به گزارش کارگر آنلاین، اغلب پزشکان و پزشک متخصص اطفال تنها در صورتی نگران رژیم غذایی کودکان و اشتهای کودک (diets) شما هستند که رشد نکنند و یا افزایش وزن نداشته باشند. اگر اینطور نباشد، اغلب اولین گام، تغذیه درمانی و گام بعدی، تجویز داروهای تحریک اشتها می باشد. یکی از داروهای تحریک اشتها که متداول تر است، داروی پریاکتین است.
در حالی که من تنها با گروه محدودی از کودکانی که از داروی محرک اشتهای پریاکتین یا یک داروی محرک دیگر استفاده می کردند، کار کرده ام، می توانم بگویم که شاهد نتایج پایداری نبودم. این دارو به برخی کودکان، کمی کمک کرد، اما من خانواده های زیادی را دیدهام که میکوشند با عوارض جانبی آن کنار بیایند.
نوع رشد، می تواند شاخص خوبی برای بررسی وضعیت رژیم غذایی کودکان باشد. رشد کودک توسط یک متخصص بهداشت و درمان مورد ارزیابی قرار می گیرد که آیا کودک از الگوی رشد خود پیروی می کند یا خیر. رشد کودک را می توان با نگاه کردن به وزن کودک و در نظر گرفتن سن و قد او و مقایسه آنها با مراجع بین المللی،کنترل کرد. این کار را می توان با ترسیم وزن و قد کودک در نمودار وزن و قد مخصوص پسران و دختران و بسته به جنسیت کودک، انجام داد.
پزشکان وزن و قد کودک شما را اندازه گیری می کنند تا مشخص کنند که آیا وزن کودک شما در محدوده سالمی قرار دارد یا خیر. پزشک همچنین سن و الگوی رشد کودک را برای تعیین اینکه آیا کودک شما دارای اضافه وزن است یا خیر، مورد ارزیابی قرار می دهد. تشخیص کمبود وزن در کودکان دشوار است زیرا کودکان به طور غیرقابل پیش بینی، دارای جهش رشدی هستند.
کودکی که دچار سوء تغذیه است، به احتمال زیاد، بیشتر بیمار می شود. کودک ممکن است احساس ضعف یا خستگی کرده و در داشتن تمرکز دچار مشکل شود. کودک ممکن است به درستی رشد نکند و یا در رسیدن به سن بلوغ، با تاخیر مواجه شود. در هر صورت، همکاری داشتن با پزشک یا پرسنل بهداشتی برای کمک به مشخص کردن آنچه که در جریان است و چگونگی رسیدگی به آن مهم است.
چندین دلیل برای کمبود وزن وجود دارد. از قبیل:
مشابه با عوامل خطر چاقی، هیچ دلیلی برای کمبود وزن نیز وجود ندارد. مصرف بسیار کم کالری، انجام ورزش های سنگین یا داشتن ژن های لاغری و یا استعداد ژنتیکی برای سرعت متابولیک بالاتر می توانند دلایل کمبود وزن باشند. گاهی اوقات نیز کمبود وزن به دلیل بروز عوارض جانبی دارو، استرس عاطفی قابل توجه، افسردگی، اختلال در خوردن، پرکاری تیروئید، دیابت، سرطان یا سایر نگرانی های جدی پزشکی اتفاق می افتد.
مراجعه به پزشک برای پی بردن به ریشه علت کمبود وزن، بسیار مهم است، به خصوص اگر تجربه داشتن تغییر چشمگیر و یا سریعی در وزن خود داشته باشید. والدین نوزادان و کودکان خردسال، باید در هر بار چک آپ کودک توسط پزشک، کپی منحنی رشد کودک را از پزشک بخواهند تا از الگوی رشد منحصر به فرد کودک خود آگاهی داشته باشند. بالا و پائین شدن تغییرات چشمگیر در منحنی رشد، همان چیزی است که شما به دنبال آن هستید و منحنی رشد می تواند اطلاعات بهتری نسبت به بررسی ساده قد و وزن کودکان را ارائه دهد.
با یک پزشک متخصص تغذیه اطفال و یا با پزشک خانوادگی خود در ارتباط باشید تا رژیم غذایی کودکان و مقادیر توصیه شده مصرف شیر و آبمیوه متناسب با سن کودک خود را بررسی کنید زیرا مصرف بیش از اندازه می تواند اشتهای کودک را به خوردن غذاهای جامد کم کند و منجر به مشکلات رشدی شود.
اگر پزشک شما رژیم غذایی کودکان با افزایش وزن را برای کودک توصیه می کند، هدف اصلی رسیدن به موارد زیر است. برای اینکه کودک شما کالری بیشتری مصرف کند، با مراجعه به هر گروه غذایی از دستورالعمل های رژیم مالزی، برای داشتن وعده های غذایی و تنقلاتی با کالری بالا، برنامه ریزی کنید. مهم است که کودک شما به مقدار کافی پروتئین، کربوهیدرات ها و چربی ها را مصرف کند تا انرژی لازم برای انجام فعالیت، رشد و نمو را داشته باشد.
کودک باید به منظور افزایش وزن، فعالیت فیزیکی خود را به عنوان بخشی از یک برنامه روزمره و عادی، ادامه دهد. اگر کودک به طور فعالانه ای بازی می کند، باید حداقل ۱۵ دقیقه قبل از زمان خوردن غذا، استراحت کند. از دادن غذاهایی به کودک که قند زیادی دارند مانند آب نبات، نوشابه یا غذاهایی با چربی بالا در رستوران های فست فود خودداری کنید.
قبل از صرف وعده های غذایی، خوردن میان وعده ها را محدود کنید، زیرا می تواند اشتها را از بین ببرد. از مصرف کافئین خودداری کنید و مصرف نوشیدنی های سالمی مانند شیر را افزایش دهید. غذاهای خود را متناسب با غذاهایی که کودک شما از خوردن آنها لذت می برد، تنظیم کرده و بخورید.
از آنجایی که کودک غذای کمتری مصرف می کند، والدین یا مراقبت کنندگان از کودک، باید یک رژیم غذایی کودکان با غذاهای پر کالری را برای کودک تهیه کنند. هنگام آماده کردن رژیم غذایی کودکان وغذاها، از چربی های سالم، مانند روغن گیاهی به جای کره و مارگارین استفاده کنید.
کودک خود را به خوردن غذا و میان وعده های مکرر تشویق کنید. رژیم غذایی کودکان و خوردن شش وعده غذایی کوچک ممکن است از خوردن سه وعده غذایی بزرگتر، آسان تر باشد. کودک باید بتواند بدون هیچ گونه احساس ناراحتی، به اندازه کافی غذا بخورد. به کودک خود برای غذا خوردن، فشار نیاورید.
خوردن وعده های غذایی و میان وعده های زیادی را در طول روز به کودک خود پیشنهاد دهید. زمانی که کودک شما به مدرسه می رود، میان وعده هایی مانند کلوچه، میوه های خشک مانند کشمش، هویج و آجیل را به او بدهید. در ابتدا ممکن است کودک به رژیم غذایی کودکان و خوردن زیاد مواد غذایی عادت نداشته باشد. برای هرگونه تغییرات مثبت، پشتیبانی مثبتی را ارائه دهید. این حقیقت را درک کنید که تغییرات یک شبه رخ نمی دهند. صبور باشید.
به خاطر داشته باشید که هر کودک منحصر به فرد است. شکل و فرم بدن هر کودکی نیز منحصر به فرد است. کودکان در اندازه، شکل و وزن های مختلف و متنوعی قرار دارند. آنها همچنین با سرعت های مختلفی رشد می کنند. کودک خود را به طور مکرر وزن نکنید. خانه باید یک مکان راحت و قابل قبول برای کودکان باشد، نه یک محیط پر از استرس و فشار. پزشک ممکن است به منظور نظارت بر پیشرفت کودک شما، درخواست ویزیت های مرتبی داشته باشد.
شما می توانید از این فرصت برای کسب اطلاعاتی در مورد وزن کودک خود استفاده کنید. همچنین درمورد بحث های متمرکز بر وزن حساس باشید. یک وزن سالم، به وزنی گفته می شود که بتواند سلامتی فرد را حفظ کند. از رژیم غذایی کودکان، تغذیه خوب و مناسب کودک و فعال بودن کودک اطمینان حاصل کنید و نسبت به بدن و اندازه آنها، نگرش مثبتی داشته باشید.
در صورت داشتن یک کودک کم وزن یا کودکی که مصرف دارو بر روی اشتهای او تاثیر گذاشته است، شش نکته رژیم غذایی کودکان برای کمک به شما در اینجا گفته شده است. در حدود یک سال پیش، پزشک اطفال به من گفته بود که پسرم دچار کمبود وزن است. او به اندازه کافی برای خوردن شام اشتیاقی از خود نشان نمی داد و در حال کشمکش با درد معده خود بود.
زمانی که تمام اطرافیانم درباره اینکه کودک آنها، مقادیر زیادی غذا خورده است، صحبت می کردند. از فرزندم سوال کردم که اصلا غذایی خورده است. تمام کردن و تمییز کردن بشقاب غذا برای فرزند من کار سختی بود. نگران این بودیم و به عنوان والدین، همه ما دارای یک عامل غریزی برای تغذیه و حفظ کودکان خود هستیم. در زمان بروز یک اتفاق، حال این اتفاق غذا نخوردن باشد و چه بیماری، سخت است که استرس نداشته باشیم.
با چندین پزشک ملاقات کردم، به پزشک متخصص مراجعه کردم و تغییراتی را در رژیم غذایی کودکان و سبک زندگی ایجاد کردم و چند ماه بعد درد معده او بهتر از قبل بود.اما آن سال، کارهای روزمره و چالش های تغذیه ای کودکی که به افزایش وزن نیاز دارد، چیزهای زیادی به من آموخت اما فرزندم اشتهای زیادی نداشت. من از بعضی از شماها شنیده ام که کودکی دارید که کمبود وزن دارد و یا داروهایی را مصرف می کند که بر روی اشتها و وزن او تاثیر می گذارد. بنابراین می خواستم برخی از چیزهایی را که در مورد تغذیه کودک کم وزن آموخته ام را با شما به اشتراک بگذارم:
در رژیم غذایی کودکان، خوردن مواد غذایی مانند کلوچه و چیپس سیب زمینی که کالری زیادی دارند، کار آسانی است. اما من یک متخصص تغذیه هستم، بنابراین نمیتوانم به با کیفیت شدن کالری این مواد غذایی کمکی کنم. همانطور که کودکان در حال رشد و توسعه هستند، به مواد مغذی مانند آهن و کلسیم نیز نیاز دارند و به همان اندازه، مهم است که این ایدهها و عادات غذایی را دوباره شکل داده و تا بزرگسالی نیز ادامه دهند.
بنابراین در طول سال هایی که کودک من درد معده داشت، خوردن غذاهای سالم را ادامه دادم و مطمئن شدم که بیشتر میان وعدهها، کالری متراکمی داشته باشند ولی در حین حال مواد مغذی متراکمی نیز داشته باشند که این به معنای خوردن چیزهایی مثل آجیل، میوه خشک و تکه های پنیر است. در مورد خوردن روزانه دسر یا استفاده زیاد از کره نگرانی نداشتم و هنوز هم ندارم.
من، محکم و قاطع بر این باورم که وقتی صحبت از رژیم غذایی کودکان و غذا می شود، ارائه و معرفی غذا مهم است که به خصوص برای کودکانی که اشتهای کمی دارند صدق می کند. من سعی کردم آن دسته از غذاهای سالم و سرشار از مواد مغذی را که به ویژه اشتها آور هستند را تهیه کنم مثل تهیه ماست و توت در یک لیوان فانتزی و یا تهیه یک ظرف میان وعده برای زمان برگشتن از مدرسه. انجام این کارها برای من، کارهای جزئی و آسانی بود اما برای فرزندم متفاوت بود.
جابجایی محصولات لبنی کم چرب با محصولات لبنی پر چرب مثل شیر و ماست، یک روش عالی برای کسب مواد مغذی و کالری بیشتر است. من پنیر پر چرب و ماست پر چرب را برای ناهار خریداری می کنم( اگرچه که ماست های کم چرب و فاقد چربی هنوز هم در قفسه های فروشگاه هستند، اما بیشتر شرکت ها، نوع پر چرب آن را تولید میکنند). من همچنین هر هفته یک ظرف نیم لیتری شیر شکلاتی خریداری میکنم و حداکثر یک لیوان در روز مصرف می کنیم.
من تنها یک وعده غذایی درست میکنم اما وقتی اشتهای پسر من کم شد، مطمئن شدم که باید به طور منظم غذا بخورد و از آن لذت ببرد و سعی می کرد تا مرا از خوردن شام شب، ناامید نکند(برخی از مواد غذایی مورد علاقه او پای مرغ و گندم و اسپاگتی با سس بیکن، تخم مرغ و خامه است)، اما این مهم است که آیا من او را مجبور به خوردن غذا کرده بودم یا وعده های بسیار کوچکی از غذا را به او داده بودم.
من این موضوع را از گشت و گذار خود در یک خانه سالمندان یاد گرفتم، در حالی که در مدرسه یک متخصص تغذیه هستم. وعده هایی غذایی بزرگ برای فردی که اشتهای کمی دارد، جذاب و خوشایند نیست، اما رژیم غذایی کودکان با وعده های کوچک ممکن است فرد را تشویق کند که بیشتر غذا بخورد. این هم روش من در زمانی بود که ناهار فرزندم را بسته بندی می کردم.
در دنیای ایدهآل و مطلوب من، پسرم تمایل به خوردن سالادهای کوئینو و سوپ کدو حلوایی دارد. در دنیای واقعی , او یک کودک عادی است که بال مرغ و سودا را دوست دارد. خوشبختانه غذاهایی وجود دارند که هر دو در مورد آنها احساس خوبی داریم (مانند اسپاگتی و کوفته، گواکامول که مخلوطی از آووکادو، پیاز، گوجه فرنگی و فلفل چیلی است و چیپس سیب زمینی و سالاد سزار).
اینکه مرتبا به بچه ها گوشزد کنیم که غذا بخورند، فکر خوب و جالبی نیست. وسوسه می شدم که بدانم پسرم در آن روز چه خورده و یا افسوس بخورم که چرا ناهارش را نخورده است. اما سعی کردم آرام باشم، همان کاری که به تمام والدین توصیه می کنم.همچنین سعی کردم ایمان داشته باشم که اوضاع بهتر میشود و خوشبختانه همینطور شد.
آیا میخواهید بدانید که چگونه اشتهای کودک خود را افزایش دهید؟ پنج نکته مربوط به رژیم غذایی کودکان برای کمک به کودک خود پیدا کنید تا غذا بخورد و بتوانید ازغذا خوردن او لذت ببرید و به این نگرانی پر از استرس پایان دهید.
گاهی اوقات شرایط بسیار ناامیدکننده است و اگر کودک شروع به غذا خوردن نکند، ممکن است لازم باشد که از یک رژیم غذایی کودکان با لوله تغذیه (مری مصنوعی) استفاده شود. این می تواند یک موضوع ترسناک برای یک خانواده و روبرویی با آن باشد و تلاش برای تهیه دارو برای اولین بار میتواند ارزش آن را داشته باشد.
اما اگر وقت باشد که معمولا هم هست، دوست دارم برخی از راهکارهای دیگر را نیز شروع کنم:
داشتن برنامه و زمان بندی، اولین و مهمترین نکته است چون این میتواند همه چیز را تغییر دهد. پیشنهاد میکنم که مطمئن شوید که تنها در وعدههای غذایی و وعدههای زمان بندیشده به کودک خود غذا دهید. من این وعده های غذایی را به فاصله هر ۲ ساعت و نیم تا ۳ ساعت برنامهریزی میکنم، به این معنی که اگر کودک شما، ۸ صبح صبحانه می خورد، وعده بعدی را باید در ساعت ۱۰:۳۰ تا ۱۱ صبح بخورد و این کار در طول روز ادامه دارد.
یکی از بزرگ ترین سوء برداشت ها این است که وقتی کودک غذای کمی میخورد، به آنها اجازه می دهید که در هرکجا و هر وقت بخواهند می توانند غذا بخورند، زیرا خوردن هر چیزی، بهتر از چیزی نخوردن است. خوردن شیرینی و چوب شور، قطعا می تواند اشتهای کودک را کور کند. بارها و بارها شاهد بودهام که والدین برنامه غذایی کودک را تغییر میدهند و این تغییرات بزرگ می تواند در میزان غذا خوردن کودک و توانایی خوردن آنها نقش داشته باشد.
همچنین مهم است که به کودک خود در بین وعده های غذایی، آب بدهید تا شکم خود را با شیر یا آبمیوه پر نکنند چون هر دوی این نوشیدنی ها می توانند جلوی اشتهای کودک را بگیرند و زمانی که کودک به خصوص از خوردن غذا لذتی نمی برد و یا یک کودک نوپا است، ترجیح می دهد که فقط از این نوشیدنی های پرکالری مصرف کند. به جای آن، شیر یا آب را همراه با وعده های غذایی یا بلافاصله بعد از آن به کودک بدهید.
دویدن، پریدن و هر نوع فعالیت فیزیکی دیگر میتواند به افزایش اشتهای کودک شما کمک کند. انجام فعالیتهایی به صورت نشسته، به ویژه نگاه کردن به تبلت، تلفن همراه یا تلویزیون به مدت طولانی، کالری کمی می سوزاند و کودک ممکن است احساس گرسنگی نکند.
چگونه برخی از کودکان متوجه گرسنگی خود نمی شوند؟خوب، صحبت کردن با آنها در مورد این که آیا شکمشان پر یا خالی است، روشی عالی برای شروع این ارتباط است! سوالاتی نظیر اینها را از کودک بپرسید: چطوری می فهمی که شکمت خالی یا پر است؟ و برای جواب آنها آمادگی داشته باشید و اگر می دانید که برای مدتی غذا نخورده اند، به آنها بگویید که شکمشان خالی است.
بسیاری ازکودکان با داشتن اشتهای کم، نتوانسته اند تجربیات مثبت زیادی را در رابطه با غذا تجربه کنند، یا حتی با آن تعامل داشته باشند. به همین دلیل است که در اختیار گذاشتن فرصتی به آنها برای بازی و کشف مواد غذایی می تواند مفید باشد. ممکن است علاقه کمی به خوردن غذا داشته باشند اما حداقل می تواند به آنها کمک کند تا به غذاهای جدید و متفاوت عادت کنند.
برای تشویق کودک به کشف مواد غذایی، به انجام فعالیتهای آشپزی توسط کودک خود فکر کنید. از رشته فرنگی پخته شده، برنج خشک و دیگر مواد غذایی، می توان برای بازی استفاده کرد. حتی می توان از عکس هایی با چاپ رنگی و انواع مختلف غذا نیز استفاده کرد. مانند اینکه با نودل چه شکل هایی را می توان درست کرد و یا اینکه آیا می توانید از کلم بروکلی به عنوان یک قلم مو استفاده کنید؟
میخواستم به طور مختصر در مورد رژیم غذایی کودکان و اشتهای کودک در اینجا صحبت کنم، چون برخی از استراتژی های بالا برای کودکان کار نمیکنند. به عنوان مثال، آنها با توجه به سن خود، به یک رژیم غذایی کودکان منحصر به فردی نیاز دارند. شیر منبع اصلی تغذیه کودکان تا سن ۱ سالگی است، اما نکته مهم این است که نوزادان از سن ۱۰ تا ۱۱ ماهگی می توانند از غذاهایی که والدینشان می خورند، بخورند.
به دلیل رفلاکس اسید معده (رفلاکس خاموش)، معمولا شاهد این هستیم که بچه ها شیر نمی خورند. تشخیص این مساله دشوار است، اما زیاد اتفاق می افتد.شما می توانید با پزشک صحبت کرده و بهترین روش درمانی را انتخاب کنید. آلرژی های غذایی مانند داشتن آلرژی به لبنیات و سویا،از عوامل شایع دیگر هستند.
زمانی که یک نوزاد شش ماهه میشود، شما میتوانید ۱ تا ۲ وعده غذایی را در روز، به او بدهید.یک زمان مشخص را در برنامه روزانه خود انتخاب کنید و با هم غذا بخورید. اگر این تنها وعده غذایی است که کودک از خوردن آن امتناع می کند یا علاقه ای به آن ندارد، می توانید زمان غذا خوردن را قبل از خوردن شیر از شیشه شیر و یا آمدن پرستار برنامهریزی کنید.
در طول صرف وعدههای غذایی، این فرصت را به کودک بدهید تا غذای خود را در تمام سینی غذا پخش کند تا بتواند غذاها را شناسایی کند حتی اگر آن را در دهان خود نگذارند. در مورد بازی کردن با غذا و به دور از میز ناهار خوری نیز فکر کنید و کودکان را تشویق کنید تا مشغول جویدن اسباب بازیهای دندانی خود شوند.