کارگر آنلاین | احمد امینی می‌گوید: اگر در قروه اشتغال‌زایی می‌کردند و فرصت‌های اشتغال را از بین نمی‌بردند، جوانان مجبور به مهاجرت برای یافتن شغل نمی‌شدند.

احمد امینی، فعال صنفی کارگران قروه در کردستان و نماینده کارگران بیکارشده‌ی فولاد زاگرس است. او با اشاره به حادثه روز پنج شنبه در بوئین زهرا که سه کارگر با سقوط در دیگ بخار جان خود را از دست دادند و دو نفر از آنها اهل قروه کردستان بودند، می‌گوید: اگر در شهرستان‌های مرزی و محروم مانند قروه کردستان، اشتغال‌زایی می‌کردند و فرصت‌های اشتغال را از بین نمی‌بردند، جوانان مجبور به مهاجرت نمی‌شدند و شاهد چنین اتفاقاتی نبودیم.او با اشاره به رنجِ چهارصد کارگر بیکارشده‌ی فولاد زاگرس بعد از انحلال این مجموعه در سال ۹۲، می‌گوید: شهرستان قروه دارای معدن طلا ومرمر  وآهن و پوکه و قطب کشاورزی است اما در آن، کار نیست! معدود فرصت‌های شغلی مانند فولاد زاگرس نیز با بی‌تدبیری از دست رفته است؛ اکنون اکثریت جوانان جویای کار این شهرستان، مجبور به مهاجرت به پایتخت یا استان‌های دیگر هستند و بدیهی‌ست که این مهاجرت و کار کردن دور از خانواده و شهر محل تولد، خطرات بسیاری در پی دارد.

امینی به حادثه آتش‌سوزی یک تره‌بار در تهران در سال‌های قبل اشاره می‌کند که در آنجا نیز، یک کارگر قروه‌ای جان خود را از دست داد.

او ادامه می‌دهد: مسئولان به فکر اشتغال جوانان در نقاط محروم کشور نیستند؛ اگر از ظرفیت‌های هر منطقه استفاده شود، هیچ جوانی مجبور به مهاجرت نمی‌شود و دیگر شاهد این دست حوادث دردناک نخواهیم بود اما دریغ، که نه تنها اشتغال‌زایی نمی‌کنند بلکه فرصت‌های محدود را نیز از بین می‌برند. اکنون بسیاری از کارگران بیکارشده‌ی فولاد قروه، یا در میادین میوه و تره بار تهران، کارگری می‌کنند یا در جاده‌های خطرناک و کوهستانی، مسافرکشی. برخی نیز هیچ منبع درآمدی ندارند و بیکارند. خانواده‌های بسیاری در قروه هستند که نان‌آورشان چند هزار کیلومتر دورتر، کار می‌کند و رنج دوری و نگرانی‌های بسیار را تحمل می‌کنند.