پرادوسواری یا «پرایدوسواری»؟!

به گزارش کارگرآنلاین؛ می‌توان گفت یکی از برکات و پیامدهای انقلاب اسلامی احیای نماز جمعه، که یکی از فریضه های واجب در فقه شیعه محسوب می‌شود، است. از مرداد ماه 58 و خطبه خوانی آیت الله طالقانی در اولین نماز جمعه تهران تا نطق های پر بسامد رهبر انقلاب در دهه 60، شور و حرارت بالای نماز های جمعه و حضور مردم در این فریضه که باعث شده بود مثلی معروف شود که «جمعه روز اول هفته است»

اما گذشت زمان، صحبت های تکراری و یکنواخت و بعضا ایجاد نگاه های منفی به نمایندگان ولی فقیه و ائمه جمعه کارایی را از چنین برنامه ای انداخته و صفت «سیاسی_عبادی» برای نماز جمعه در حد شعار باقی مانده و مردم آنچنان که باید و شاید مراسم نماز جمعه را مثل سال های دور به حساب نمی آورند.

حال چند صباحی است که دوباره موضوع نماز جمعه و البته خطبای آن به یکی از مسائل روز تبدیل شده و عملکرد ائمه جمعه چنان زیر ذره بین قرار گرفته که عملکرد و اظهار نظر یک فرد در یک شهر کوچک و محروم هم به سرعت مخابره می شود و مورد قضاوت عموم قرار می گیرد.

در این بین شاید جنجالی ترین خبر در روز های اخیر مربوط به حجت الاسلام لطفی، امام جمعه استان ایلام باشد. عکس های تجملگرایی امام جمعهِ پرادو سوارِ استانِ محروم و دور افتاده ایلام به سرعت در فضای مجازی و بین مردم دست به دست می شود و صدای شهروندان _مذهبی و غیر مذهبی_ را درآورده است. امام جمعه ایلام در حالی با استفاده از هزینه های دفتر نمایندگی ولی فقیه در استان چنین خودرو گران قیمت و لوکسی را برای خود تهیه کرده که طبق آمار ها استان ایلام رده اول بیکاری جوانان و خودکشی را در کشور به خود اختصاص داده و گذران زندگی برای مردم آن دیار با مشقت و سختیِ فراوانی همراه است و نکته جالب تر ماجرا آنجاست که فرزند حجت الاسلام لطفی که چندی پیش هزینه های گزافی برای حضور سلبریتی ها در جشن تولد فرزند خود کرده بود، برای توجیه اقدامات خود و ابوی اش از انقلاب و رهبری مایه می گذارد و این در حالی است که سال گذشته و در جلسه خارج فقه رهبر معظم انقلاب، ایشان استفاده از ماشین های گران قیمت و لوکس را برای روحانیون و طلاب حرام دانسته بودند.

انتشار گسترده اخبار مربوط به تجملگرایی نماینده ولی فقیه در استان ایلام تلفی منفی ای را از قشر روحانی، طلبه و ائمه جمعه کشور به وجود آورده و باعث شده در اذهان قشری از مردم، همه طلاب به یک چوب رانده شوند. اما واقعیت ورای چنین ذهنیت و تقلی است. گشت و گذار در بین عملکرد ائمه جمعه دیگر شهرها و استانهای کشور در چند ماه اخیر نشان می دهد که تحول بسیار بزرگ و مثبتی در مراسمات نماز جمعه و رویکرد نمایندگان ولی فقیه در حال رخ دادن است.

شروع چنین تحولی را باید از تبریز دانست. حضور حجت الاسلام سید محمدعلی آل هاشم در کسوت نماینده ولی فقیه و امام جمعه شهر تبریز شاید در ابتدا به عنوان مسئله ای نه چندان مهم و دسته چندم تلقی می شد اما عملکرد مثبت و خوی مردمیِ او در چند ماه گذشته ذهنیت ها را دگرگون کرد. حضور سرزده و بی هماهنگی حجت السلام آل هاشم در مترو و اتوبوس، تردد با تاکسی در سطح شهر، قدردانی از نخبگان استانی در نماز جمعه، حضور در دانشگاه و اطعام با دانشجویان بر سر یک میز که همه سنخ رفتار های او را در سیره زندگی پدر ایشان، آیت الله سید محمدتقی آل هاشم هم می توان دید، از او یک چهره کاریزماتیک و محبوب ساخته است به طوری که وقتی در بازی استقلال و تراکتور در استادیوم یادگار امام حضور می یابد، 70 هزار تماشاگر تبریزی که از قشرهای مختلف مردم هستند او را تشویق کردند. اما قطع به یقین مهم ترین اقدام امام جمعه تبریز جمع کردن نرده های حائل میان مردم و مسئولان در صفوف نماز جمعه است. نرده هایی که سال ها پیش برای حفظ جان مسئولین از ترور های کور دشمنان ایجاد شده بود و حالا امروز به نماد فاصله و شکاف بین مردم و مسئولین تبدیل شده است.

گویند که نیت خیر و صادق برکت را به همراه دارد. حالا برکتِ اعمال نیک و صدق در نیت امام جمعه تبریز به شهر های دیگر هم سرازیر شد. در مشهد، گلستان، کرمان، قم و چند شهر دیگر هم ائمه جمعه خواستار برچیده شدن نرده های حائل میان مردم و مسئولین شدند.

 البته اقدامات مردمی و موثر نمایندگان ولی فقیه به همین موضوع ختم نمی شود. حجت الاسلام فاطمی نسب، امام جمعه سر پل ذهاب که به مانند بسیاری از مردم شهرش در زلزله خانه و کاشانه خود را از دست داده بود، بیش از دو ماه با همسر و فرزند خردسالش در چادر زندگی می کرد و حاضر به گرفتن کانکس نشد. البته اخیرا وی با اصرار مسئولان امنیتی استان در کانکس زندگی می کند. نماینده ولی فقیه در سر پل ذهاب خود در این باره می گوید: «هنوز هم میل خودم این است که در چادر باشم چرا که وقتی کسی به من مراجعه می کند و تقاضای کانکس دارد چون خودم در کانکس هستم، داستان رطب خورده و منع رطب پیش می آید و نمی‌توانم او را درک کنم. واقعیت این است که وقتی ما قبول کردیم امام جمعه یک شهر باشیم و در زمان راحتی و خوشحالی کنار مردم بودیم باید در زمان سختی هم یار مردم باشیم و کاری کنیم که بیشتر بتوانیم مشکلاتشان را بفهمیم.»

در مسئله دیگر که اخیرا در نماز جمعه شهر اهواز پیش آمد، حجت الاسلام حاجتی بستر نماز جمعه را مامنی برای اعتراض و مطالبه گری مردم شهر قرار داد و اجازه نداد گله مندی های مردم در نماز جمعه خوراک رسانه های معاند شود. با وجود آنکه عده ای از کارگران و مستضعفین شهر اهواز قبل از آغاز مراسم نماز جمعه گله مندی های خود را در جلسه ای به گوش امام جمعه شهر رسانده بودند، اما در حین ایراد خطبه های نماز جمعه، یکی از کارگران که در صفوف جلویی مراسم بود با سر دادن شعارهایی خواهان رسیدگی به مطالبات خود شد. در این بین مسئولین برقرای امنیت در مراسم به دنبال آرام کردن فضای ملتهب در نماز جمعه و به آرامش دعوت کردن فرد معترض بودند، اما حجت الاسلام حاجتی با نهی برخورد با فرد مذکور از شرکت کنندگان در نماز جمعه خواست تا مطالبات معیشتی و نارضایتی های خود را از تریبون نماز جمعه ابراز نمایند و شعار سر دهند تا مسئولین امر به آنها رسیدگی کنند. در واقع امام جمعه شهر اهواز با این حرکت خود فضایی را به وجود آورد که مردم به این باور برسند که می توانند مطالبات خود را از چنین تریبونی بدون آنکه سواستفاده ای شود به گوش مسئولان برسانند.

مثال ها فراوان است و مجال کم. حضور امام جمعه دلفا در اردوهای جهادی، نشست و برخاست امام جمعه بهاباد در بین روستائیان و شنیدن درد و دل آنان، ایجاد جلسات دیدار مردمی در صبح های جمعه در نماز جمعه کرج و شنیدن مطالبات مردم از سوی امام جمعه و مشتی که نشانه خروار است.

حضور حجت الاسلام سنجری، امام جمعه جلفا یکی از شهرهای آذربایجان شرقی در اردوهای جهادی

حجت الاسلام ابراهیمی امام جمعه بهاباد در میان محرومین

ورودی مصلای کرج، آیت الله حسینی همدانی امام جمعه شهر، پای صحبت مردم می‌نشیند و به مشکلات‌شان رسیدگی می‌کند

امام جمعه سرپل ذهاب با لباس مبدل در میان چادرها و کانکس‌های گرفتار در آب در حال امداد رسانی به مردم

تحول مثبت در رویکرد ائمه جمعه و گسترش شهر به شهر آن، این نوید را می دهد که می توان به عقب بازگشت. بازگشت به یک گذشته نوستالژیک و سودمند. یک نماز جمعهِ عبادی-سیاسیِ واقعی. تکبیر و شعار سردادن های پرشور نمازگزارن نماز جمعه دهه60. تریبونی که پلی باشد بین مردم و مسئولین. مردم امام جمعه را امین، مشکل گشا و از خود بدانند. جمعه ای که اول هفته باشد و نه آخر هفته. چنین تحولی علمدار می خواست و علمدارش را هم پیدا کرد. اقلیت خطاکار را هم دو راه بیشتر نیست، توبه از خطا و پیوستن به جریان اکثریت و یا طرد اجتماعی.

منبع: خبرنامه دانشجویان ایران