دویست و بیست و یکمین نشست تخصصی حکمرانی قرآنی با محوریت حکمرانی امام حسن مجتبی علیه‌السلام برگزار شد
به گزارش کارگر آنلاین ، در این نشست، حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی حسین زاده، دبیرکل بنیاد قرآن، ضمن ابراز خرسندی از برگزاری این تکرار موقعیت‌های طلایی، بر اهمیت موضوع هدایت جامعه در قرآن و نقش اهل بیت علیهم‌السلام در الگوپذیری تاکید کرد و گفت: «امام حسن علیه‌السلام برخلاف تصور عمومی، در نظام حکمرانی خود بر هدایت و گفتمان قرآنی تمرکز داشتند و با شیوه‌های خاص خود، زمینه‌سازی برای گفتمان سازی قرآنی و گفتگوهای فکری در جامعه را فراهم ساختند.»
وی افزود: «سؤال مهم این است که اگر امام حسن علیه‌السلام صلح نمی‌کردند، چه می‌شد؟ بررسی وضعیت سپاه و شرایط زمانه نشان می‌دهد که اوضاع و امکانات، اجازه جنگ مستقیم را نمی‌داد و این در حالی بود که سپاهیان امام از عناصر متضاد و خیانتکار برخوردار بودند. بنابراین، تصمیم به صلح، تنها راه و استراتژی منطقی در آن شرایط بوده است.»
در ادامه، حجت‌الاسلام و المسلمین محمدرضا نوراللهیان نیز تأکید کرد: «از منظر حکمرانی اسلامی، مقطع زمانی از ۲۱ رمضان ۱۳۴۰ تا ۲۵ رجب ۱۳۶۰، یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخ است. در اندرون این دوره، امام حسن علیه‌السلام نشان دادند چگونه می‌توان از شرایط پرچالش و بحران‌های داخلی و خارجی عبور کرد و همزمان مسیر هدایت جامعه را حفظ نمود. نگرانی دشمنان و روایت‌هایی نادرست در منابع سنی در مورد اختلاف بین امام حسن و امام حسین، نباید مانع درک صحیح و عمیق از آن دوران باشد؛ زیرا آن‌ها هر دو امام و معصوم هستند و تصمیم‌گیری در چنین شرایطی نیازمند بصیرت و حکمت است.»
در همین راستا، محمود شاه شرقی، پژوهشگر حکمرانی، به تحلیل تغییر پارادایم حکمرانی در روزهای منتهی به امضای صلح امام حسن علیه‌السلام پرداخت و گفت: «امام حسن علیه‌السلام در آن روزها، سپاهی قدرتمند برای مقابله با معاویه داشتند، اما به دلایل متعددی، از جمله تهدید جان و ترویج شایعات، ناگزیر به پذیرش صلح شدند. این تغییر پارادایم، منجر به استقرار سلطه بنی‌امیه و افزایش ظلم و استبداد شد که تا امروز آثار تلخی در تاریخ اسلام بر جای گذاشته است.»
این نشست، تأکید کرد که درک صحیح از تاریخ و الگوهای حکمرانی امام حسن علیه‌السلام، می‌تواند راهگشای تصمیمات امروز و فردای ما در حوزه حکمرانی فرهنگی و اجتماعی باشد و راهبردهای آینده‌نگرانه و مبتنی بر معنویت و استراتژی‌های حکیمانه را تقویت کند.
