امام هادی (ع): چراغ هدایت در ظلمت‌کده‌های سامرا
امام علی النقی الهادی (ع)، دهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، در نیمه ذی‌الحجه سال 212 هجری قمری در حوالی مدینه منوره چشم به جهان گشود. ایشان در دورانی پر از خفقان و تزویر، بار سنگین امامت را بر دوش کشیدند و با تدبیر و حکمت، راه حق و حقیقت را برای شیعیان روشن ساختند.
دوران امامت امام هادی (ع) مصادف با حکومت خلفای عباسی بود که همواره در تلاش بودند تا نور امامت را خاموش کنند. ایشان در سال 233 هجری قمری به اجبار به سامرا، پایتخت خلفای عباسی، منتقل شدند و تا پایان عمر شریف خود تحت نظر و مراقبت شدید قرار داشتند. با وجود این محدودیت‌ها، امام هادی (ع) از هیچ تلاشی برای هدایت و ارشاد مردم دریغ نکردند.
امام هادی (ع) با تربیت شاگردانی برجسته و تبیین معارف الهی، توانستند مکتب تشیع را در برابر انحرافات و کج‌اندیشی‌ها حفظ کنند. ایشان با پاسخگویی به شبهات و سوالات، و تبیین مبانی اعتقادی، به تقویت ایمان و بصیرت شیعیان کمک شایانی نمودند.
یکی از مهم‌ترین اقدامات امام هادی (ع)، ساماندهی وکالت در مناطق مختلف بود. ایشان با تعیین نمایندگانی در شهرها و روستاهای دورافتاده، ارتباط خود را با شیعیان حفظ کردند و به حل مشکلات و نیازهای آن‌ها رسیدگی نمودند.
امام هادی (ع) در دوران امامت خود، همواره بر اهمیت صبر، تقوا، و پیروی از دستورات الهی تاکید داشتند. ایشان با رفتار و کردار خود، الگویی کامل از یک انسان کامل را به نمایش گذاشتند و به همگان آموختند که چگونه در سخت‌ترین شرایط، می‌توان بر اصول و ارزش‌های انسانی پایبند بود.
سرانجام، امام علی النقی الهادی (ع) پس از سال‌ها تحمل رنج و سختی، در سوم رجب سال 254 هجری قمری در سامرا به شهادت رسیدند و در همان شهر به خاک سپرده شدند. مرقد مطهر ایشان، امروزه زیارتگاه عاشقان و دلدادگان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است.
یاد و خاطره امام هادی (ع) همواره الهام‌بخش شیعیان در سراسر جهان بوده و راهنمای آنان در مسیر حق و حقیقت است. باشد که با پیروی از سیره و روش آن امام همام، بتوانیم در مسیر سعادت و کمال گام برداریم.
