محمد شریفیمقدم در ارتباط با وضعیت پرستاران طرحی و ۸۹ روزه توضیح داد: دولت دوازدهم بر این باور بود، مدت زمان کرونا بسیار کوتاه خواهد بود و در بازه زمانی دو هفتهای موفق به مهار این ویروس خواهد شد؛ به همین دلیل، پرستاران ۸۹ روزه را مطرح کرد. این تصمیم به معنای اوج بهرهکشی و رفتار غیرمنصفانه علیه پرستاران است.
به گفته شریفیمقدم، نسبت تعداد نیروی پرستار به تخت در دوران قبل از انقلاب، یک به یک بوده، به عبارت دیگر، به ازای هر تخت در بیمارستانها یک پرستار خدمات ارائه میداد. این امکان وجود داشت که تعداد آنها نیز بیشتر شود به طور مثال در یک بیمارستان ۱۰۰ تختخوابی حداقل ۱۰۰ پرستار شاغل بودند.
این فعال صنفی با اشاره به اینکه همزمان با پیشرفت در علم پزشکی نیاز به تعداد نیروی انسانی افزایش مییاید، توضیح داد: میزان مراقبت از بیماران در بخشهای عمومی با توجه به وضعیت بیماری مشخص میشود. هر بیمار به طور کلی در بخشهای عمومی به ۵ ساعت مراقبت نیاز دارد اما این ساعات در بخشهای تخصصی و فوقتخصصی افزایش مییابد. مراقبت از بیمار در بخش تخصصی ۲ برابر و در بخشهای تخصصی ۳ تا ۴ برابر میشود اما تعداد نیروهای حاضر در کشور نمیتواند به این نیاز پاسخ دهد.
شریفی مقدم گفت: وزارت بهداشت اعلام کرده است، به ازای هر تخت باید به طور متوسط ۵/۲ کادر پرستاری وجود داشته باشد که از این تعداد ۲ نفر پرستار و ۵/۰ هم کمکبهیار هستند. این استاندارد بر اساس استاندارد جهانی نیست. همچنین اجرای قانون ارتقای بهرهوری سبب شد تا میزان ساعات کاری پرستاران کاهش یابد. اگرچه اجرای این قانون مورد تایید پرستاران است اما این موضع سبب میشود تا تعداد پرستاران از استاندارد درنظر گرفته شده توسط وزارت بهداشت کمتر باشد.
وی افزود: مسئولان وزارت بهداشت مدعی هستند، حدود ۷۰ هزار پرستار در بازه زمانی ۸ سال گذشته جذب کادر درمان شدهاند. اگر این میزان را درست بدانیم باید مولفههایی مثل بازنشستگی، ترک شغل، مهاجرت و مرگ پرستاران هم محاسبه کنیم. حدود ۳ هزار پرستار سالانه از سیستم درمانی کشور خارج میشوند.
انتهای پیام/