چرا حضرت نوح همسر خود را طلاق نداد با اینکه همسرش جز انسانهای هلاک شدنی بود؟

در خصوص این سوال  و اینکه انبیایی مانند حضرت نوح و لوط (علیهما السلام) چرا همسرانشان را طلاق ندادند پاسخ هایی ارائه شده است. مانند :
1. کفر خود را آشکار و علنی نکرده بلکه در باطن کافر بوده و با کافران همکاری داشته اند ،ولی به ظاهر ادعای ایمان داشته اند. در این صورت که آن ها منافقانه ادعای ایمان داشته ، ولی در باطن کافر بوده و در مسیر پیامبر سنگ اندازی کرده اند ، حضرات نوح و لوط هم موظف بوده اند با آن ها مدارا کنند تا شاید متنبه شوند و مؤمن واقعی گردند.

این احتمال قوی است . در غالب تفاسیر هم آن ها را منافق و کافر واقعی و مؤمن ظاهری شمرده اند.علاوه این آیات در وهله اول برای انذار بعضی همسران رسول خدا آمده که در ظاهر مؤمن به رسول خدا و در باطن غیر مؤمن بودند و این نشان از نفاق آن ها دارد.

2.حکم جدایی زن و مرد مؤمن و کافر در اسلام بعد از هجرت و با قوت گرفتن اسلام و پیدا شدن مدینه النبی وضع شد. (1) قبل از آن در دوران عسرت مکه ، زن و مرد به صرف ایمان آوردن یکی و کافر بودن دیگری از هم جدا نمی شدند. بعید نیست که در شریعت نوح و شریعت لوط (که شریعت حضرت ابراهیم بوده) ، این حکم هنوز وضع نشده بود.

در کنار همه پاسخ ها باید به این مساله هم توجه کرد که یکی از امتحانات انبیاء در داشتن همسران بد بوده است.(2)

اما نکته قابل توجه در این مورد این است که پیامبر عظیم الشانی چون حضرت نوح (علیه السلام) 950 سال در میان قومش آنان را به دین خدا فراخواند در حالیکه در این مدت آنان را نه نفرین کرد و نه ترک نمود اکنون چگونه با اخلاق و مرام و سلوک چنین پیامبری شایسته است که او همسر خویش را تحمل ننموده و متارکه نماید. همسر حضرت نوح (علیه السلام) هم فردی بود مانند سایر افراد بی ایمان قومش، مگر حضرت نوح(علیه السلام) آنان را ترک کرد تا متوقع باشیم همسرش را طلاق دهد؟ این صبوری ، مدارا با جاهلان وتحمل افراد بی ایمان، لازمه اخلاق پیامبری است، چیزی که در سایر انبیاء (علیهم السلام) هم با اختلاف درجه در نبوتشان دیده می شود. لذا تحمل همسر و عدم اقدام به طلاق او از طرف حضرت نوح (علیه السلام) امر عجیبی نیست.

دوست داشتن و مهرورزی نسبت به بستگان کافر
در جریان طوفان نوح و غرق شدن کافران حضرت نوح(علیه السلام) به خدا عرض کرد: فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِی مِنْ أَهْلِی(3)؛و گفت پروردگارا پسرم از کسان من است وخداوند پاسخ فرمود: إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ (4)؛ او در حقیقت از کسان تو نیست او [داراى] کردارى ناشایسته است.

از این گفتگو مشخص می شود که محبت و مهر ورزی، با ایمان، رابطه مستقیم دارد، همچنان که در آیه ای دیگر از قرآن کریم تکلیف این رابطه را مشخص تر بیان میکند:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَکُمْ وَإِخْوَانَکُمْ أَوْلِیَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْکُفْرَ عَلَى الْإِیمَانِ...(5)؛ اى کسانى که ایمان آورده‏ اید اگر پدرانتان و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح دهند [آنان را] به دوستى مگیرید....

کفر و خیانت همسر نوح(علیه السلام)
در خصوص خیانتشان که در قرآن کریم صراحتا بیان شده است :
«ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ کَانَتَا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَیْنِ فَخَانَتَاهُمَا...»(6)
و در خصوص کفر آنان، هم در خود آیه 10 تحریم تعریضی دارد و هم در برخی تفاسیر وارد شده است. مثلا در مجمع البیان آمده:
«به باور «ابن عباس»، زن نوح عنصرى کفرگرا و حق ‏ستیز بود که به جاى ایمان و انجام کارهاى شایسته و همدلى و همراهى با آن حضرت، به مردم مى‏ گفت: هان اى مردم! نوح مردى سبک‏ مغز است و بدین وسیله آنان را از شنیدن دعوت او پراکنده مى‏ ساخت؛ و اگر یکى از آنان ایمان مى‏ آورد، با خبر چینى و جاسوس بازى او را به استبدادگران معرفى مى‏ کرد.»(7)

منابع:
1.تحریم/10
2. سایت پاسخگو
3. هود/45
4. هود/46
5. توبه/23
6.تحریم/10
7. مجمع البیان، طبرسی، ج10، ص479