فرزند پنج ساله شما پرخاشگری آشکار و مداومی دارد که باعث نگرانی‌تان شده است. ضرورت دارد با نگاهی آسیب‌شناسانه به تغییر خلق وی، به دنبال علل پرخاشگری باشید چون با نگاه خطی به کودک و تنبیه یا ملایمت و باج‌دهی نتیجه‌ای نگرفته‌اید. آگاه هستید که یک عامل قطعی پرخاشگری، ناکامی یا احساس ناکامی است. باید بررسی شود کودک در مهد، منزل یا محیط اجتماعی، احساس ناامنی یا ناکامی دارد و دلیل آن چیست؟
به او احساس امنیت بدهید
موضوع دیگری که باید مدنظر قرار گیرد، احساس ناامنی و تهدید شدن کودک است که می تواند باعث بی‌قراری عصبی و واکنش‌های تند او شود. یکی از مهم‌ترین نیازهای انسان، امنیت و احساس امنیت است که اگر سلب شود، انسان دچار بیش برانگیختگی می‌شود و موجبات نگرانی اطرافیان را فراهم می‌سازد. کودکی که در مدرسه، خانه و مهد احساس امنیت داشته باشد، کمتر بی قراری و واکنش تند دارد.
تسلیم باج‌خواهی کودک نشوید
در مواردی هم ممکن است کودک، پدر و مادر را شرطی و با پرخاشگری، آن ها را تسلیم خواسته‌های غیرمنطقی خود کند. در این مواقع، پرخاشگری به ابزاری برای رسیدن به نیازها تبدیل می‌شود که این شیوه ارتباطی و شرطی شدن والدین به وسیله پرخاشگری یا قهر کردن مکرر یا امتناع از غذا خوردن و غیره باید متوقف شود و والدین تحت تاثیر این واکنش، تسلیم باج خواهی یا امتیازدهی نشوند.
تنبیه فقط تاثیر آنی دارد
اگر با خواسته های نامعقول کودک، مقتدرانه برخورد شود و کودک ازطریق پرخاشگری امتیاز دریافت نکند، رفتار پرخاشگرانه‌اش خاموش می‌شود. ما می‌توانیم با تسلیم نشدن در برابر نیازهای غیر متعارف، رفتار نامعقول کودک را خاموش کنیم ولی با تنبیه، رفتار موقتا متوقف می‌شود و وقتی اهرم فشار برداشته شد، دوباره بروز می‌کند.
3 توصیه به شما پدرگرامی
با توجه به نکات مطرح شده، چند پیشنهاد برای شما پدر گرامی داریم:
1- پیگیر علل تغییر خلق کودک با نگاه آسیب شناسی و سیستمی باشید و زمینه‌های پرخاشگری را شناسایی و حذف کنید.
2- نقش والدین در بروز تغییرخلق کودک را مدنظر قرار دهید و بپذیرید برای هر تغییر در کودک، والدین باید در رفتار و تعامل خود با کودک تجدیدنظر کنند.
3- ضرورت دارد والدین در مواجهه با کودک به ویژه مسائل تربیتی، یکصدا باشند و انسجام بیشتری داشته باشند تا کودک دچار تعارض و دوگانگی نشود.
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | کارشناس‌ارشد روان‌شناسی
منبع: خراسان