چرا افراد باهوش شاد نیستند ؟

افراد باهوش ممکن است که خانواده، پول و کار خیلی خوبی داشته باشند، اما گاهاً دچار انزوا و اندوه بشوند. همانطور که "ارنست همینگوی" می گوید:"شادی کمترین چیزی است که در افراد باهوش یافت می شود".

البته این موضوع را نمی شود به کل افراد باهوش تعمیم داد؛ با این حال عوامل احتمالی که موجب عدم نشاط در افراد باهوش می شوند را در زیر فهرست کرده ام:

1- هرچیزی را بیش از حد تحلیل می کنند!

باهوش ها overthinker های خوبی هستند ؛ یعنی به هر اتقاقی که در زندگی شان می افتد بیش از حد فکر می کنند. حالا فرض کنید این اتفاق، ناخوشایند باشد و در حل کردنش هم دچار مشکل بشوند!
 

2-استانداردها و آرمان های بزرگی دارند.

اغلب افراد باهوش به آرمان های بزرگی فکر می کنند و با دستاوردهای کوچک در زندگی شان قانع نمی شوند. شاید دارای نوعی نگرش کمال گرایی در جنبه های مختلف زندگی هستند.

3-بر خودشان خیلی سخت می گیرند!

افراد باهوش معمولاً به سادگی از کنار رفتار خود نمی گذرند؛ با هر اشتباه یا شکست، خودشان را سرزنش می کنند.مثلاً کافیه شب هنگام، موقع خواب یاد یک کاری بیافتند که درست انجام نداده اند! احساس گناه، کلافگی و مرور افکار منفی، خواب را بر چشم آنها حرام می کند!

4- ضعف در ارتباطات عمیق

معمولاً افراد باهوش احساس تنهایی می کنند و می گویند کسی ما را درک نمی کند و آنطور که باید، از زحمات ما قدردانی نمی شود. تحقیقات علمی بر این مسئله تاکید دارند که افراد با ضریب هوشی بالا در مقایسه با افراد با ضریب هوشی متوسط دچار ضعف بیشتری در ارتباطات اجتماعی هستند. باهوش ها معمولاً در حال زندگی نمی کنند؛ اتفافات کوچک، زیبا و ساده ی زندگی شاید موضوع جالبی برای گفتگوهای و تعاملات خانوادگی و اجتماعی آن ها نباشند و حتی در لحظات زیبای زمان "حال" خود، به برنامه ها و تصمیمات خود در "آینده" فکر می کنند.

در آخر این نکتهٔ مهم را بگویم که "شاد بودن" خودش یه نوع هوشمندی است. باهوش باشید!