امام صادق(ع) و ابوشاکر دیصانى
در آنجا طفلى بود که با تخم مرغى سرگرم بازى بود، حضرت تخم مرغ را از آن طفل گرفت و به ابوشاکر فرمود: با دقت بنگر، این تخم مرغ چون حصار استوارى است که از همه جهات پوشیده شده، جدار بیرونى آن را پوستى قوى و ضخیم تشکیل داده و زیر آن پوسته نازکى قرار دارد، در داخل آن سفیده سیال و روانى است که در میان آن زردهاى مایع مانند وجود دارد، نه سفیده با زرده مخلوط می‌شود، و نه زرده با سفیده آمیخته مى گردد، تخم مرغ به همین کیفیت ساخته و پرداخته شده، نه چیزى در آن وارد مى‌شود، و نه از درون آن چیزى بیرون مى آید، هم اکنون تو نمى دانى این تخم منشأ حیوانى ماده یا نر است، هنگامى که با شرایط ویژه شکست و باز شود جوجه اى همانند طاوس به رنگ هاى گوناگون از درون آن بیرون مى آید، اى ابوشاکر آیا براى پدید آمدن این تخم مرغ با چنین خصوصیت هایى مدبرى حکیم و آفریننده اى علیم لازم مى دانى یا اعتقاد دارى که این تخم مرغ تصادفى و خود به خود پیدا شده؟!ابوشاکر سر به زیر افکند و مدتى در اندیشه و فکر غرق شد سپس سر برداشت و گفت: بر وحدانیت خداى بى شریک و نبوت بنده اش محمد، و این که تو امام و حجت خدا بر بندگانى شهادت مى دهم، و از مسلک باطلى که تاکنون دچار آن بوده ام توبه مى کنم.در هر صورت اعتقاد به مدبر و کارگردان، و این که نیرویى بر همه هستى حاکم است که همه امور به اراده آن نیرو در جریان است، امرى فطرى و عقلى است، و باور قطعى به این که این نیرو و کارگردان وجود ندارد مسئله اى محال است.فطرت و عقل و آثارى که در عرصه هستى خودنمایى دارند دلیل بر وجود صانعى حکیم و مدبرى علیم، و کارگردانى خبیر است، ولى مسئله اى که در این میان قابل توجه است این است که گروهى هواپرست و اسیر شهوات بى مهار، و وابسته به مادیات و ظواهر، از اعتقاد انسان به نیروى کارگردان با انواع ترفندها و شستشوى مغزى سوءاستفاده کرده و بسیارى و بلکه اکثر مردم را در همه روزگاران در قبول مصداق حقیقى این نیرو و مدبر و کارگردان به اشتباه انداخته و گاهى براى این نیرو و کارگردان که داراى وحدت حقه حقیقیه است بت هاى زنده و بیجان و عناصر و اشجار، و ستارگان و ماه و خورشید را شریک در قدرت و ربوبیت قرار داده و شرک را که ظلم عظیم است به صورت هزاران مکتب و دین بر امت ها تحمیل نموده و از این طریق زمینه انواع فتنه ها و فسادها را در عرصه زندگى انسان آماده ساخته و از نظر رشد و تربیت ضربه هاى جبران ناپذیر به بشر وارد آورده و امنیت روان او را به خطر انداخته و سبب به وجود آمدن اختلافات سنگین و بروز جنگ هاى خانمانسوز گشته اند.
