در زمانی که خداوند قرآن را نازل فرمود الکل کشف نشده بود، پس چرا حرام شده است؟

به گزارش کارگر آنلاین ، ولی باید به این نکته توجه داشت که برای اینکه حکم موضوعی را بفهمیم لازم نیست که حتماً آن موضوع در زمان پیامبر (ص) هم موجود بوده و حکمی برای خصوص آن بیان شده باشد، بلکه برای فهمیدن حکم یک موضوع خارجی گاهی از مناط و علتی که توسط پیامبر (ص) و یا ائمه معصومین (ع) برای احکام بیان شده استفاده می ­شود، به این معنی که اگر در روایتی حکمی بیان گردد و همان روایت و یا روایتی دیگر علت آن حکم را نیز بیان نماید، چنانچه این علت در موضوع دیگری هم پیدا شود، آن حکمی که در روایت آمده بود، شامل این موضوع هم خواهد شد و در این مورد ملاکی که در روایات برای حرمت خمر و مسکرات بیان شده، مست کنندگی می­ باشد [2] که در واقع این مست کنندگی اثر آن مقدار الکلی است که در آن­ها موجود است. البته جزئیات این بحث و مباحث دیگری که طی آن سیر استنباط یک حکم بررسی می ­شود را باید در مباحث تخصصی فقهی جستجو نمود.

پی نوشت ها:

[1]  آب‏جو 4 الی 6 درصد، شراب 16 تا 20 درصد و عرق یا ویسکی تا 40 درصد در بردارنده ماده سکرآور الکل می‏ باشند. (برگرفته شده از کتاب «الکل و فراورده­های آن». این کتاب در بخش کتابخانه «پایگاه حوزه» موجود است.

[2] از این جمله است روایاتی که در علل الشرایع ج2 ص 476 باب علت تحریم خمر آمده است.