این گیاه برای معده مقوی است
به گزارش کارگرآنلاین، فارسی این گیاه شنگ است، در شیراز و اصفهان به شنگ آلاله و در خراسان ریش بز خالدار خطاب می کنند. به این گیاه قندرون، سنسفیل، تسلسفیل، اسپلنج و اسفلنج هم می گویند. در عربی نوع چمنی این گیاه که برگ های آن باریک تر از شنگ می باشد، لحبه النبس و زنب الخیل است. ولی در عراق و شامات به آن اذناب الخیل می گویند.
شنگ در چمنزارهای نمناک شمال ایران، عمارلو، بین کبوترچای و زردچین، ایسپیلی ییلاق دامنه البرز، مخصوصا افجه و نارون می روید و نوع چمنی این گیاه در مغرب ایران، تفرش، اراک، کوه شاهو و کردستان زیاد است، و در اروپا به علت زیبایی گل این گیاه، شنگ پرورش می دهند. گیاه شناسان قدیم نوع حقیقی شنگ را نر و نوع چمنی را ماده می دانستند، و در زبان فرانسه به شنگ یارب دوشوو گویند و در فاصله اردیبهشت تا تیرماه ظاهر می شود.
گیاه شنگ برای معده مقوی است و مصرف موضعی ریشه این گیاه در درمان عفونت و از بین بردن ترشحات گوش موثر است. برگ های گیاه شنگ از خونریزی معده جلوگیری می کند. اگر مسموم شدید از ریشه این گیاه استفاده کنید. برای رماتیسم مفید است و آب ریشه خام شنگ زگیل را از بین می برد. برای مسلولین (گرفتاران بیماری سل) نفع بسیار دارد. گل این گیاه را بر روی محل سوختگی قرار دهید تا از قدرت التیام آن برای سوختگی پی ببرید!
خواص ریشه گیاه شنگ
ریشه گیاه شنگ دارای لعاب بوده و کمی تلخ است و خوردن آن اشتها را فوق العاده زیاد می کند. ریشه شنگ خلط آور و نرم کنده سینه و التیام دهنده زخم ها می باشد. از برگ های شنگ در سالاد استفاده می کنند و ایرانیان آن را مانند کاهو و کاسنی با سرکه و بدون آن می خورند، چون بسیار خنک می باشد خوردن برگ های شنگ اسهال و خون ریزی معده را بند می آورد همچنین از خون ریزی سینه جلوگیری می کند و برای مسلولین (گرفتاران بیماری سل) نافع است.
گیاه شنگ به میزان زیاد از اسهال و خونریزی جلوگیری کرده و ریشه آن مقوی‌تر از برگش است، ضمن اینکه شنگ در تحلیل ورم و تقویت اعصاب نیز مفید است. مصرف موضعی پودر گل و ریشه گیاه باعث تسریع التیام در روی زخم های چرکی و متعفن سودمند می باشد. ضماد آن را برای التیام عصب قطع شده مفید دانسته اند. ضماد گل شنگ با موم، جهت سوختگی با آتش مفید است. ریشه این گیاه در طب سنتی جهت سمیت‌زدایی بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد، حکیم محمد بن زکریای رازی خوردن ریشه گیاه شنگ را پادزهر سموم می دانست. عصاره گیاه شنگ که در طب سنتی ایران طرثوت خوانده شده است پادزهری قوی است و در ساختن تریاق فارون به کار می رود. برای معالجه نزله ریوی، نقرس، رماتیسم و امراض جلدی جوشانده شصت گرم ریشه شنگ را تجویز کرده اند.
اگر این گیاه را پُختید هرگز آب آن را دور نریزید بلکه آن را بنوشید، زیرا منافع شنگ در آب جوشانده آن جمع می شود، عصاره شنگ جهت درمان کچلی و زخم های جلدی مفید است.
ضمن اینکه شنگ در تحلیل ورم و تقویت اعصاب نیز مفید است. مصرف شنگ در معالجه روماتیسم، نقرس و امراض جلدی موثر دانست و مصرف ۶۰ گرم از جوشانده آن به این منظور توصیه می شود.
متخصص داروسازی سنتی می گوید: این گیاه در طب سنتی ایران از اهمیت ویژه‌ای در درمان برخی از بیماری‌ها برخوردار است.
وی در خصوص فواید درمانی گیاه شنگ تصریح کرد: این گیاه در درمان زخم‌های گوارشی و ریه مورد استفاده قرار می‌گیرد و عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی از جمله خونریزی‌های رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال نیز موثر است.
وی با تأکید بر اینکه مطالعات فارماکولوژیک نشان‌دهنده موثر بودن عصاره این گیاه در درمان زخم معده و بیماری کولیت است، در پایان خاطرنشان کرد: اثرات ضد درد عصاره این گیاه در پژوهش‌های حیوانی به اثبات رسیده، مصرف آن در افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی توصیه نمی‌شود.
به گفته یک محقق مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی، شنگ به میزان زیاد از اسهال و خونریزی جلوگیری کرده و ریشه آن مقوی‌تر از برگش است.
به گفته وی، آب ریشه خام گیاه شنگ در از بین بردن زگیل اثرگذار است. وی افزود: در شنگ ماده موثره‌ای وجود دارد که برای سلامتی کبد، شش و قلب مفید است. وی مصرف شنگ را در شب تسکین‌دهنده درد و سرفه دانست و مصرف آن را با روغن‌زیتون آرامبخش دانست.
وی در ادامه یا بیان اینکه تمام مواد مغذی شنگ در آب پخته شده آن یافت می‌شود، به افراد توصیه کرد به هیچ وجه آب جوشانده آن را دور نریزند.
گیاه "شنگ" موثر در درمان کولیت و بیماری التهابی روده است .مصرف این گیاه به صورت یک سبزی خوراکی یا در بسیاری از غذاهای محلی مانند آش می‌تواند به‌عنوان یک فرآورده طبیعی مکمل در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها مفید باشد.
