به گزارش کارگرآنلاین، ازدواج ، سنتی حسنه و اسلامی در راستای نظام مند کردن روابط بین زن و مرد و تشکیل مهمترین رکن اجتماع یعنی خانواده است، و در روایات، ویژگی‌ها و امتیازات فراوانی برای آن ذکر شده است؛ بر این اساس، ازدواج بزرگ‌ترین نعمت پس از نعمت اسلام، از اسباب خیر دنیا و آخرت و نیز از سنت‌های پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) است. همچنین نگه‌دارنده نصف یا دو سوم دین و افزایش‌دهنده روزی است.
از دیدگاه فقها ازدواج به‌خودی خود مستحب مؤکد است، اما برای کسی که بدون ازدواج به گناه می‌افتد، واجب است.
روایات بسیاری نیز درباره مراحل ازدواج از زمان خواستگاری و شرایط فردی که قصد ازدواج با او را داریم ، میزان مهریه ، میزان جهیزیه، نحوه گفتگوی زن و شوهر با یکدیگر و ابراز محبت کردن به هم تا فرزندداری و تربیت نسل وجود دارد که نه اینجا مجال گفتنش است و نه لازمه بحث .
لکن باید دانست همین امری که مستحب موکد است و برای ریز به ریز امورش دستور و سفارش و تمهیدات لازم اندیشیده شده است ، گاه بر اثر عوامل بسیاری منجر به مبغوض ترین حلال میگردد و طلاق و جدایی زن و شوهر را به دنبال می آورد .
شاید در گذشته به خاطر رواج بعضی گزاره ها مثل "با لباس سفید به خانه بخت رفتن و با کفن برگشتن" ، و یا بد دانستن طلاق ، و بعضا رواج اخلاقیاتی همچون گذشت و بخشش ، و قبول مسئولیت در قبال زندگی خود و فرزندان ، طلاق کمتر بود، ولی این روزها در دنیای مدرن اطلاعات و آگاهی از حق و حقوق زن و مرد ، دیگر این عرفیات و گزاره ها کمرنگ شده و حتی بر سر اخلاقیات هم درپوشی بزرگ نهاده اند که اصلا به سراغش نروند !
دقیقا از همان خشت اول ، معماران مثلا متجدد و روشنفکر ، آنچنان در انتخاب گزینه خود اشتباه عمل میکنند که بنایشان به طبقه اول نرسیده، فرو میریزد .
ملاکهای انتخاب همسری که قرار است مایه آرامش انسان باشد و بعدها مادر یا پدر فرزندشان شود ، آنقدر ظاهری و براساس هر چیزی جز اخلاقیات و مرد واقعی بودن و زنانگی بلد بودن است که بعدها که قصد جدا شدن دارند ، تنها چیزی که برایشان اهمیت ندارد همان ظاهر و جایگاه و موقعیت است .
نه میزان مهریه ها آنچنان که باید و شایسته است تعیین میگردد و نه جهیزیه ! نه با روابط کلامی زوجین ،آشنایی دارند و نه با مهارتهای همسرداری و مدیریت بحران و مشکلات ! نه خانواده ها برای حل مشکلات و صبوری کردن و رعایت حال طرفین را کردن، واسطه خیر میشوند و نه خود زن و شوهر در زمینه بخشش و گذشت و تکلیف آینده فرزندان ، احساس ناراحتی و عذاب وجدان دارند .
و اینگونه میشود که این مبغوض ترین حلال خداوند ، آنچنان عادی شده است که در کمتر خانواده ای موارد طلاق دیده نمیشود !
در این میان جای خالی عدم تبلیغ فرهنگ اصیل اسلامی واقعا حس میشود ! مبلّغان حوزه دین کجایند ؟ روحانیون علم دین خوانده چه میکنند ؟ مسئولین فرهنگی کشور کجا مانده اند ؟ اینکه ما فرایند ازدواج را سهل بگیریم و طلاق را سخت و طولانی کنیم ، آیا دردی از این داغ کم میکند ؟!
آیا زمان آن نرسیده که برای این مستحب موکد فرهنگ سازی درست کنیم تا دچار این عادی سازی طلاق نشویم ؟
گاهی در راستای کاهش ازدواج و افزایش روابط خارج از خانواده ،کودک همسری را ترند میکنند و بعد مشخص میشود بانی این کار سخیف، سازمان سیا و بودجه مستقیمی که آمریکا برای آن تعیین کرده بوده است و گاهی برای تسهیل طلاق و فرو ریختن کیان خانواده ، داعیه دار بخشیدن حق طلاق به زن با شعار تساوی حقوق مرد و زن میشوند ، و ما میمانیم حیران که کدامیک از اینها محلی از اعراب دارد وقتی که خانه از پای بست ویران است ؟ مجلس ، رسانه ها ، دولت و سازمانهای فرهنگی که باید در صف اول تسهیل ازدواج باشند چه شده است که تسهیل طلاق را سر لوحه امور خود قرار داده اند و به هر بهانه ای ،در صدد قبح شکنی از طلاق بر می آیند ؟
ایجاد روابط آزاد خانواده ها و عدم وفاداری زوجین ، نارضایتی در روابط جنسی ، اختلاف طبقاتی زوجین ، نداشتن زمانی برای حرف زدن در عین اعتیاد داشتن به شبکه های اجتماعی ، از مهمترین عوامل ذکر شده برای طلاق است ، که بعضا در خانواده هایی که از رفاه اجتماعی بالایی برخوردارند بیشتر هم دیده میشود و این یعنی فقر و بیکاری آنچنان هم در این روند موثر نیست !
اینها همگی نشان دهنده تغییر سبک زندگی مردمی است که روزگاری غیرت داشتند و رگشان برای ناموسشان باد میکرد و از طرفی به جای کمیت ثروت ، به کیفیت آن می اندیشیدند و تکیه شان به حلال بودن نانی بود که با بازوی خود و عرق جبین به دست می آوردند و حاصل آن هم میشو زندگی های شیرین و بادوامی که حاصلش پرورش فرزندان دلیری چون حاج همت ها و سردار سلیمانی ها میشد .
ولی حالا به واسطه تمدن بدون اصالت غربی، نه زیر بار تعهد و مسئولیت ازدواج میخواهند بروند نه فرزند . در تمدن افسار گسیخته ای که ازدواج سفید را زیر یک سقف، بدون هیچ تعهد ،تبلیغ میکند و بچه دار شدن را مانع و محدودیتی برای پیشرفت میداند، و گذشت و کوتاه آمدن را اوج حقارت و ذلت معرفی میکند ، قطعا طلاق چونان عوض کردن کفشی با کفش دیگر است !
و این میان چه کسی میداند که عاطفه و روح انسانی هر اندازه هم که خود را متظاهر به قوی و مستحکم بودن کند ، از داخل خرد شده و تهی میگردد .
ختم کلام اینکه به داد فرهنگ برسید ! به داد جوانان برسید ! به داد خانواده ها برسید ! ازدواج که فروپاشد ، خانواده فرو پاشیده است و به دنبالش یک جامعه ! گاهی زود دیر میشود .
منبع: افکار نیوز