به گزارش کارگر آنلاین، سال آخر دولت است اما در وضعیت معاش بازنشستگان تامین اجتماعی هیچ بهبودی حاصل نشده است. حسین غلامی (فعال صنفی بازنشستگان کارگری) در این رابطه می‌گوید: با تورم ثابت حول و حوش ۵۰ درصدی که در ماه‌های گذشته همواره مداومت داشته است، ارزش حقوق مزدبگیران از جمله کارگران شاغل و بازنشسته، همواره کاهش یافته و طی پنج سال اخیر به یک سوم یا یک چهارم تنزل پیدا کرده است. در این شرایط از طرح‌های ناتمام و ناقصی مانند همسان‌سازی، کار چندانی برنمی‌آید؛ «راه‌حل کلیدی» فقط بازگشت به قانون است و بس!
به گفته او؛ کارگران، گردانندگان اصلی صنعت و تولیدکنندگان ثروت‌های ملی هستند و نباید اوضاع زندگی آنها به این ناگواری باشد.
غلامی ادامه می‌دهد: از افزایش سرسام‌آور مواد غذایی گرفته تا گرانی دارو و درمان، همگی زندگی بازنشستگان را دچار مخاطره کرده است؛ اکنون اجاره یک اتاق در تهران از حقوق یک بازنشسته بیشتر است؛ کدام بازنشسته با حقوق زیر ۳ میلیون تومان توان اجاره یک آپارتمان چهل متری یا یک اتاق را برای خانواده‌اش دارد؟!
او اضافه می‌کند: دولت می‌خواهد کارگران در کلونی‌ها یا در خانه‌های مشترک بدون رعایت عزت و شایستگی زندگی کنند یا از فرط ناتوانی به حاشیه‌های بسیار نامناسب پناه ببرند. این درحالیست که با تقسیم عادلانه ثروت‌ها و با ایجاد رضایتمندی در حقوق بگیران، می‌توان رفاه و امنیت اجتماعیِ باثبات ایجاد کرد.
به گفته او؛ از کارگران آق دره تا آذرآب و هپکو و هفت تپه، همه جا مطالبات مشترک است؛ همه جا طبقه کارگر خواهان رفاه و امنیت و آرامش خاطر است؛ حقوقی که به تدریج از کارگران دریغ شده است.
غلامی در پایان تاکید می‌کند: دولت باید به مطالبات کارگران شاغل و بازنشسته بیش از اینها توجه کند؛ کارگر اگر اعتراض هم می‌کند، فقط دنبال حقوق شغلی و اجتماعی خود است پس باید صدای دادخواهی کارگران با طیب خاطر و بدون دغدغه‌ی مدام نسبت به تاوان شنیده شود. صدای کارگران را بشنوند و به خواسته‌ها پاسخ گویند.