سال ۱۳۹3 درپی پیدا‌شدن جسد جوانی در بیابان‌های خرم‌آباد، پلیس آگاهی این شهر تحقیقات خود را برای شناسایی عامل یا عاملان قتل آغاز کرد. در این میان، پلیس به جوانی به نام محسن که از دوستان صمیمی مقتول بود، مظنون شد. محسن پس از اطلاع از مرگ دوست صمیمی خود، در مراسم عزاداری او به‌شدت ابراز غم و اندوه کرد و به رسم لرها رخت عزا پوشید و البسه و ماشین شخصی خود را گِل گرفت و اقدام به تهیه بنر و اعلامیه ترحیم برای دوست از‌دست‌رفته‌اش کرد. همین امر باعث جلب توجه و ظن کارآگاهان جنایی پلیس خرم‌آباد شد و آنها محسن را دستگیر کردند و تحت بازجویی قرار دادند. پس از ۴۰ روز، محسن به قتل دوست صمیمی خود با کمک چند نفر دیگر اعتراف کرد.
بنا بر مستندات پرونده، محسن در دفاع از خود در دادگاه گفت: «اعتراف من در اداره آگاهی تحت فشار شرایط بازجویی بوده و من هیچ‌گاه تصور قتل هیچ انسانی به ذهنم خطور نکرده است». با‌این‌حال اقرار صریح محسن در اداره آگاهی برای دادگاه ملاک قرار گرفت و او محکوم به قصاص با چوبه دار شد. پس از آن تلاش ریش‌سفیدان و بزرگان دو طایفه قاتل و مقتول برای ایجاد صلح و سازش بین دو خانواده و جلب رضایت اولیای‌دم مقتول آغاز شد و سرانجام اولیای‌دم اعلام کردند با دریافت مبلغ یک میلیارد تومان به‌عنوان خون‌بها، از اجرای حکم قصاص منصرف خواهند شد و به این منظور تا پایان یکم آبان به خانواده متهم فرصت تأمین مبلغ خون‌بها را دادند. با تلاش خانواده محسن، ۸۸۰ میلیون تومان با فروش منزل مسکونی و زیور‌آلات زنانه تأمین شد، اما اعضای این خانواده در تأمین ۱۲۰ میلیون تومان باقی‌مانده در تنگنا قرار گرفتند. مبلغ 120 میلیون تومان در کمتر از دو روز تأمین شد و این جوان خرم‌آبادی از چوبه دار رهایی یافت.
رضایت اولیه اولیای‌دم مقتول در شورای حل اختلاف شهرستان خرم‌آباد در حضور اعضای شورا ثبت شد و مراحل آزادی این زندانی پس از ثبت رسمی در محضر به جریان خواهد افتاد. انتظار می‌رود پس از ثبت رسمی این رضایت‌نامه در روز شنبه ۱۷ آبان و تسلیم رضایت‌نامه به اجرای احکام شهرستان خرم‌آباد، حکم آزادی زندانی صادر و متهم به قتل از زندان آزاد شود.