چگونه می توانیم کودکمان را شجاع تربیت کنیم؟

به گزارش کارگر آنلاین افراد شجاع اعتماد به نفس بالایی دارند و از اینکه واقعیت را به زبان بیاورند واهمه ای ندارند. از انجایی که شخصیت و شجاعت افراد از همان دوران کودکی شکل می گیرید این مسئله که چگونه می توانیم کودکمان را شجاع تربیت کنیم از اهمیت زیادی برخوردار است ما در این مقاله به راه های اساسی برای تربیت فرزند شجاع و جسور می پردازیم .

کودک،شجاعت،ترس، تشویق کردن، حرف گوش کن، اعتماد به نفس، ریسک، خانواده ایرانی، تربیت کودک با کودک همراه باشید

مجبور کردن کودک به روبرو شدن با عامل ترس آور به نتیجه خوبی نمی‌انجامد. مطمئناً شما هم نمی‌خواهید او را مجبور به این کار کنید بلکه می‌خواهید شرایطی فراهم کنید که کودک احساس کند که می‌تواند بر موقعیت ترسناک تسلط داشته باشد. بهترین راه برای رسیدن به این هدف این است که با کودک همراه شوید.

همراه شدن یعنی: ۱. از کودک سوال کنید که آیا می‌خواهد چیزی را امتحان کند که کمی او را می‌ترساند و ۲. به او اطمینان دهید که در تمام مدتِ مواجهه با عامل ترس آور در کنار او خواهید ماند.

کودک را تشویق کنید شجاع باشد

از تشویق غفلت نکنید. به کودک بگویید که می‌تواند شجاع باشد چرا که او چیزی از شخصیت‌های شجاعی که می‌شناسد کم ندارد. برای او از شخصیت‌های شجاع مورد علاقه‌اش مانند شخصیت‌های کتابها، کارتونها و فیلم ها به عنوان نمونه‌های شجاعت مثال بزنید (البته شخصیتهایی که با فرهنگ و سبک زندگی ما همخوان باشند)، این به معنای مقایسه کردن نیست. شما فقط به کودک می‌گویید که قهرمان‌ها شجاعند چون با ترسهایشان روبرو می‌شوند و او هم می‌تواند یک قهرمان باشد. البته نباید طوری رفتار کنید که کودک احساس کند می‌خواهید او را تحت فشار بگذارید. اگر این کار با ظرافت انجام شود کودک از آن استقبال می‌کند. همچنین در طی مدتی که کودک با ترس خود روبرو می‌شود عباراتی مانند "همینه"، "تو خیلی شجاعی"، "می‌دونستم که از پَسِش برمی‌آی"، "من به این همه شجاعت تو افتخار می‌کنم" را به او بگویید. می‌توانید از سایر پاداشها نیز استفاده کنید.

خوب گوش کنید

اگر کودکتان نیاز به حرف زدن دارد، بایستید و به چیزی که برای گفتن دارد خوب گوش دهید. او نیاز دارد احساس کند که افکارش، احساساتش، خواسته‌ها و نظراتش مهم هستند. به او کمک کنید با نام گذاشتن روی احساساتش با آنها راحت کنار بیاید.

بگویید «می‌فهمم که ناراحتی چون نمی‌توانی به آن مهمانی بروی.»با پذیرفتن احساساتش بدون قضاوت درباره آنها، به احساسات او اعتبار می‌بخشید و نشان می‌دهید که برای چیزی که می‌خواهد بگوید ارزش قایلید. اگر عواطف خودتان را با او سهیم کنید مثلا اگر بگویید:«من نگران مامان بزرگم. خیلی مریضه»، او هم در بیان احساسات خودش اعتماد به نفس پیدا می‌کند.

بخش مهمی از شکل‌گیری اعتمادبه‌نفس کودک به انتخاب‌های مستقل او بستگی دارد. حتی اگر انتخاب‌های درست و بجایی نباشد. مطمئن باشید پس از چند بار، انتخاب‌های درستی خواهد داشت چون به خودش اعتماد دارد.

بگذارید ریسک کند

به فرزندتان بیاموزید حتی اگر نتیجه نهایی آنچه انتظارش را داشته، نباشد، اینکه راه مورد علاقه خود را انتخاب و برای انجام آن تلاش کند، ارزشمند است و بخش زیادی از کار را پیموده است اما این تفکر مخصوص افرادی است که اعتمادبه‌نفس دارند و از به نتیجه نرسیدن نمی‌ترسند. فرزندتان را ترغیب کنید در فعالیت‌های گروهی در مدرسه‌ مانند عضویت در تیم‌های ورزشی، گروه‌های موسیقی یا حتی گروه‌های علمی شرکت کند. با این کار او فرصت نشان دادن توانایی‌هایش را به دست می‌آورد و حتی ممکن است در این گروه‌ها به عنوان سرگروه نقش‌هایی را برعهده بگیرد که در تقویت اعتمادبه‌نفس او نقش زیادی خواهد داشت.

اقدام دیگری که می‌توانید انجام دهید، برنامه‌ریزی برای گردش‌های کوتاه اما هیجان‌انگیز خانوادگی است؛ دوچرخه‌ای کرایه و مسیری را از قبل انتخاب کنید و به فرزندتان بگویید یک گردش غیرمنتظره دارید. مسیر حرکت را به او نگویید.بگذارید در عمل انجام شده قرار بگیرد، ترس را بیازماید و اعتماد به‌ نفسش افزایش پیدا کند

کمک کنید کودک با ترس هایش مواجه شود

باید به کودک کمک کرد با ترس های خود مواجه شود و از آنها نگریزد.اجازه دهید کودک در رابطه با ترس ها و علت انها با شما صحبت کند، هیچ گاه فرزندتان را به دلیل ترسی که دارد مسخره نکنید حتی اگر علت آن از نظر شما مضحک است. اجازه دهید کودک نگاه واقع بینانه به موضوع ترس پیدا کند و سپس به دنبال راهی برای مقابله با آن باشد. برای مثال اگر فرزندنتان به دلیل تاریکی از داخل کمد اتاقش می ترسد کمد را خالی کنید و اجازه دهید وسایل آن را دوباره خود او داخل آن قرار دهد .

الگو باشید

اگر می خواهید شجاعت در فرزندنتان شکل بگیرد، بهترین و موثرترین راه این است که خود شما نیز شجاع باشید. بهترین روش اموزش، آموزش عملی است. کودکان رفتار والدین خود را نوعی ارزش می دانند و تلاش می کنند از ان تقلید کنند.پس از این به بعد به اعمال خود بیشتر توجه داشته باشید .