درباره هپاتیت B چه می‌دانید؟
بیماری هپاتیت به التهاب کبد گفته می‌شود که فعالیت‌های آن را مختل می‌سازد. عمده راههای انتقال ویروس هپاتیت B شامل خون آلوده، ارتباط جنسی، انتقال از مادر به فرزند است. این ویروس می‌تواند باعث هر دو نوع عفونت حاد و مزمن شود. این ویروس یکی از علل اصلی بیماری مزمن کبدی است که می‌تواند به سیروز، سرطان کبد و مرگ منجر شود.
دوره کمون بیماری ۳۰ تا ۱۸۰ روز است و تشخیص قطعی با انجام تست‌های آزمایشگاهی ممکن است. می‌توان با واکسیناسیون و مشاوره به‌موقع از مزمن شدن و انتقال این بیماری پیشگیری کرد. علیرغم اینکه واکسیناسیون هپاتیت B مهم‌ترین راه پیشگیری از ابتلا است ولی فقط ۴۲ درصد کودکان در جهان در بدو تولد به واکسن دسترسی دارند.
هپاتیت‌های ویروسی یکی از اصلی‌ترین چالش‌های سلامتی در جهان هستند که برای مقابله با آن، نیاز به پاسخ سریع است. هپاتیت‌های B وC برای مدت‌های مدید در سراسر جهان به عنوان قاتل خاموش مطرح بودند.
این دو ویروس علت اصلی بیماری مزمن کبدی هستند که می‌توانند به سیروز، سرطان کبد و مرگ منجر شوند. چنانچه پاسخ مناسب و سریع برای این بیماری وجود نداشته باشد در ۴۰ یا ۵۰ سال پیش رو، پیش‌بینی می‌شود که این بیماری بار زیادی به اقتصاد سلامت جهان تحمیل خواهد کرد. رتبه مرگ و میر ناشی از هپاتیت‌های ویروسی در جهان از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۳ میلادی از جایگاه دهم به هفتم رسیده است و از سوی دیگر تنها یک نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به هپاتیت از بیماری خود مطلع است و می‌تواند به درمان دسترسی داشته باشد.
شواهد خوبی در دسترس است که حذف هپاتیت‌های ویروسی امکان پذیر است. در همین راستا بالغ بر ۲۴۰ کشور در جهان از جمله ایران متعهد به اهداف سازمان جهانی بهداشت در خصوص حذف هپاتیت تا سال۲۰۳۰ شده‌اند. اهداف حذف عبارتند از:
- کاهش ۹۰ درصدی موارد جدید ابتلا به هپاتیت‌های B وC
- دسترسی همگانی به درمان‌های کلیدی برای هپاتیت‌های ویروسی مزمن B وC تا ۸۰ درصد
- کاهش ۶۵ درصدی مرگ‌های مرتبط با هپاتیت
بنابراعلام وزارت بهداشت، پوشش بالای واکسیناسیون هپاتیت B توانسته است بروز این بیماری را در جهان و ایران کاهش دهد همچنین با کشف داروهای ضد ویروسی جدید، انقلابی در درمان مبتلایان به هپاتیت C ایجاد شده است. از آنجایی که بسیاری از مبتلایان به هپاتیت بدون علامت هستند، برنامه‌ریزی به منظور شناسایی ناقلان هپاتیت، انجام مراقبت‌های بهداشتی لازم برای پیشگیری از انتقال بیماری و سرانجام مراقبت و درمان مبتلایان در رسیدن به اهداف تعیین شده ضروری است.
