دولت درپی شکستن قفل عدم ارتباط با آمریکا بود

کارگرآنلاین:«سانتریفیوژها باید بچرخد و زندگی مردم نیز باید بچرخد؛ باید یادمان باشد کشور توسعه می خواهد؛ ما برای بمب که هسته ای نمی خواهیم، به دنبال توسعه ایم و اگر دنبال توسعه هستیم باید درست رفتار کنیم و این بسیار تدبیر می خواهد»، این عبارات از سوی حسن روحانی در 16 خردادماه 92 مطرح شد، عبارتی که توانست مردم طبقات متوسط و رو به پایین جامعه را امیدوار و دلگرم سازد.

اکنون بعد از گذشت چندسال از بیان این وعده به سراغ محمدحسن قدیری ابیانه، عضو شورای بین‌الملل پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، سفیر سابق ایران در استرالیا و مکزیک و تحلیلگر مسائل سیاسی رفته ایم و با او به گفتگو پرداخته ایم، هم اکنون این مصاحبه را پیش رو دارید.

چرا این وعده آقای روحانی محقق نشد و در واقع هم سانتریفیوژها تعطیل شد و هم اوضاع معیشتی مردم بدتر؟

یکی از مطالباتی که حسن روحانی در دوره تبلیغات انتخاباتی تکرار کرد این عبارت بود که چرخ های سانتریفیوژها باید بچرخد به شرطی که چرخ های کارخانه جات ما بچرخد اما بعد این جمله را به نحو دیگری تکرار کرد و گفت: سانتریفیوژها باید بچرخد تا چرخ زندگی مردم نیز بچرخد. اگر بخواهیم با حسن نیت به این شعار و وعده انتخاباتی نگاه کنیم باید بگوییم که رییس جمهور دولت یازدهم با اصول اولیه دیپلماسی و روابط بین الملل کوچکترین آشنایی ندارد و بر تاثیر کارهای خویش آگاه نیست زیرا بیان چنین عبارتی مثل این است که بگوید، من به مافیا باج نمی دهم الا اینکه دخترم را برباید، این جمله بندی حسن روحانی، چنین پیامی دارد و معنایش این است که اگر می خواهید چرخ های سانتریفیوژ ما نچرخد، چرخ زندگی مردم و کارخانجات ما را پنچر کنید. در حقیقت با بیان این عبارت به خارجی ها گرا دادیم تا هرکار دلشان می خواهد انجام دهند.

در همان زمان خانم کلینتون در مصاحبه ای عنوان کرد، ما از طریق نحوه تبلیغات نامزدهای انتخابات ایران در سال 92 دریافتیم که باید تحریم ها را تشدید کنیم، اشتباهات حسن روحانی در قضیه هسته ای از زمانی شروع شد که وی مسئول مذاکرات هسته ای در دولت محمد خاتمی بود. در همان زمان روحانی مطرح کرد که «خط قرمز ما صدور قطعنامه در شورای امنیت است»، بی شک در همان زمان نیز پیامی که دشمن از این عبارت دریافت کرد، این بود که باید چماق قطعنامه علیه ایران را بالا نگه دارد تا ایران تسلیم شود، حتی اگر قطعنامه شورای امنیت خط قرمز ما باشد، نباید حسن روحانی آن را بیان کند. متاسفانه از این اشتباهات آقای روحانی مکررا مرتکب شده اند.

وقتی صراحتا در مذاکرات عنوان می کند، آب خوردن ما هم به مذاکرات وابستگی دارد و یا وقتی وزارت امور خارجه پوستری طراحی کرده و در آن نوشته، هر توافقی بهتر از عدم توافق است و بعد به هنرمندان ما پیشنهاد می دهد، این پوستر را امضا کنند. یعنی می خواهیم سانتریفیوژها تعطیل شود و اوضاع معیشتی مردم هم برایمان اهمیتی ندارد، فقط می خواهیم قفل این عدم ارتباط با آمریکا در دولت یازدهم شکسته شود. حال سوال ما اینجاست که چرا دولت یازدهم چنین پیامی را به دشمن می دهد؟ پاسخ به این سوال روشن است چون همان طور که از زبان مقامات رسمی کشورمان شنیدیم، تعامل با آمریکا اصل است و حقوق هسته ای در قبال آن اهمیتی ندارد.

چرا ایشان سانتریفیوژها را به اقتصاد گره زدند؟ آیا این دو باهم ارتباط داشتند؟

این دو ارتباطی به هم نداشتند اما دولت یازدهمی ها تلاش کردند این دو مسئله را به هم ارتباط بدهند، درست همان طور که آب خوردن را به مذاکرات گره زده و مسئول دیپلماسی کشور ما به طرف خارجی گرا می دهد که برای پیروزی در انتخابات 96 و پیروز نشدن رقیبمان به این توافق نیاز داریم، این مسئله به عینه نشان می دهد که مذاکره کنندگان ما به خاطر منافع جناحی و نه منافع ملی بر سر میز مذاکره حاضر شده اند و حتی به دروغ مسئله سانتریفیوژها را به حل چالش های اقتصادی و بهبود معیشت مردم گره زدند و از ظرفیت های داخلی بهره نمی گیرند.

آیا می توان اینگونه برداشت کرد که شعار تدبیر و امید دولت یازدهم در این حوزه راه به جایی نبرد؟

بله صراحتا می توان بر این مسئله تأکید کرد که شعار دولت تدبیر و امید راه به جایی نبرد و در حقیقت بی فایده بود. اگر این شعاری که رییس جمهور در زمینه چرخیدن سانتریفیوژها و تامین معیشت مردم مطرح کرده، از سرناآگاهی و عدم باشد، قابل چشم پوشی است اما اگر این طور نباشد نشانه فریبکاری است. اتفاقا ایجاد همین انتظار مبنی بر اینکه با برجام اوضاع دگرگون و مشکلات اقتصادی حل می شود، به تشدید رکود کمک کرد، زیرا باعث شد مردم دست از معامله و ساخت و ساز بردارند و منتظر وضعیت بعد از برجام باشند.

دولت یازدهم تمام تمرکز خود را بر حوزه هسته ای معطوف کرده آیا این امر توانست دستاوردی در حوزه معیشت برای مردم ما داشته باشد؟

با قاطعیت باید بگویم که حوزه هسته ای دستاوردی در حوزه معیشت برای مردم ما نداشت زیرا معیشت مردم ما به کار و تلاش خودشان بستگی دارد، ما جزء مسرف ترین ملت ها هستیم و به شدت اسراف می کنیم، ساعت کار مفید در کشور ما پایین است، منتها آنچه مسلم بوده این است که دولت فعلی باتوجه به ناآگاهی مردم وعده داد که اگر چرخ سانترفیوژها بچرخد و یا اگر مذاکره کنیم، معیشت مردم تامین می شود در حالی که این ها به هم ربطی نداشت. ما می توانستیم با تکیه بر ظرفیت های داخلی و اقتصاد مقاومتی وضعیت بهتری را برای مردم کشورمان رقم بزنیم.

بنابراین اینکه برجام بتواند دستاوردی در تامین معیشت مردم داشته باشد، تصور باطل و غلطی است. ضمن اینکه مردم ما بر این باورند که دولت باید معیشت آنها را تامین کند اما پرواضح است که حتی در صورت رفع همه تحریم ها، تغییر آنچنانی در زندگی مردم ایجاد نخواهد شد. اما به هر روی تمام این مسائل باعث نمی شود که ما به دنبال رفع تحریم ها نباشیم و یا به دنبال احقاق حق خود نرویم. بی شک نباید فرصت ها را از دست داد و به امید برجام همه چیز را معطل گذاشت.

شما چه راهکاری را برای برون رفت از وضعیت موجود و تگناهای معیشتی مردم ارائه می دهید؟

بدون تردید اقتصاد مقاومتی که به عمل همه مردم و مسئولان بستگی دارد، راه نجات اقتصاد کشور است و باید برای تحقق اقتصاد مقاومتی، سبک اقتصادی و فرهنگی مردم را نیز تغییر داد و دولت نیز به وظایف خود عمل کند، در 3 سال گذشته فرصت سوزی های متعددی صورت گرفته و باید در اندک زمان باقی مانده تدابیر بهتری اتخاذ کرد و بر ظرفیت ها و توان داخلی بیش از گذشته تکیه کرد. اگر همان زمان که حسن روحانی به عنوان رییس جمهور انتخاب شد، به رهنمودهای مقام معظم رهبری عمل می کرد، تحریم ها خود به خود از هم فرو می پاشید و دشمن خودش عقب نشینی می کرد اما این اتفاق نیفتاد و دچار ضرر و زیان شدیم./عصر امروز