تاریخ : 11:25 - 1399/07/15
کد خبر : 187949
سرویس خبری : فرهنگی
 

زیارت اربعین| سلام های توصیفی/ امام حسین(ع) و یارانشان خون خود را در راه خدا بخشیدند

زیارت اربعین| سلام های توصیفی/ امام حسین(ع) و یارانشان خون خود را در راه خدا بخشیدند

یکی از جمله هایی در این زیارت «بَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلالَهِ» این بخش از زیارت معانی بسیار بلند و عارفانه ای دارد. امام حسین(ع) و یارانشان خون خود را در راه خدا بخشیدند.

به گزارش کارگر آنلاین، زیارت اربعین، همچون بسیاری از زیارتنامه‌های دیگر با «سلام» آغاز می‌شود که نشانه تولاّی شیعی نسبت به اولیای دین است و مخاطب این سلام، با اوصاف و القابی یاد می‌شود که هر کدام، بُعدی از ابعاد شخصیت سیدالشهداء را نشان می‌دهد. از آن حضرت، با عناوینی همچون ولیّ خدا، حبیب خدا، خلیل خدا، برگزیده خدا، شهید مظلوم، گرفتار رنج‌ها و مصیبت‌ها و کشته اشک‌ها یاد می‌شود: «…السلام علی اسیر الکُرُبات و قتیل العَبَرات…».

با توجه به شیوع بیماری کرونا در اکثر کشورهای جهان و ایران و عراق، امسال زائران و عاشقان ابی عبدالله الحسین(ع) از زیارت و پیاده روی اربعین محروم هستند. برابر روایات دینی، زیارت از راه دور نیز دارای فضیلت بسیار است و محبان اهل بیت(ع) با توجه به ضرورت رعایت بهداشت و فاصله گذاری اجتماعی، می توانند از راه دور با سرور و سالار شهیدان ارتباط روحانی برقرار کنند.

 

به همین مناسبت، پایگاه اطلاع رسانی حج، روزانه فرازی از زیارت پرمعنا و مفهوم اربعین را شرح و تقدیم خوانندگان می نماید.

در بخش دیگر، در اشاره کوتاهی به سند و اهمیت این زیارت در متون دینی می پردازیم:

 

السلامُ علی وَلیِّ الله و حبیبه؛

سلام بر ولی و حبیب – دوست – خدا.

 

السلامُ عـَلی خلیلِ اللهِ وَ نجیبه؛

 

سلام و درود بر خلیل و گزیده خدا.

 

السلامُ علی صَفیِّ اللهِ و ابن  صَفیّـه؛

 

درود بر برگزیده خدا و پسر انتخاب شده خدا.

 

السلامُ علی الحُسین  المظلوم الشهید؛

 

درود بر حسین مظلوم شهید.

 

السلامُ علی اسیرِ الکربات و قـَتیلِ العـَبرات؛

 

سلام بر کسی که اسیر و گرفتار بلایا و اندوه ها شد و کشته برای اشک ها.

در سلام های اولیه زیارت، امام صادق علیه السلام به نوعی اصالت خانوادگی امام حسین علیه السلام را بیان می نماید که ایشان فرزند رسول خدا که حبیب خداست، می باشد. برخی از انبیاء در درگاه الهی با نام خاصی توصیف و معروف شده اند. حضرت ابراهیم علیه السلام با عنوان خلیل الله، حضرت موسی علیه السلام با عنوان کلیم الله، حضرت عیسی علیه السلام با عنوان کلمه الله، حضرت نوح علیه السلام با عنوان نبی الله – که البته ایشان اولین پیامبری بودند که مقام نبوت را به دوش کشیدند- حضرت آدم علیه السلام با عنوان صفوه الله و حضرت محمد صلی الله علیه و آله با عنوان حبیب الله مطرح هستند.

برای سلام معانی مختلف ذکر کرده اند، که به اختصار نام می بریم.

۱.سلام، یکی از نام های خدای عزوجّل است و مراد آن است که خداوند حافظ تو باشد.

 

۲.سلام به معنای تسلیم.

 

۳.سلام به معنای سلامتی.

 

حال که معنای سلام مشخص شد که به معنای آسایش، امنیت و سلامتی است، به تفسیر سلام بر امام حسین علیه السلام می پردازیم. سلام بر امام به این صورت است که شخص زائر در حالی که حضور امام ایستاده یا از دور ایشان را در ذهن حاضر نموده و به حضرت سلام می نماید و در دل می گذراند که هیچ آزاری و آسیبی از ناحیه من به آن امام، نه در آن وقت و نه پس از آن نخواهد رسید؛ زیرا هدف تمامی آن بزرگواران جز هدایت و اصلاح مردم و اعلای کلمه توحید و شیوع طاعت خداوند در مردم نیست، لذا آنها از معصیت خدا و تخلف از اوامر و نواهی او، از اخلاق ناپسند مردم از قبیل خودبزرگ بینی، حرص، ریا، بخل، حّب قدرت، غیبت، آزار رساندن و… اذیت خواهند شد.

 

زائر باید حال خود را به گونه ای قرار دهد که مورد رضایت امام باشد، نه مایه اذیت آن حضرت. آن وقت است که در گفتن کلام سلام، صادق است. لذا باید دل را با آب توبه شستشو داده، و اشک پشیمانی از دیده فرو ریزد، و پس از آن به امام عرض سلام داشته باشد.

 

زائر با عرض سلام، خود را به آن حضرت نزدیک نموده و با تکرار واژه ادب، روح و روان خود را به لحاظ نزدیکی به ایشان از پستی ها و رذایل و آلودگی ها پاک می نماید و سلام را چنان با ادب و خلوص و اشک و آه بر دل القا می نماید، تا سلامتی کامل حاصل گردد و موجب جواب سلام آن بزرگوار گردد.

 

در واقع زائر با عرض سلام بر آن حضرت و یارانش چهره اجتماعی – سیاسی خود را نمایان ساخته و اعلان می دارد که نه تنها با بت درون مبارزه می کند، بلکه همانند خود آن بزرگوار، با طاغوتیان، ظالمان، مستبدان و خائنین به مردم، مبارزه کرده و با شعار سلام، خود را در زمره یاران آن حضرت قرار می دهد.

 

 

در بخش دیگر، در اشاره کوتاهی به سند و اهمیت این زیارت در متون دینی می پردازیم:

 

 

 

اللهم انی اَشهَدُ أنـَّهُ وَلیـُّکَ وَ ابنُ وَلیِّک؛

 

بار خدایا گواهی می دهم که -امام حسین- ولی تو و فرزند ولی تو است.

 

وَ صَفیـُّکَ وَ ابنُ صَفیـِّک، الفائزُ بِکـَرامـَتـِک؛

 

و نیز گواهی می دهم که او برگزیده ی تو و پسر برگزیده ی تو است که به کرم تو رستگار است.

 

اَکرَمتـَهُ بالشَّهاده؛

 

خدایا گواهی می دهم که او را به وسیله شهادت گرامی داشتی.

 

و حَبوتـَهُ بالسـَّعاده؛

 

و به او سعادت عطا فرمودی.

 

سلام بر امام به این صورت است که شخص زائر در حالی که حضور امام ایستاده یا از دور ایشان را در ذهن حاضر نموده و به حضرت سلام می نماید و در دل می گذراند که هیچ آزاری و آسیبی از ناحیه من به آن امام، نه در آن وقت و نه پس از آن نخواهد رسید؛ زیرا هدف تمامی آن بزرگواران جز هدایت و اصلاح مردم و اعلای کلمه توحید و شیوع طاعت خداوند در مردم نیست، لذا آنها از معصیت خدا و تخلف از اوامر و نواهی او، از اخلاق ناپسند مردم از قبیل خودبزرگ بینی، حرص، ریا، بخل، حّب قدرت، غیبت، آزار رساندن و… اذیت خواهند شد.

 

و اجتـَبـیتـَه بطیبِ الولاده؛

 

و او را از اصل و نسب، پاکی ولادت بخشیدی.

 

و جَعَلتـَه سیداً من الساده و قائِداً من القاده؛

 

او را آقایی از آقایان و رهبری از رهبران قرار دادی.

 

و ذائدً مِنَ الذاده و اَعطیتـَهُ مَواریثَ الانبیاء؛

 

و او را مدافعی از مدافعان قرار داده و ارث تمام انبیاء را به ایشان عطا فرمودی.

 

و جعلته حُجَه علی خـَلقِک مِنَ الاوصِیاء؛

 

و شهادت می دهم که او را حجت بر خلق خود از اوصیاء قرار دادی.

 

فـَاَعذَرَ فی الدُعاءِ وَ مَنَحَ النُصح؛

 

پس امام حسین علیه السلام نیز در دعوت، عذری باقی نگذاشت و خیر خواهی نمود.

 

در این دنیا هر کس توسط چیزی و یا عملی به عزت می رسد. امام صادق علیه السلام در این فراز از زیارت، امام حسین علیه السلام را توصیف می نماید که خدایا او ولی تو و فرزند ولی توست، او برگزیده و پسر برگزیده توست. یعنی با تمام عزت و احترامی که برای ایشان قائل بودی ولی به وسیله شهادت به او عزت بخشیدی. تو خواستی که امام به وسیله شهادت، آن هم چنین شهادتی به عزت برسد. خدا به وسیله شهات، امام حسین علیه السلام را به سعادت رسانید. طوری که یزید و وزرایش به دنبال دنیا و کسب مقامات دنیوی بودند و به نوعی به دنبال کسب اعتبار بودند ولی امام حسین علیه السلام که هیچ چشم داشتی به دنیا نداشت و حکومت را هم صرفاً به عنوان ابزاری برای برافراشتن اسلام و اقامه عدالت می دانست.

 

امام حسین علیه السلام و اهل بیت ایشان در فجیع ترین وقایع و جنایت ها، قرار گرفته بودند. اگر چه مدت زمان جنگ کم بوده؛ اما در این مدت کم، انواع و اقسام جنایت ها و پستی ها دیده می شود که البته بزرگترین چهره این جنایات اینست که بر امام معصوم وارده شده است. شهید مطهری ره می فرماید: ” یک وقت حساب کردم و ظاهراً در حدود بیست و یک نوع پستی و لئامت در این جنایت دیدم و خیال نمی کنم در دنیا چنین جنایتی پیدا بشود، که تا این اندازه تنوع داشته باشد و به امام با گذراندن چنین وضعیتی کرامت و شرافت داده شد.

 


منبع : شفقنا