گریه متعادل برای اموات

مسند ابن حنبل عن ابن عبّاس:

ماتَت رُقَیةُ ابنَةُ رَسولِ اللّهِ(ص)، فَقالَ: اِلحَقی بِسَلَفِنَا الخَیرِ عُثمانَ بنِ مَظعونٍ.

قالَ: وبَکتِ النِّساءُ، فَجَعَلَ عُمَرُ یضرِبُهُنَّ بِسَوطِهِ، فَقالَ النَّبِی(ص) لِعُمَرَ: دَعهُنَّ یبکینَ، وإیاکنَّ ونَعیقَ الشَّیطانِ.

ثُمَّ قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): مَهما یکن مِنَ القَلبِ وَالعَینِ فَمِنَ اللّهِ وَالرَّحمَةِ، ومَهما کانَ مِنَ الیدِ وَاللِّسانِ فَمِنَ الشَّیطانِ.

وقَعَدَ رَسولُ اللّهِ(ص) عَلی شَفیرِ القَبرِ وفاطِمَةُ إلی جَنبِهِ تَبکی، فَجَعَلَ النَّبِی(ص) یمسَحُ عَینَ فاطِمَةَ بِثَوبِهِ رَحمَةً لَها.[۱]

مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابن عبّاس ـ:

رقیه دختر پیامبر خدا(ص) در گذشت. پیامبر خدا فرمود: «به سَلَف نیکمان عثمان بن مظعون، ملحق شو». زنان گریستند. عمر، شروع به زدن آنها با تازیانه کرد. پیامبر(ص) به عمر فرمود: «بگذار گریه کنند، و شما زنان هم از شیونِ شیطانی بپرهیزید».

سپس فرمود: «هر چه از دل و چشم باشد [یعنی سوز و اشک]، از جانب خدا و رحمت است، و آنچه از دست و زبان باشد [یعنی مو کندن و زدن و خراشیدن صورت و سخنان غیر خداپسندانه گفتن]، از شیطان است».

سپس پیامبر خدا(ص) بر لبه قبر نشست و فاطمه(س) در کنارش گریه می کرد و پیامبر(ص) دلسوزانه اشک های او را با جامه خود، پاک می کرد.

[۱]. مسند ابن حنبل: ج ۱ ص ۷۱۸ ح ۳۱۰۳، مسند الطیالسی: ص ۳۵۱ ح ۲۶۹۴، الطبقات الکبری: ج ۸ ص ۳۷، سیر أعلام النبلاء: ج ۲ ص ۲۵۱ کلّها نحوه، کنز العمّال: ج ۱۵ ص ۶۲۱ ح ۴۲۴۷۶؛ بشارة المصطفی: ص ۲۷۳ نحوه وفیه «زینب» بدل «رقیة»، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۴، ص ۲۸۲.