۲ پژوهشگر به نام های هایژو لیو، استادیار مهندسی شیمی و محیط زیست در دانشگاه کالیفرنیا و وینچنزو نادئو، مدیر بخش مهندسی بهداشت محیط در دانشگاه سالرنو خواستار آزمایش‌های بیشتری برای مشخص کردن این موضوع شده‌اند که آیا روش های تصفیه آب در نابودی ویروس جدید کرونا (ویروس سارس-کوو-۲) و به طور کلی ویروسهای کرونا مؤثر است یا خیر.
این پژوهشگران در سرمقاله مجله Environmental Science: Water Research & Technology که یک نشریه مهم زیست‌محیطی در انگلیس است، نوشته اند: این ویروس می‌تواند به وسیله قطرات میکروسکوپی آب یا هواپخشها (aerosol) که از طریق تبخیر یا اسپری وارد هوا می‌شوند، منتقل شود.
لیو میگوید: شیوع بیماری همه‌گیری کووید-۱۹ نیاز به ارزیابی فوری و دقیق این ویروس جدید مسری دارد و همچنین کنترل آن را ضروری میسازد. مهندسان محیط زیست مانند ما به خوبی موقعیت خود را در استفاده از تخصصهای خود برای برطرف کردن این نیازها، با همکاری های بین المللی، به منظور حمایت از سلامت عمومی درک میکنند.
در حین شیوع سارس در سال ۲۰۰۳ در هنگ‌کنگ، نشت فاضلاب باعث ایجاد خوشه‌ای از افراد مبتلا به این بیماری از طریق ذرات معلق در هوا شد. اگرچه هیچ مورد شناخته شده‌ای از کووید-۱۹ در اثر نشت فاضلاب ایجاد نشده است، اما این ویروس جدید کرونا تقریبا با آن ویروسی که باعث سارس میشود مرتبط است و از این رو عفونت از این طریق ناممکن نیست.
این ویروس جدید همچنین می‌تواند روی بیوفیلم هایی که در سیستم‌های آب آشامیدنی ایجاد می‌شوند، تجمع کنند و سر هواپخش ها می تواند یکی از منابع انتقال ویروس باشد. بیوفیلم شبیه پلاک هایی است که سطح دندان ها را می‌پوشانند و در لوله کشی های آب تشکیل می‌شوند. تصور می شود این مسیر انتقال(بیوفیلم ها) منبع اصلی قرار گرفتن در معرض باکتری‌ها باشد. به عنوان مثال بیماری لژیونر از این طریق می‌تواند منتقل شود. بیماری لژیونر یک نوع بسیار جدی از عفونت ریه است که نوعی باکتری به نام لژیونلا موجب بروز آن میشود.
خوشبختانه گمان می‌رود که تصفیه آب به شکل معمول، ویروسهای کرونا را هم در آب آشامیدنی و هم در آب پسماند به شکل موثری نابود کند. به نظر می رسد که اکسیداسیون با اسید هیپوکلرو یا اسید پراستیک و غیرفعال‌سازی با تابش اشعه ماوراء بنفش و همچنین کلر باعث از بین رفتن ویروس های کرونا میشود. در تصفیه‌خانه های فاضلاب که از بیورآکتورهای غشایی استفاده میکنند، هم‌افزایی میکروارگانیسم های مفید و همچنین جداسازی فیزیکی مواد معلق جامد، ویروس های تجمع یافته در لجن فاضلاب را تصفیه میکنند.
با این حال، لیو و نادئو برای احتیاط میگویند که اثربخشی بیشتر این روشها در مورد ویروسهای کرونا و به طور خاص در ویروس جدید کرونا (ویروس سارس-کوو-۲) مورد مطالعه قرار نگرفته است و به همین علت آنها خواستار تحقیقات بیشتری شده‌اند.
آنها همچنین پیشنهاد میکنند زیرساخت های تصفیه آب و فاضلاب موجود در مناطق دارای شیوع بالا که ممکن است ویروس کرونا از مکان هایی مانند بیمارستان ها، درمانگاه ها و خانه های سالمندان منتقل شود، به‌روز شوند. به عنوان مثال، سیستم های تابش نور و استفاده از اشعه ماوراء بنفش می توانند ضد عفونی کننده آب باشند.
پژوهشگران میگویند: سیستم‌های استفاده مجدد از آب که فاضلاب را دوباره برای ورود به لوله‌کشی آب تصفیه میکنند، هم نیاز به بررسی کامل برای از بین بردن ویروسهای کرونا و احتمالاً استانداردهای نظارتی جدید دارند.
اینکه تا چه میزان ویروسها می‌توانند روی بیوفیلم ها تجمع کنند هنوز مشخص نیست. بیوفیلم درواقع از رشد باکتری های کوچک به وجود می‌آید که لوله های بسیاری از سیستم‌های فرسوده آب آشامیدنی را می‌پوشاند. برای پیشگیری از شیوع این بیماری بهتر است بیوفیلمها بررسی شوند.
افزایش مصرف خانگی نابودکننده‌های باکتری و ویروس و همچنین ضدعفونی‌کننده‌ها احتمالاً باعث افزایش باکتری های مقاوم به آنتی‌بیوتیک در محیط خواهد شد. تخلیه فاضلاب تصفیه شده به داخل آبراه‌های طبیعی نیاز به نظارت دقیق در کل چرخه آب دارد. لیو و نادئو از شیمی دانان، مهندسان محیط زیست، میکروبیولوژیست ها و متخصصان بهداشت عمومی خواسته‌اند تا راه حل های عملی برای آب آشامیدنی سالم و محیط های آبی ارائه دهند.
کشورهای در حال توسعه و برخی از مناطق در کشورهای توسعه‌یافته مانند جوامع روستایی و فقیر که فاقد زیرساختهای اساسی برای از بین بردن آلاینده‌های رایج هستند، ممکن است نتوانند ویروس جدید کرونا را هم نابود کنند. این مکان‌ها ممکن است شیوع بیماری کووید-۱۹ را دوباره تجربه کنند، چراکه به راحتی از طریق تجارت و مسافرت‌ها این بیماری گسترش می‌یابد.
منبع: همشهری