زنان و کنیزانشان چه بر آنان مقرر کرده‌ایم تا براى تو مشکلى پیش نیاید و خدا همواره آمرزنده مهربان است (۵۰)
تُرْ‌جِی مَن تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِی إِلَیْکَ مَن تَشَاءُ ۖ وَ مَنِ ابْتَغَیْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکَ ۚ ذَٰلِکَ أَدْنَىٰ أَن تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَّ وَ لَا یَحْزَنَّ وَیَرْ‌ضَیْنَ بِمَا آتَیْتَهُنَّ کُلُّهُنَّ ۚ وَ اللَّـهُ یَعْلَمُ مَا فِی قُلُوبِکُمْ ۚ وَ کَانَ اللَّـهُ عَلِیمًا حَلِیمًا ﴿٥١﴾
نوبت هر کدام از آن زن‌ها را که مى‌خواهى به تأخیر انداز و هر کدام را که مى‌خواهى پیش خود جاى ده و بر تو باکى نیست که هر کدام را که ترک کرده‌اى دوباره طلب کنى این نزدیکتر است براى اینکه چشمانشان روشن گردد و دلتنگ نشوند و همگى‌شان به آنچه به آنان داده‌اى خشنود گردند و آنچه در دلهاى شماست خدا مى‌داند و خدا همواره داناى بردبار است (۵۱)
لَّا یَحِلُّ لَکَ النِّسَاءُ مِن بَعْدُ وَ لَا أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَ لَوْ أَعْجَبَکَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ ۗ وَ کَانَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ رَّ‌قِیبًا ﴿٥٢﴾
از این پس دیگر گرفتن زنان و نیز اینکه به جاى آنان زنان دیگرى بر تو حلال نیست هر چند زیبایى آن‌ها براى تو مورد پسند افتد به استثناى کنیزان و خدا همواره بر هر چیزى مراقب است (۵۲)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَن یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلَىٰ طَعَامٍ غَیْرَ نَاظِرِ‌ینَ إِنَاهُ وَلَـٰکِنْ إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُ‌وا وَ لَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِکُمْ کَانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیِی مِنکُمْ ۖ وَ اللَّـهُ لَا یَسْتَحْیِی مِنَ الْحَقِّ ۚ وَ إِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَ‌اءِ حِجَابٍ ۚ ذَٰلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ ۚ وَ مَا کَانَ لَکُمْ أَن تُؤْذُوا رَ‌سُولَ اللَّـهِ وَ لَا أَن تَنکِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا ۚ إِنَّ ذَٰلِکُمْ کَانَ عِندَ اللَّـهِ عَظِیمًا ﴿٥٣﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید داخل اتاقهاى پیامبر مشوید مگر آنکه براى خوردن طعامى به شما اجازه داده شود آن هم بى‌آنکه در انتظار پخته‌شدن آن باشید؛ ولى هنگامى که دعوت شدید داخل گردید و وقتى غذا خوردید پراکنده شوید بى‌آنکه سرگرم سخنى گردید این رفتارشما پیامبر را مى‌رنجاند ولى از شما شرم مى‌دارد و حال آنکه خدا از حق گویى شرم نمى‌کند و چون از زنان پیامبر چیزى خواستید از پشت پرده از آنان بخواهید؛ این براى دلهاى شما و دلهاى آنان پاکیزه‌تر است و شما حق ندارید رسول خدا را برنجانید و مطلقا نباید زنانش را پس از مرگ او به نکاح خود درآورید چرا که این کار نزد خدا همواره گناهى بزرگ است (۵۳)
إِن تُبْدُوا شَیْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّـهَ کَانَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿٥٤﴾
اگر چیزى را فاش کنید یا آن را پنهان دارید قطعا خدا به هر چیزى داناست (۵۴)
لَّا جُنَاحَ عَلَیْهِنَّ فِی آبَائِهِنَّ وَ لَا أَبْنَائِهِنَّ وَ لَا إِخْوَانِهِنَّ وَ لَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَ لَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَ لَا نِسَائِهِنَّ وَ لَا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ ۗ وَاتَّقِینَ اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ کَانَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدًا ﴿٥٥﴾
بر زنان در مورد پدران و پسران و برادران و پسران برادران و پسران خواهران و زنان همکیش و بردگانشان گناهى نیست که دیده شوند و باید از خدا پروا بدارید که خدا همواره بر هر چیزى گواه است (۵۵)
إِنَّ اللَّـهَ وَ مَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ ۚ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیمًا ﴿٥٦﴾
خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى‌فرستند اى کسانى که ایمان آورده‌اید بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید (۵۶)
إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّـهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَ‌ةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِینًا ﴿٥٧﴾
بى‌گمان کسانى که خدا و پیامبر او را آزار مى‌رسانند خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابى خفت‌آور آماده ساخته است (۵۷)
وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُّبِینًا ﴿٥٨﴾
و کسانى که مردان و زنان مومن را بى‌آنکه مرتکب عمل زشتى شده باشند آزار مى‌رسانند قطعا تهمت و گناهى آشکار به گردن گرفته‌اند (۵۸)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَ بَنَاتِکَ وَ نِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ۚ ذَٰلِکَ أَدْنَىٰ أَن یُعْرَ‌فْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ ۗ وَ کَانَ اللَّـهُ غَفُورً‌ا رَّ‌حِیمًا ﴿٥٩﴾
اى پیامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مومنان بگو: پوششهاى خود را بر خود فروتر گیرند این براى آنکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند به احتیاط نزدیکتر است و خدا آمرزنده مهربان است (۵۹)
لَّئِن لَّمْ یَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَ‌ضٌ وَ الْمُرْ‌جِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِ‌یَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لَا یُجَاوِرُ‌ونَکَ فِیهَا إِلَّا قَلِیلًا ﴿٦٠﴾
اگر منافقان و کسانى که در دلهایشان مرضى هست و شایعه‌افکنان در مدینه از کارشان باز نایستند تو را سخت بر آنان مسلط مى‌کنیم تا جز مدتى اندک در همسایگى تو نپایند (۶۰)
مَّلْعُونِینَ ۖ أَیْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِیلًا ﴿٦١﴾
از رحمت خدا دور گردیده و هر کجا یافته شوند گرفته و سخت کشته خواهند شد (۶۱)
سُنَّةَ اللَّـهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِن قَبْلُ ۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّـهِ تَبْدِیلًا ﴿٦٢﴾
در باره کسانى که پیشتر بوده‌اند همین سنت خدا جارى بودهاست و در سنت خدا هرگز تغییرى نخواهى یافت (۶۲)
یَسْأَلُکَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّـهِ ۚ وَ مَا یُدْرِ‌یکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکُونُ قَرِ‌یبًا ﴿٦٣﴾
مردم از تو در باره رستاخیز مى‌پرسند؛ بگو: علم آن فقط نزد خداست و چه مى دانى؟ شاید رستاخیز نزدیک باشد (۶۳)
إِنَّ اللَّـهَ لَعَنَ الْکَافِرِ‌ینَ وَ أَعَدَّ لَهُمْ سَعِیرً‌ا ﴿٦٤﴾
خدا کافران را لعنت کرده و براى آن‌ها آتش فروزانى آماده کرده است (۶۴)
خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ۖ لَّا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَ لَا نَصِیرً‌ا ﴿٦٥﴾
جاودانه در آن مى‌مانند نه یارى مى‌یابند و نه یاورى (۶۵)
یَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ یَقُولُونَ یَا لَیْتَنَا أَطَعْنَا اللَّـهَ وَ أَطَعْنَا الرَّ‌سُولَا ﴿٦٦﴾
روزى که چهره‌هایشان را در آتش زیرورو مى‌کنند، مى‌گویند: اى کاش ما خدا را فرمان مى‌بردیم و پیامبر را اطاعت مى‌کردیم (۶۶)
وَ قَالُوا رَ‌بَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَ کُبَرَ‌اءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلَا ﴿٦٧﴾
و مى‌گویند: پروردگارا، ما روسا و بزرگتران خویش را اطاعت کردیم و ما را از راه به در کردند (۶۷)
رَ‌بَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَ الْعَنْهُمْ لَعْنًا کَبِیرً‌ا ﴿٦٨﴾
پروردگارا، آنان را دو چندان عذاب ده و لعنتشان کن لعنتى بزرگ (۶۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَىٰ فَبَرَّ‌أَهُ اللَّـهُ مِمَّا قَالُوا ۚ وَ کَانَ عِندَ اللَّـهِ وَجِیهًا ﴿٦٩﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید مانند کسانى مباشید که موسى را با اتهام خود آزار دادند و خدا او را از آنچه گفتند مبرا ساخت و نزد خدا آبرومند بود (۶۹)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا ﴿٧٠﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید از خدا پروا دارید و سخنى استوار گویید (۷۰)
یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ ۗ وَ مَن یُطِعِ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا ﴿٧١﴾
تا اعمال شما را به صلاح آورد و گناهانتان را بر شما ببخشاید و هر کس خدا و پیامبرش را فرمان برد قطعا به رستگارى بزرگى نایل آمده است (۷۱)
إِنَّا عَرَ‌ضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنسَانُ ۖ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا ﴿٧٢﴾
ما امانت الهى و بار تکلیف را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند ولى انسان آن را برداشت؛ راستى او ستمگرى نادان بود (۷۲)
لِّیُعَذِّبَ اللَّـهُ الْمُنَافِقِینَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْمُشْرِ‌کِینَ وَ الْمُشْرِ‌کَاتِ وَ یَتُوبَ اللَّـهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَ کَانَ اللَّـهُ غَفُورً‌ا رَّ‌حِیمًا ﴿٧٣﴾
آرى، چنین است تا خدا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند و توبه مردان و زنان با ایمان را بپذیرد و خدا همواره آمرزنده مهربان است (۷۳)
باشگاه خبرنگاران