به گزارش کارگرآنلاین، کیمیا علیزاده، مدال نقره جهان را گرفته؛ مدال نقره تکواندو، مدالی که خیلی از زنان ایران در حسرتش هستند ولی انگار این اولین مدال نقره تکواندوی زنان به مذاق خیلی‌ها خوش نیامده؛ در این دو روز، بیشتر از اینکه به کیمیا افتخار کنند، از او ایراد گرفته‌اند.
ایرادها از همان ثانیه‌های اولی شروع شد که او مبارزه‌اش را در فینال شروع کرد؛ در سالن تی‌وان آرنای کره‌جنوبی و در مقابل روس گباگبی از ساحل عاج. کیمیا در فینال خوب نبود و 19-9 باخت اما انتظار نداشت اولین مدال نقره جهانی که او برای تکواندوی زنان گرفته، تا این حد بی‌ارزش شود. بعد از گزارش یکطرفه و پرانتقاد بیژن شفیع‌خراسانی در پخش مستقیم تلویزیونی که کم مانده بود کیمیا را به بی‌غیرتی متهم کند، کاری که در المپیک ریودوژانیرو، همکارش با لیلا رجبی کرده بود، تیترهای بعضی از رسانه‌ها هم آزاردهنده بود؛ تیترهایی که همه فقط یک چیز دیده بودند؛ اینکه دست کیمیا از طلا کوتاه مانده و مدال نقره او کمتر دیده شده بود.
اما آزاردهنده‌تر از همه اینها تصمیمی است که گفته می‌شود خود کیمیا گرفته است؛ اینکه در 19 سالگی و با یک نقره و یک برنز جهانی و یک برنز المپیک و البته کلی مصدومیت برای همیشه از ورزش حرفه‌ای و قهرمانی خداحافظی کند. دیروز این خبری بود که یکی از دوستان نزدیک کیمیا به «وقایع‌اتفاقیه» داد: «با روحیاتی که از کیمیا می‌شناسم، بعید می‌دانم که دوباره بخواهد ادامه بدهد. با او که حرف می‌زدم از این حجم انتقاد و بی‌مهری ناراحت شده بود.»
در تکواندویی که مردانش، یکی از سنگین‌ترین شکست‌های تاریخ را تجربه کرده و زنانش در کمتر میدان جهانی‌ای موفق بوده، چرا یک مدال نقره، بی‌ارزش دیده می‌شود؟ مگر دوره‌های قبل و زنان قبل از کیمیا چه کرده بودند؟ شاید هم انتظارات از او زیاد شده بود. در تورنمنتی که هیچ مردی روی سکوی اول جهان نرفته بود، انتظار این بود که کیمیا جبران کند؛ همان‌طور که در بازی‌های المپیک 2016، جور بی‌مدالی مردان را هم کشیده بود ولی چه حیف که نه گزارشگر و نه کارشناسی که در صفحه تلویزیون او و مبارزه‌اش را به محاکمه کشیده بودند و نه مردمی که به پیرو این دو، نقره او را زیرسؤال بردند، نمی‌دانستند که کیمیا در چه شرایطی مبارزه کرد و این مدال را گرفت.
کیمیا با دو رباط پاره‌ای که در مچ پای چپ داشت به المپیک 2016 رفت؛ یک رباط هم آنجا پاره کرد و بعد از این بازی‌ها مجبور به جراحی شد. در دو ماهی که بعد از جراحی به فیزیوتراپی نیاز داشت، همزمان امتحانات مدرسه را هم می‌داد تا دیپلم بگیرد. اواخر بهمن به اردوی تیم ملی دعوت شد. روال‌ها اردوها این است که نفرات مدال‌آور، بدون انتخابی به اردو دعوت می‌شوند اما بعد از مدتی در انتخابی دوم باید حضور داشته باشند. در این مدت کیمیا خیلی تمرین نکرد و وضعیت پایش هنوز به شرایط تمرین نرسیده بود. تورنمنت مراکش و بازی‌های کشورهای اسلامی را از دست داد و با ترس از دست‌دادن مسابقات قهرمانی جهان، فشار تمرینات را بیشتر کرد. در مسابقات انتخابی، حنانه همتی را که در انتخابی قبلی به پیروزی رسیده بود، با اختلاف برد. همان روزها بود که شایعه شد کیمیا بدون انتخابی ملی‌پوش شده ولی دلیل این بود که او چون حنانه را با اختلاف امتیاز شکست داده بود، مسابقه انتخابی دوم برگزار نشده بود. این هم به‌دلیل قانونی بود که در خود فدراسیون وجود داشت، نه امتیازی که برای او در نظر گرفته شده بودند.
حضور کیمیا در مسابقات جهانی قطعی شده بود ولی او با مصدومیت جدی روبه‌رو بود؛ مچ پای راست به جراحی نیاز داشت و روی دست او هم آسیب دیده بود در حدی که در چهار ماه، هفت بار ام‌آر‌آی کرده بود. نظر بعضی از منتقدان این است که اگر کیمیا در این حد مصدوم بوده چرا به مسابقات اعزام شده؟ دلیل مشخص است؛ در وزن او بهتر از او وجود نداشت؛ کسی که بتواند روی سکو برود. بدشانسی‌ها و مصدومیت‌های کیمیا پایانی نداشت. لگن او هم در تمرینات در کره‌جنوبی در رفت و این اتفاق چندبار تکرار شد.
او با این شرایط به فینال رسید و درحالی‌که چند مبارزه سخت را پشت سر گذاشته بود؛ مبارزه او با نماینده شیلی به گره خورد، نماینده کانادا را که رنک دوم جهان را دارد، شکست داد و در مسابقه با نماینده چین‌تایپه در راند طلایی به پیروزی رسید. علاوه بر خود کیمیا از مهرو کمرانی، مربی او هم ایراداتی می‌گیرند و می‌گویند در فینال، کیمیا اصلا کوچ نمی‌شد و نمی‌توانست کاری کند ولی واقعیت چیز دیگری بود. کسانی که در کره بودند، گفته‌اند که کمرانی از کیمیا خواسته بود در فینال مبارزه نکند ولی او به خواست خودش مسابقه داده بود و کمرانی با توجه به مصدومیت‌هایش فشاری به او وارد نکرده بود. واقعیت دیگر این بود که حریف او در تلویزیون ایران بیش از حد کوچک معرفی شده بود. او برنز المپیک دارد و با کم‌کردن 10 کیلو وزن مقابل کیمیای 62 کیلویی قرار گرفته بود. این دختر ساحل عاجی در نیمه‌نهایی هم با تکواندوکای کره‌جنوبی مبارزه کرده بود و با ضربه‌ای که به سر حریف زده بود، مبارزه فقط 20 ثانیه طول کشیده بود.
دلیل دیگری هم برای تأیید کوچ او وجود دارد. کیمیا در مقابل حریف چین تایپه در راند طلایی به پیروزی رسید. در این راند، کیمیای چپ‌پا، با ضربه پای راست، راند را برد. مدافعان کمرانی می‌گویند اگر او کوچ خوبی نبود، کیمیا این راند را از دست می‌داد.
کیمیا امروز به تهران می‌آید و اولین کاری که باید انجام بدهد، جراحی دست و مچ پای راست است و البته شاید زانوی مصدومش هم به جراحی نیاز داشته باشد.