عواملی چون میزان واکسیناسیون عمومی، تعداد مبتلایان و فوتی‌های کرونایی و نسبت رعایت پروتکل‌های بهداشتی به جمعیت از مجموعه مواردی هستند که پیش از برقراری آموزش حضوری کنترل شده‌اند. حتی در بعضی کشورها فراتر از موضوعات مطرح شده درصدد ارایه واکسنی برای کودکان هستند تا با توجه به سویه‌های جدید کروناویروس بتوانند ایمنی را هر چه بیشتر بالا ببرند. با بررسی نحوه بازگشایی مدارس در کشورهای مختلف دنیا درمی‌یابیم که از ماه‌ها قبل به جهت آمادگی کودکان و خانواده‌ها، پروتکل‌هایی ویژه به آنها اعلام و همچنین زمینه آماده‌سازی مراکز آموزشی نیز فراهم شده است.
دانش‌آموزان در ساعاتی کوتاه‌تر و کلاس‌هایی کم‌جمعیت (بعضا تقسیم‌بندی جمعیت کلاس به دو گروه) در مدارس حاضر می‌شوند.
استفاده از مکان‌های جمعی مانند سالن اجتماعات و سالن غذاخوری ممنوع است. مدارس موظف به برقراری تهویه هوا با کیفیت بالا هستند تا ویروس در محیط‌های بسته کلاسی ساکن نشود.
از مهم‌ترین ملزومات آموزشی، بهره گرفتن از آموزش حضوری و مجازی به‌طور همزمان است تا اگر به دلیل ابتلا و قرنطینه دانش‌آموز نتوانست در مرکز آموزشی حاضر شود، تحصیل متوقف نشود.
به جهت عدم آلودگی لوازم و وسایل کودکان؛ هر چند که درصد ابتلا از اشیا بسیار پایین است، دانش‌آموزان لوازم خود را در پایان زمان درسی هر روز در مدرسه باقی می‌گذارند تا به‌طور کامل ضدعفونی شود.
واکسینه شدن تعداد قابل توجهی از افراد جامعه که باعث ایمنی نسبی هم می‌شود باعث شده از خطر ناقل بی‌علامت بودن کودکان برای خانوادها کاسته شود.
حال باید بررسی شود با در نظر گرفتن امکانات مدارس در ایران، میزان واکسیناسیون عمومی و شروع پیک‌های پی در پی، اعلام این موضوع که در همه کشورهای جهان به این نتیجه رسیده‌اند که بازگشایی مدارس بهترین راه‌حل است، آیا این موضوع در شرایط فعلی کشور امکان‌پذیر است.
کمتر از دو ماه به مهرماه باقی مانده است و هنوز هیچ پروتکل مدونی ارایه نشده، سردرگمی و بلاتکلیفی کاملا مشهود است و در این میان فقط اعلام می‌شود امسال آموزش حضوری خواهد بود!