امامزاده علی اکبر(ع)؛امامزاده ای با قدمت ۹۰۰ ساله در شمال تهران

آستان مقدس امامزاده علی اکبر (ع) در منطقه چیذر در شهر تهران قرار دارد، این بقعه به علت واقع شدن در چیذر به نام، امامزاده علی‌اکبر(ع) چیذر شهرت دارد.

آستان مقدس امامزاده علی اکبر(ع) در منطقه چیذر قرار دارد. به گفته راویان محلی تاریخ بنا به قرن پنجم برمی گردد. این امامزاده فاقد شجره‌نامه مشخص و قابل اعتماد می‌باشد اما شجره او را منتسب به علی بن حسین(ع)، امام چهارم شیعیان می‌دانند. بعضی از افراد قدمت امامزاده را مربوط به ۹۰۰ سال قبل می‌دانند و بعضی دیگر آن را مقارن با ورود عبدالعظیم به شهرری می‌شمارند. هرچند که مکان امامزاده علی اکبر، قبل از انقلاب اسلامی صرفاً یک گورستان محلی برای دفن اموات بوده و کمتر زیارت از امامزاده مورد استقبال قرار می‌گرفته‌است اما پس از انقلاب، با آوردن پیکر شهدای جنگ ایران و عراق که در میان آنها، شهدایی با پسوند «چیذری» هم زیاد به چشم می‌خورد و نیز با تشکیل هیئت رزمندگان شمیرانات و حضور محمود کریمی، از مداحان اهل بیت در اعیاد و عزاداری‌ها و گهگاه در شبهای جمعه گلزار شهدای امامزاده علی اکبر به محلی برای برگزاری جلسات سخنرانی و عزاداری و به تعبیر بهتر به یک پایگاه مذهبی در شمال شهر تهران تبدیل شده‌است.

بقعه به علت واقع شدن در چیذر به نام، امامزاده علی‌اکبر(ع) چیذر شهرت دارد. با افزایش تعداد شهدای مدفون، هیئت امنا به دستور ادارة اوقاف، بنیاد شهید، بنیاد جانبازان، بنیاد مستضعفان و صنایع دفاع برای رسیدگی به وضعیت بقعه اقدام به گسترش و تعمیر بقعه کردند و کم‌کم، طی سال‌ها بقعه به صورت کنونی درآمد.

در جنوب امامزاده مسجد قائم چیذر قرار دارد. اماکن فرهنگی، آموزشی و تربیتی که در اطراف بقعه دیده می‌شود، عبارت‌اند از موزة شهدای امامزاده علی‌اکبر، مدرسة راهنمایی، دبیرستان، دبستان دخترانه و ورزشگاه باستانی آیت‌الله طالقانی. بناهای اطراف بقعه غالباً نوساز و عمدتاً مسکونی و بعضاً واحدهای تجاری‌اند. به دلیل قرار گرفتن امامزاده در وسط پهنه چیذر، مغازه‌های مختلف و متنوعی در اطراف بقعه دیده می‌شود.

سنگ‌های مزار قدیمی و اوضاع بقعه حاکی از آن است که بنای قدیم‌تری داشته و محل اعتکاف و مأوای درویشان بوده است. این بقعة ساده و بی‌پیرایه در قسمت غربی تپة متصل و مشرف به قریة قدیمی چیذر بود.

از سال 1370 ه.ش،‌بازسازی امامزاده آغاز می‌شود. علت این بازسازی دفن شهدای جنگ تحمیلی بود، که از یک سو، باعث توسعة امامزاده و، از سوی دیگر، موجب توجه نهادها و مراکز دولتی به آن شد. بازسازی و احداث موزه سه یا چهار سال به طول انجامید. شهرداری بازسازی فضای بیرونی، ادارة اوقاف بازسازی فضای درونی، و بنیاد شهید احداث موزه و حسینیه را به عهده گرفتند. در نهایت، در سال 1376 ه.ش، موزه افتتاح شد و بازسازی ضریح و گنبدخانه به اتمام رسید. کاشی‌کاری‌ها در سال 1378 و 1379 ه.ش انجام یافت، و فضای گنبدخانه بعد از بازسازی توسعه داده شد؛ ارتفاع سقف افزایش یافت.