تاریخ : 07:16 - 1399/08/05
کد خبر : 238110
سرویس خبری : کارگری و اقتصادی
کارگرآنلاین گزارش می‌دهد؛
دست در جیب کارگران برای دادن کوپن غذا به محرومان!/ آیا همسان سازی بازنشستگان متوقف می شود؟
«تامین اجتماعی» امروز به استناد تمام شاخص های موجود، در آستانه یک بحران جدی قرار دارد. این بحران که قبل از هرچیز، حاصل دهه ها بی توجهی دولت به انجام تعهدات قانونی در قبال این سازمان ابربیمه گر کشور است، از سال ۹۷ وارد مرحله جدی تری شده و اگر راه حلی برای آن اندیشیده نشود، تا پنج سال آینده به مرحله ورشکستگی و «افلاس بیمه ای» خواهد رسید. یعنی مرحله ای برگشت ناپذیر که این سازمان نتواند هزینه های قطعی ماهانه خود –شامل پرداخت مستمری های بازنشستگان و هزینه های درمانی بیمه شدگان- را که ماهانه بیش از ۳ هزار میلیارد تومان است، تامین اعتبار و پرداخت کند.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری کارگرآنلاین، «تامین اجتماعی» امروز به استناد تمام شاخص های موجود، در آستانه یک بحران جدی قرار دارد. این بحران که قبل از هرچیز، حاصل دهه ها بی توجهی دولت به انجام تعهدات قانونی در قبال این سازمان ابربیمه گر کشور است، از سال ۹۷ وارد مرحله جدی تری شده و اگر راه حلی برای آن اندیشیده نشود، تا پنج سال آینده به مرحله ورشکستگی و «افلاس بیمه ای» خواهد رسید. یعنی مرحله ای برگشت ناپذیر که این سازمان نتواند هزینه های قطعی ماهانه خود –شامل پرداخت مستمری های بازنشستگان و هزینه های درمانی بیمه شدگان- را که ماهانه بیش از ۳ هزار میلیارد تومان است، تامین اعتبار و پرداخت کند.
مسبب اصلی این بحران عمیقِ منابع-مصارف که بارها نسبت به وقوع و وخامت آن هشدار داده شده، فقط «دولت» است. دولتی که به گفته حسین حبیبی (عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) نه سرانه درمان کارگران را در چهل سال گذشته پرداخته و نه حاضر شده بدهی انبوه خود به سازمان را تسویه نماید؛ علاوه بر همه اینها، هراز چندگاه تعهدات بدون پشتوانه مالیِ جدید برای سازمان تراشیده است؛ یکی از مهمترین این تعهدات، پرداخت حق بیمه برای ۲۳ گروه بیمه شده خاص است که براساس قانون، حق بیمه کارفرمایی آنها را باید دولت بپردازد (که نمی پردازد) و ماهانه بیش از ۲ هزار میلیارد تومان برای سازمان، هزینه مازاد ایجاد می کند.
در چنین شرایطی است که بدهی انبوه دولت به سازمان به گفته ی همه فعالان و کارشناسان تا پایان شهریورماه ۹۹، مرز ۳۰۸ هزار میلیارد تومان را پشت سر گذاشته است. دولت که براساس قوانین بودجه دو سال متوالی (۹۸ و ۹۹) موظف شده سالی ۵۰ هزار میلیارد تومان از این بدهی را تسویه نماید، نه تنها اراده ای برای انجام این امر مهم ندارد بلکه به نظر می رسد دستهایی در کار است که کم و کسری های اعتباری طرح های یارانه ای دولت را از محل اعتبارات ناکافی سازمان جبران کنند.
جزئیات طرحی ضد کارگری و اعتراضات کارگران
در روزهای ابتدایی آبان، از طرحی ضدکارگری پرده برداشته شد که توسط برخی نمایندگان مجلس از جمله حاجی بابایی کلید خورده است؛ در این طرح، سازمان باید ۱۷ هزار میلیارد تومان از ۳۲ هزار میلیارد تومانی که در روزهای پایانی تیرماه در قالب سهام نُه شرکت از دولت دریافت کرده و قرار بوده صرف اجرای همسان سازی حقوق بازنشستگان سازمان شود، به دولت مسترد دارد تا بخشی از اعتبار طرحی فراهم شود که تحت عنوان «تامین کالاهای اساسی برای اقشار فرودست» یا «کالابرگ الکترونیک» در مجلس به تصویب رسیده است. این پیشنهادِ ضدکارگری که هدفش برداشت از منابع سازمان با هدف یارانه پردازی به دهکهای کم درآمد است و ظاهراً قرار است در روزهای میانی همین هفته به صحن علنی می آید، با اعتراض گسترده فعالان کارگری و بازنشستگان تامین اجتماعی مواجه شده است.
اما چرا کارگران به این طرح معترضند؛ علی اکبر عیوضی (عضو کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران) دلایل این نارضایتی را در چند پارادایم کلی خلاصه می کند: قبل از هرچیز، منابع و دارایی های سازمان، مایملک دولت نیست بکه حق الناس است و به بیمه شدگان تعلق دارد و لذا نمایندگان مجلس و دولتی ها نمی توانند برای این منابع نقشه بکشند یا سرخود از آن برداشت کنند؛ هرنوع تلاش برای برداشت از منابع سازمان، مصداقِ بارزِ «تعرض به مال غیر» است و از نظر قانونی، حقوقی و شرعی مشکل اساسی دارد. دوم اینکه براساس قوانین بودجه، دولت موظف است ۱۰۰ هزار میلیارد تومان در عرض دوسال، در قالب رد دیون به سازمان بپردازد، حالا که ۳۲ هزار میلیارد تومان (آنهم تهاتری و غیرنقدی) بعد از یک سال و چند ماه به سازمان پرداخته و این پول قرار است صرف اجرای همسان سازی حقوق بازنشستگان در دو سال شود، «نمی تواند» نیمی از این پول را پس بگیرد تا برای افراد کم درآمد و اقشار آسیب پذیر کشور، یارانه غذایی فراهم کند؛ چگونه می خواهند از جیب کارگرانی که بیش از ۶۰ درصد آنها حتی ۳ میلیون تومان حقوق ماهانه ندارند، به فقرا غذا بدهند؟! چرا این کار را با بودجه های دولتی و از خزانه بیت المال صورت نمی دهند؟!
او تاکید می کند: اگر بخواهند از بودجه تامین اجتماعی برداشت کنند، بدون تردید همسان سازی به مشکل برمی خورد و در نهایت، ظرف چند ماه آینده، متوقف خواهد شد. حالا که بعد از سالها غفلت، همسان سازی حقوق بازنشستگان کارگری اجرایی شده، می خواهند بودجه آن را مسترد سازند تا بازنشستگان بیش از قبل، در بحران مشکلات معیشتی فرو بروند!
در شرایطی که بحران معیشت واقعاً جدی است، نمایندگان مجلسِ یازدهم به جای اینکه پیگیر حقوق قانونی کارگران و بازنشستگان باشند و دولت را برای پرداخت بدهی های انبوه خود به سازمان تحت فشار قرار دهند، می خواهند از جیب بازنشستگانی که به گفته علی دهقان کیا (رئیس کانون بازنشستگان کارگری تهران) ۶۵ درصد آنها حداقل بگیر هستند و ۱۰ درصد نیز زیر حداقل بگیر، منابع برای طرح های یارانه ای فراهم کنند؛ آنهم وقتی که کارگران و بازنشستگان، بیش از هر زمان دیگری در چنبره تورم بی امان و افسارگسیخته گرفتار آمده اند و به گونه ای بیسابقه، ارزش واقعی دستمزدهای ماهانه آنها کاهش یافته است.
چرا نمایندگان مجلس یازدهم سراغ تامین اجتماعی رفته اند؟!
مساله اینجاست که دولت با کسری بودجه مواجه است و تحریم ها هم مزید بر علت شده؛ در این شرایط، نمایندگان مجلس عملاً نتوانسته اند برای طرح تامین کالاهای اساسی، ردیف بودجه خاص در نظر بگیرند و اعتبار علیحده به این طرح اختصاص دهند؛ به همین دلیل به دنبال جابجایی ردیف های بودجه ای و به قولی از این جیب به آن جیب کردن هستند تا حدود ۳۰ هزار میلیارد تومان اعتبار برای طرح فوق فراهم شود؛ اما سوال اینجاست که در ساختار پر از بریز و بپاش نظام بودجه ای کشور و در میان سازمان ها و نهادهای عریض و طویل و بعضاً بدون فایده ای که از دولت بودجه های کلان سالانه دریافت می کنند، هیچ محلی سزاوارتر از تامین اجتماعی که نهادی مردمی، کارگری و بین النسلی است، برای دست درازی و برداشت بودجه پیدا نمی شود؟! چرا نمایندگان مجلس به سراغ بودجه های کلان نهادهای دولتی و شبه دولتی نمی روند تا اعتبار یارانه پردازی به فقرا را فراهم کنند؛ آیا نمایندگانِ مجلس یازدهم که با شعار دفاع از محرومین و فرودستان به بهارستان آمده اند، دیواری کوتاهتر از سازمان تامین اجتماعی و بیمه شدگانِ فرودست آن پیدا نمی کنند؟!
در روزهای اخیر، فعالان صنفیِ بازنشستگان تامین اجتماعی و اعضای کانونها بارها به بهارستان رفته اند و با کرسی نشینان آن مذاکره کرده اند؛ این فعالان یک خواسته اساسی و قانونی دارند: از دست درازی به منابع سازمان و حقوق حقه ی کارگران و بازنشستگان دست بردارید!
سوال اینجاست که آیا نمایندگان از فکر تصرف منابع محدود تامین اجتماعی منصرف می شوند و سراغ منبعی دیگر برای اعتبار کوپن غذایی فرودستان می روند یا همچنان به این خیال خام ادامه می دهند و می گذارند خشم و نارضایتی جامعه کارگری هر روز گسترده تر شود؟!
گزارش/نسرین هزاره مقدم