زیرک واقعی از نظر امام صادق (ع)

الکافی عن مرازم:

دَخَلتُ أنَا وعَمّارٌ وجَماعَةٌ عَلی أبی عَبدِ اللّهِ(ع) بِالمَدینَةِ، فَقالَ: ما مُقامُکم؟ فَقالَ عَمّارٌ: قَد سَرَّحنا ظَهرَنا، وأَمَرنا أن نُؤتی بِهِ إلی خَمسَةَ عَشَرَ یوما.

فَقالَ: أصَبتُمُ المُقامَ فی بَلَدِ رَسولِ اللّهِ(ص) وَالصَّلاةَ فی مَسجِدِهِ، وَاعمَلوا لِاخِرَتِکم وأَکثِروا لِأَنفُسِکم، إنَّ الرَّجُلَ قَد یکونُ کیسا فِی الدُّنیا فَیقالُ: ما أکیسَ فُلانا! وإنَّمَا الکیسُ کیسُ الآخِرَةِ.[۱]

الکافی ـ به نقل از مرازم ـ:

من و عمّار و عدّه ای، در مدینه خدمت امام صادق(ع) رسیدیم. فرمود: «کجا اقامت دارید؟».

عمّار گفت: شترهایمان را در چراگاه رها کردیم و گفتیم پانزده روز دیگر، آنها را برایمان بیاورند.

فرمود: «به [فضیلت] اقامت در شهر پیامبر خدا(ص) و نماز در مسجد او نایل آمده اید. برای آخرتتان کار کنید و بر توشه [آخرتِ] خود بیفزایید. ممکن است شخصی در کار دنیا زیرک باشد و گفته شود: فلانی آدم بسیار زیرکی است؛ امّا زیرک واقعی، کسی است که در کار آخرت، زیرک باشد».

[۱]الکافی: ج ۴ ص ۵۵۷ ح ۲، وسائل الشیعة: ج ۱۰ ص ۲۷۲ ح ۱۹۳۶۶، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۴، ص ۴۳۲.