خندیدن در زندان‌های رژیم بعثی ممنوع بود
«مرتضی سرهنگی» نویسنده و پژوهشگر ادبیات دفاع مقدس با تاکید براینکه آنچه ما را متحول میکند مطالعه است، اظهار داشت: همواره در تاریخ مطالعه کرده‌ایم که هرگاه به کشور عزیزمان ایران حملهای شده است کتابخانههای آن را به آتش کشیده‌اند تا فرهنگ و گذشته ما را نابود کنند و این مسئله بخاطر اهمیت فرهنگ است.
وی نگارش ابعاد مختلف خاطرات دفاع مقدس را ضروری دانست و با تاکید براینکه پژوهش‌های مختلفی در زمینه ادبیات دفاع مقدس صورت گرفته و سرفصل‌های جدیدی برای رویکرد ادبیات دفاع مقدس وجود دارد، افزود: کتابخانه تخصصی جنگ حوزه هنری یکی از ظرفیت‌های مهم دفاع مقدس است که می‌توانیم اتفاقات جدیدی از آن استخراج کنیم.
سرهنگی به اهمیت ادبیات اردوگاهی و بازداشتگاهی پرداخت و با بیان اینکه بسیاری از خاطرات اسیران ما در زندان‌های رژیم بعثی عراق فوق‌العاده است و نوع نگاه آن‌ها به جنگ را نشان می‌دهد، ادامه داد: اسیران ایرانی در دوران اسارت خود در جاهایی زندگی کرده‌اند که خندیدن ممنوع بوده است و سرباز عراقی تحمل نداشت که اسیر ایرانی بخندد و وقتی اسیر ایرانی می‌خندید به سرباز عراقی می‌گفت تو جسم من را به اسارت در آورده‌ای و نمی‌توانی روح من را اسیر کنی.
این پژوهشگر ادبی به ذکر نمونه‌‌های از خاطرات اسیران ایرانی اشاره کرد که پس از لبخند مورد برخورد سربازان عراقی قرار گرفته و ادامه داد: اسیران ما حق دارند کابوس ببینند چون در سرزمینی به اسارت در آمده‌اند که حتی خندیدن در آن ممنوع بوده است.
