وقتی موبایل شما روی مخِ دیگران است!

کارگر آنلاین  |  ما آدم‌های این دوره و زمانه، در کنار بهره‌های فراوانی که از وسایل الکترونیکی و ارتباط جمعی می‌بریم، گاهی دچار مشکلاتی نیز می‌شویم. یکی از این وسایل گوشی تلفن همراه است. در کنار هزینه‌های اضافی و صرف زمان و انرژی بیشتری که صرف این وسیله می‌کنیم، با وجود کاهش ارتباطات حضوری با آشنایان و خویشان که به دلیل استفاده بیشتر از آن، با ورود به شبکه‌های مجازی در زندگی‌مان رخ می‌دهد، باز هم از گوشی تلفن همراه استفاده می‌کنیم. قرار نیست استفاده از این وسیله را زیر سؤال ببریم، اما توجه به این نکته برای ما بی‌ثمر نخواهد بود، اگر بیندیشیم که ممکن است مشکلاتی نیز در پی استفاده از موبایل، در زندگی هر یک از ما به وجود بیاید؛ مشکلاتی که برای هر فردی با تجربیاتی گوناگون همراه خواهد بود.

لطفاً با تلفن همراه صحبت نکنید!
مریم همتی ۲۵ سال سن دارد، با بیان تجربیاتی از مزاحمت دیگران به دلیل استفاده نامناسب از گوشی تلفن همراه می‌گوید: «هر روز که از سرکار به خانه می‌آیم ناچار هستم مسیر محل کار تا خانه را با تاکسی طی کنم. بیشتر وقت‌ها یکی پیدا می‌شود که با تلفن همراه صحبت کند. راننده یا مسافری که با تلفن حرف می‌زنند، کارشان واقعاً اعصاب خردکن است. وقتی غروب از سرکار برمی‌گردم، حوصله این را ندارم که یک نفر از مشکلات زندگی‌اش آن هم با صدای بلند، در فضای کوچک تاکسی بگوید. نمی‌دانم چرا در تاکسی اینقدر حرف زدن با تلفن، اعصاب آدم را خرد می‌کند! همین دیروز صبح داشتم به محل کارم می‌رفتم، دیرم شده بود و نگران بودم. از وقتی که در تاکسی نشستم یک نفر با تلفن همراه یکی از مسافران که روی صندلی پشت‌سر من نشسته بود، تماس گرفت. تا محل کارم ۲۰ دقیقه راه است و آن مسافر بی‌آنکه ملاحظه سایرین را کند، تمام راه را با تلفنش حرف زد. با صدای بلند معامله می‌کرد و از شرایط ملکی که می‌خواست بفروشد برای شخص تماس‌گیرنده می‌گفت. فکر می‌کنم تنها من نبودم که کلافه شده بودم بلکه راننده و یک مسافر دیگر هم با نفس عمیقی که می‌کشیدند، از آن وضعیت خوششان نمی‌آمد. جالب اینکه روی داشبورد تاکسی کاغذی چسبیده شده بود که رویش نوشته بود: لطفاً با تلفن همراه صحبت نکنید! معلوم نیست آن مسافر می‌توانست آن نوشته را ببیند یا نه، اما می‌دانم که انرژی همه را با آن فضایی که در تاکسی درست کرده بود، پایین آورد.»

شارژ موبایل مادرت را تمام نکن
برخی از ما دم از این می‌زنیم که چرا دیگران فلان کار را انجام می‌دهند و فلان کار را انجام نمی‌دهند و از بابت مواردی که برایمان خوشایند نیست گلایه‌مند هستیم، اما اگر بخواهیم به قول معروف کلاهمان را قاضی کنیم و با دید عمیق‌تری به ماجرا نگاه کنیم، شاید ببینیم خودمان بخشی از همین گلایه هستیم و در واقع خودمان ممکن است باعث گلایه و شکوه دیگران شده باشیم. در این بین رعایت نکردن آداب استفاده از تلفن همراه، یکی از همین موارد است که ممکن است خودمان از بروز رفتار‌های ناشایست درباره آن گلایه‌مند باشیم، در حالی که خودمان مشابه آن رفتار را از خود نشان دهیم.

آرمان همتی که ۱۷ سال دارد، برای ورود به کلاس‌های درسی خود ناچار است از طریق اپلیکیشن شاد در کلاس آنلاین مدرسه شرکت کند. تا پیش از این او از خواهر کوچک‌تر خود که اهمیتی به شارژ برقی گوشی تلفن همراهش نمی‌داد، گلایه‌مند بود.

تا اینکه کلاس‌های درس شروع شد. او دیگر بیش از خواهر کوچک‌ترش که با بازی، شارژ گوشی را تمام می‌کرد، باتری گوشی‌اش را خالی می‌کند. او می‌گوید: «همیشه از دست خواهرم که هفت سال دارد، ناراحت بودم که چرا حواسش به باتری گوشی تلفن موبایل مادر نیست. او گاهی آنقدر با گوشی همراه مادرمان بازی می‌کرد که باتری‌اش تمام می‌شد، بار‌ها مادرم برای انجام کار ضروری‌اش با گوشی دچار مشکل می‌شد؛ تا اینکه خودم با شروع کلاس‌ها به همین مشکل برخوردم. گاهی یادم می‌رفت که شب قبل گوشی را شارژ کنم، برای همین صبح زود که کلاس‌ها شروع می‌شود، ناچار هستم آن را به شارژر متصل کرده و همزمان در کلاس آنلاین هم شرکت کنم! این کار من مادر را خیلی عصبانی کرده است.»

آداب استفاده از تلفن همراه را نمی‌دانیم
هر چیز آداب و رسومی دارد و استفاده از گوشی تلفن همراه هم آداب خاص خودش را، اما رعایت این نکته ساده انگار برای بسیاری از ما دشوار است.

ساره ملاصالحی، درباره استفاده یکی از همسایگان آپارتمانی که محل سکونتش است، تجربیاتی دارد. این بانوی میانسال می‌گوید: «همسایه طبقه پایین ما عادت دارد بیاید در بالکن و با تلفن همراهش صحبت کند. تا به حال چند بار از مدیر ساختمان خواهش کرده‌ایم تا به او تذکر بدهد که دست کم نیمه شب درون بالکن با صدای بلند باگوشی حرف نزند، با وجود اینکه مدیر ساختمان به او بار‌ها تذکر داده است، اما باز هم همان کار را می‌کند. گویا یکی از بستگانش خارج از کشور زندگی می‌کند و برای اینکه بتواند در وقت مناسبی با آنان صحبت کند باید نیمه شب تماس بگیرد و از آنجا که آنتن‌دهی در منطقه ما ضعیف است، بیشتر ما ناچار هستیم برویم کنار پنجره یا درون بالکن و با گوشی تلفن همراه صحبت کنیم. همسایگان واحد‌های دیگر رعایت این نکته را می‌کنند، ولی این همسایه هیچ ملاحظه‌ای ندارد. دیگر از این وضعیت خسته شده‌ام. گاهی نیمه شب مثلاً ساعت دو یا سه یا چنین وقت‌هایی، با صدای صحبت‌کردنش از خواب بیدار می‌شویم. به دلیل آنتن‌دهی ضعیف منطقه ناچار هستیم رفتار نادرست او را تحمل کنیم. بار‌ها در پاسخ اعتراض‌های ما گفته است، بروید سراغ مخابرات و به آن‌ها شکایت کنید تا آنتن‌دهی منطقه را قوی کنند و من مجبور نباشم برای حرف زدن با موبایلم بروم در بالکن داد بزنم!

موبایل را بیشتر از پیتزا دوست دارم
سمیرا توکلی که ۱۲ ساله است، درباره موبایل نظر جالبی دارد. این دختر نوجوان می‌گوید: «به نظر من موبایل بهترین چیز دنیاست. حتی از پیتزا هم بیشتر گوشی‌ام را دوست دارم. تا همین ماه پیش که هنوز گوشی تلفن همراه نداشتم گوشی مامان یا پدرم را قرض می‌گرفتم، اما حالا برای خودم یک گوشی دارم. به خاطر کلاس‌های مدرسه که آنلاین است مادر و پدرم برایم یک گوشی خریدند. خودشان سرکار بودند و نمی‌توانستند گوشی خودشان را به من بدهند، برای همین یکی برای من خریدند.

خیلی خوب است تا به حال اینقدر راحت و خوشحال نبودم. می‌توانم با گوشی بروم اینترنت و نه تنها در کلاس‌ها شرکت کنم و درس یاد بگیرم که جواب سؤال‌هایم را هم از اینترنت دربیاورم. مخصوصاً که الان نمی‌توانم بروم کتابخانه و مجبور هستم برای تحقیق‌های درسی‌ام وارد سایت‌ها شوم. برای همین گوشی کارم را خیلی راحت کرده است. دیگر تحقیق‌ها یک روز هم عقب نمی‌افتد، همه را زود آماده می‌کنم و فایل‌هایشان را برای معلم‌هایم می‌فرستم. همین دیروز یک تحقیق درس علوم اجتماعی را تا شب آماده کردم و برای معلم فرستادم. به نظر من که هیچ وسیله‌ای به اندازه گوشی موبایل خوب و مفید نیست!»‌

می‌توانیم در ادامه این نوشته به تجربیات خودمان نیز درباره استفاده از گوشی تلفن همراه اضافه کنیم. تجربیات ما، حتی یادآوری آن‌هایی که خودمان در جریانشان بوده‌ایم، می‌تواند ما را بر آن دارد که رفتار بهتری را در رابطه با این وسیله از خود نشان دهیم.