اخبار اقتصادی
چاپ00013:56 - 1397/11/30

بازداشتن عقل از درک حقایق و از بین بردن شرم و حیا علت حرام بودن شراب؛

آیا مصرف شراب به مقدار کم هم حرام است؟

اگر حکم به حلیت یک مقدار کم شراب بشود دیگر بسیاری از احکام مرتبط با حکم شراب تغییر ‏خواهد کرد و باب بسیاری از مسایل باز خواهد شد و دیگر احکام و روایاتی که به حرمت خرید و فروش انگور برای تولید شراب و حرمت تولید، نگهداری، خرید و ‏فروش شراب و حرمت بسیاری از اعمال مرتبط با آن می کنند لغو خواهد شد چون همه ی آن ها می تواند برای استفاده مقدار کمی باشد که بر فرض ما حلال است .

کارگر آنلاین : اگر حکم به حلیت یک مقدار کم شراب بشود دیگر بسیاری از‎ ‎احکام مرتبط با حکم شراب تغییر ‏خواهد کرد و باب بسیاری از مسایل باز خواهد‎ ‎شد‎ و دیگر احکام و روایاتی که به حرمت خرید و فروش انگور برای تولید شراب و‎ ‎حرمت تولید، نگهداری، خرید و ‏فروش شراب و حرمت بسیاری از اعمال مرتبط با‎ ‎آن می کنند لغو خواهد شد‎ چون همه ی آن ها می تواند برای استفاده مقدار کمی باشد که بر فرض ما حلال است‎.

حتی ساخت کارخانه های عظیم شراب حلال می شود چون ملیون ها نفر حق دارند که از قطرات حلال شراب ‏استفاده کنند‎. پس می بینیم که چه تبعات و مفاسدی در پی حکم به حلیت حتی یک قطره شراب است‎ .

آیا عقل چنین حکمی را روا می داند؟

علت واقعی حرمت شراب، ضرر جسمانی نیست، بلکه ضرر جسمانی یکی از حکمت های حرمت شراب است.

چه بسا ضرر معنوی و روحانی یک عمل حرام، بیشتر از ضرر جسمانی اش باشد.

در بسیاری از محرمات، خوردن چند قطره آن ضرر جسمانی ندارد؛ مثلا آیا خوردن چند قطره بول، موجب مرگ و یا سرطان کسی می شود؟ ولی خباثت بول برای ما ثابت شده است؛ لذا اگر روی لباسمان بریزد؛ اکراه داریم؛ چه رسد به این که کسی بخواهد آن را بخورد البته در مورد شراب باید بدانیم که در همه شریعت ها حرام بوده، امام رضا(علیه‌السلام) می‌فرمایند: «مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً قَطُّ إِلَّا بِتَحْرِیمِ الْخَمْرِ؛ خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد، مگر حکم به حرام بودن شراب کرد». (توحید، شیخ صدوق باب 54 البداء، ص 334) و در حدیث دیگری باز فرمودند: خدا شراب را بدان جهت حرام کرد که مایه فساد و بازداشتن عقل از درک حقایق و از بین بردن شرم و حیا است.(سیدهاشم رسولى محلاتى، کیفر گناه، ص 78)

ملاک محرمات فقط فایده یا عدم فایده، ضرر و یا عدم ضرر نیست. علت های دیگری نیز وجود دارد. البته بشر با پیشرفت دانش به برخی از حکمت های احکام پی برده، امّا بسیاری از آنها برای ما مجهول است و چه بسا تا پایان عمر انسان هم روشن نشود

ما تابع دستورات خداوند هستیم. ما بنده ایم و خداوند، ارباب، مولا و صاحب ما. بنده بدون اختیار مولایش هیچ اختیاری ندارد. وقتی مولای حکیم بفرماید: فلان خوراکی یا نوشیدنی حرام است، بنده حتی حق سۆال هم ندارد. ولی در مورد احکام الهی، این اجازه داده شده است؛ تا جایی که تعبد و تسلیم ما از بین نرود؛ بپرسیم و با برخی از حکمت ها و فلسفه های قوانین اسلام آگاه شویم.

آیا شما به نسخه طبیب اعتراض می کنید؟ آیا به نسخه ایشان شک می کنید؟ آیا علت تجویز دارو را از ایشان می پرسید؟ با این که پزشک، بشری بیش نیست و ممکن است داروی ایشان موجب مرگ شود.

هرگز بشر معمولی به طور عادی به علت واقعی وجوب و یا حرمت یک شیء نمی رسد.

البته ما قدرت درک برخی از فلسفه احکام را داریم . ولی آیا می توان در مورد همه احکام این سۆال ها را مطرح کرد: مثلا من دوست دارم نماز صبح را سه یا چهار رکعت بخوانم یا نماز ظهر را شش رکعت بخوانم. اگر اختیار به دست ما بود، نظم و انسجام در احکام و برنامه های دینی از هم می پاشید و اختلافات دینی گسترش پیدا می کرد. پس چیزی که حرام است حتی یک ذره اش هم حرام است.

اصحاب سبت (بقره، 65) در روز شنبه از صید ماهی نهی شده بودند و مورد امتحان الهی قرار گرفته بودند. به اذن خداوند ماهی ها، در روز شنبه نزدیک ساحل و در روزهای دیگر به اعماق دریا می رفتند. اینان به حسب ظاهر برای این که با فرمان خداوند مخالفت نکرده باشند؛ در روز شنبه در ساحل، حوضچه درست کرده و در یک شنبه، ماهی ها را شکار می کردند و می گفتند: ما در روز شنبه شکار نکردیم. در حالی که تمام مقدمات شکار در روز شنبه انجام می گرفت.

در برخی از امور خداوند بشر را بی اطلاع قرار داده تا تسلیم محض باشد. انسان مسلمان به طور کلی می داند که خداوند متعال حکیم است و هر عملی که واجب کرده است، مصلحتی در آن است و هر عملی را که حرام کرده است، مفسده ای در آن است. همین مقدار برای اطاعت از خداوند برای یک مسلمان کافی است

لذا برای سبک نشدن محرمات و جلوگیری از ارتکاب آن، کم و یا زیادش حرام است. آیا گوشت حیوان حرام گوشت، هیچ فایده ای ندارد؟ آیا گوشت حیوان حلال گوشتی که مردار شده است، هیچ فایده ای ندارد؟ حداقل این است که شکم را سیر می کند. اگر در مورد خوردن گوشت گوسفند مردار، مجوز یافتید؛ برای خوردن یک ذره شراب هم مجوز پیدا می کنید. پس ملاک محرمات فقط فایده یا عدم فایده، ضرر و یا عدم ضرر نیست. علت های دیگری نیز وجود دارد. البته بشر با پیشرفت دانش به برخی از حکمت های احکام پی برده، امّا بسیاری از آنها برای ما مجهول است و چه بسا تا پایان عمر انسان هم روشن نشود.

در برخی از امور خداوند بشر را بی اطلاع قرار داده تا تسلیم محض باشد. انسان مسلمان به طور کلی می داند که خداوند متعال حکیم است و هر عملی که واجب کرده است، مصلحتی در آن است و هر عملی را که حرام کرده است، مفسده ای در آن است. همین مقدار برای اطاعت از خداوند برای یک مسلمان کافی است.

دین مبین اسلام با تحقیق پیرامون درک فلسفه احکام تا مقداری که عقل و تجربه بشر کارایی دارد، مخالف نیست. به شرط آن که هر جا عقل بشر قدرت درک را نداشت، حق را پذیرفته و اقرار نماید که عقل این موضوع را درک نمی کند. فلسفه بسیاری از احکام را عقل درک نمی کند مثل این که نماز صبح دو رکعت است و باید مردان نماز صبح را بلند بخوانند و بسیاری مسائل دیگر.

فرآوری: آمنه اسفندیاری  

بخش احکام اسلامی تبیان

 


 

منابع:

سایت حوزه ـ پرسش و پاسخ

سایت پاسخگو

سایت اسک قرآن

 

بخش دوم پاسخ :

علاوه بر آیات و روایات امروزه از نظر علمى نیز مضرات مصرف مواد الکلى به اثبات رسیده است. دانشمندان به این واقعیت اعتراف داشته‏اند که از جمله آثار زیان بخش شراب، پیامد سویى است که روى مغز و عقل مى‏گذارد و آن را از کار مى‏اندازد. روشن است که با از بین رفتن عقل، پرده شرم و حیا دریده مى‏شود. در نتیجه میدان به دست غرایز حیوانى مى‏افتد. انسان به صورت حیوانى وحشى و لجام گسیخته درمى‏آید.

 

نوشابه‏ هاى الکلى پس از استفاده سریعاً جذب خون مى‏شود . خون در مسیر خود مغز را بى نصیب نمى‏گذارد، در نتیجه عمل سلسله اعصاب رو به ضعف مى‏رود و خویشتن دارى که ارادى و منشأ شرم و حیا در انسان و مانع از بروز کارهاى زشت است، از دست مى‏رود.
 
همانطور که امام رضا علیه السلام فرمودند: خدا شراب را بدان جهت حرام کرد که مایه فساد و بازداشتن عقل از درک حقایق و از بین بردن شرم و حیا است.
 
مشروبات الکلى به پنج دلیل از محرّمات شمرده مى شود:
 
دلیل اول - کتاب (قرآن)
در قرآن کریم آیات فراوانى وجود دارد که حرمت مشروبات الکلى را به زبان کنایه و یا موردى بیان مى کند، ولى ما به صریح ترین آنها مى پردازیم:
1ـ «انّما الخمر و المیسر و الانصاب و الازلام رجس من عمل الشیطان فاجتنبوه لعلکم تفلحون؛ (مائده (5) آیه 90)
تحقیقاً شراب و انواع قمار و بت پرستى و یا سنگ هایى که براى قربانى نصب شده و چوبه هاى قرعه (براى کشف امور غیبى)، پلیدى از کارهاى شیطان است، از آن دورى گزینید، شاید رستگار شوید.»
2ـ «انما یرید الشّیطان ان یوقع بینکم العداوة و البغضاء فى الخمر و المیسر...؛ (مائده (5) آیه 91) شیطان مى خواهد کینه توزى و دشمنى را از طریق شراب و قمار در میان شما بیفکند و تضادهاى داخلى را تشدید نماید و شما را از یاد خدا و نماز باز دارد، آیا باز هم دست از آن بر نمى دارید.»
3ـ «یسئلونک عن الخمر و المیسر قل فیهما اثم کبیر و منافع للناس و اثمهما اکبر من نفعهما؛ (بقره (2) آیه 219)
تو را از شراب و قمار مى پرسند، بگو: در آن دو گناهى بزرگ است و سودهایى براى مردم و گناهشان از سودشان بیشتر است.»
به اجماع فقهاى شیعه و سنّى، شراب، نجس و حرمت آن محرز است. اکثر عالمان دینى مشروبات را حتى به نام دارو نیز تجویز نمى کنند، چرا که خداوند متعال شفایى در حرام قرار نداده است. تمام فقیهان اسلامى براى شراب خوار اجراى حد شرعى (هشتاد ضربه شلاق) را واجب نموده اند.
 
دلیل دوم - احادیث نبوى و علوى (سنت)
در مجامع شیعه و سنّى، این حدیث معروف است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) ده گروه را لعنت کرده است که به گونه مستقیم یا غیر مستقیم در شراب سازى دخالت دارند: 1 - کسى که درخت انگور را به نیت شراب غرس کند؛ 2 - آن که بدین قصد از درخت تاک پاسدارى نماید؛ 3 - خریدار مشروبات؛ 4 - فروشنده آن؛ 5 - کسى که مى نوشد؛ 6 - کاسبى که از شراب فروشى پولى به دست مى آورد؛ 7 - فشار دهنده انگور به انگیزه ساختن شراب؛ 8 - افرادى که مشروبات را حمل و نقل مى کنند؛ 9 - تحویل گیرنده آن؛ 10 - ساقى یا کسى که شراب براى دیگرى مى برد. ( فروع کافى، چاپ جدید، ج 6، ص 430 – 429)
در اسلام هیچ گناهى تا این حد نکوهیده نشده است. پیامبر (صلی الله علیه و آله) به حضرت على (علیه السلام) فرمود: «اگر همه گناهان را در خانه اى جمع کنند، کلید آن شراب است.» ( وسائل الشیعه، ج 17، ص 271)
امام على (علیه السلام) مى فرماید: «خداوند شراب و مى گسارى را براى سلامت عقل حرام کرده است.» ( نهج البلاغه، حکمت 252)
امام صادق (علیه السلام) نیز فرمود: «اگر کسى دخترش را به شراب خوار بدهد مانند این است که او را در آتش انداخته است.» (وسائل الشیعه، ج 17، ص 249)
نوشاب‏ه هاى الکلى پس از استفاده سریعاً جذب خون مى‏شود . خون در مسیر خود مغز را بى نصیب نمى‏ گذارد، در نتیجه عمل سلسله اعصاب رو به ضعف مى ‏رود و خویشتن دارى که ارادى و منشأ شرم و حیا در انسان و مانع از بروز کارهاى زشت است، از دست مى‏ رود.
 
دلیل سوم - عقل
برخى از عقلاى جهان به خصوص پزشکان متعهد بر اساس موازین عقلى و علمى و بلکه مشاهدات حسى معتقدند الکلِ مسکِر انسان را از حالت عادى خارج مى سازد و براى مدت زمانى او را در مستى و بى خبرى نگه مى دارد و در این حالت هرگونه عمل خطرناک و یا شرم آورى از وى امکان صدور مى یابد.
 
دلیل چهارم - اجماع
به اجماع فقهاى شیعه و سنّى، شراب، نجس و حرمت آن محرز است. اکثر عالمان دینى مشروبات را حتى به نام دارو نیز تجویز نمى کنند، چرا که خداوند متعال شفایى در حرام قرار نداده است. تمام فقیهان اسلامى براى شراب خوار اجراى حد شرعى (هشتاد ضربه شلاق) را واجب نموده اند.
 
دلیل پنجم - علوم طبیعى (علم پزشکى)
(منظور از علوم طبیعى، استنتاجاتى است که متفکران از آن دارند. هنگامى که علم خطرات و مضرّات شراب را کشف مى کند، عقل حرمت آن را اعلام مى دارد.)
 
از نظر علم پزشکى نیز حرمت شراب، محرز است، زیرا کتاب هاى متعددى درباره زیان هاى آن از سوى پزشکان دل سوز نوشته شده است.
 
منابع:
tebyan.net
askdin.com
pasokhgoo.ir
لینک کوتاه :
برای ذخیره در کلیپ برد، در باکس بالا کلیک کنید
اشتراک گذاری در :
نظر خود را ثبت کنید
نام خود را وارد نمایید
متن نظر را وارد نمایید
سامانه بتا بانک رفاه کارگران